Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach działając na podstawie art. 216, art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. Nr 8 z 2005 r., poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Pani L. z dnia 28.05.2006 r., uzupełnionego w dniu 14.07.2006 r., o interpretację przepisów dotyczącą możliwości zastosowania przyspieszonej amortyzacji dla wynajmowanego lokalu użytkowego, stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe.

Podatnik jest pierwszym właścicielem lokalu użytkowego,zakupionego od spółdzielni mieszkaniowej, który wynajmuje od momentu zakupu tj., od 01.03.1998 r. Uzyskiwane dochody z tytułu najmu tego lokalu opodatkowane są podatkiem dochodowym od osób fizycznych wg skali 19% (zasady ogólne). Wyżej wymieniony lokal nie był użytkowany przed jego nabyciem przez Podatnika. Do kosztów uzyskania przychodów z tytułu najmu tego lokalu Podatniczka zaliczała amortyzację, którą naliczała wg stawki 2,5%. Ponadto Podatniczka nie jest osobą prowadząca działalność gospodarczą.

Czy według wyżej wymienionego stanu faktycznego można zastosować podwyższoną stawkę amortyzacji dla wynajmowanego lokalu użytkowego?

Zdaniem Podatnika dotychczas przyjęta przez Niego stawka amortyzacji 2,5% jest nieprawidłowa, gdyż w Jego przypadku można zastosować podwyższoną stawkę amortyzacji z uwagi na to, iż lokal użytkowy jest wynajmowany od 1998 r.

Zgodnie z art. 22 b ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 z 2000 r., poz. 176 ze zm.) amortyzacji podlegają wartości niematerialne i prawne (w tym spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego art. 22 b ust. 1 pkt. 2) o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, oddane przez podatnika do używania m.in. na podstawie umowy najmu.

Jak z powyższego wynika spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego nie zostało przez ustawodawcę zaliczone do środków trwałych lecz do wartości niematerialnych i prawnych. Konsekwencją takiej kwalifikacji jest fakt, że wartość początkową tego prawa ustala się na podstawie ceny nabycia w drodze kupna, określonej zgodnie z art. 22 g ust. 3 wyżej wymienionej ustawy lub według metody uproszczonej zgodnie z art. 22 g ust. 10.

Za cenę nabycia w drodze kupna uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, tj. koszty opłat notarialnych, skarbowych, prowizji. Natomiast w przypadku metody uproszczonej ustawodawca przewiduje, iż można ustalić wartość początkową w/w lokalu użytkowego, przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988,00 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą do celów podatku od nieruchomości.

Roczna stawka amortyzacji dla wartości niematerialnych i prawnych uwzględniająca za wartość początkową cenę nabycia zakupionego przez Panią lokalu użytkowego wynosi 2,5%. Stawka amortyzacji dla wynajmowanego lokalu użytkowego, którą Pani zastosowała - jest prawidłowa.

W świetle powołanych przepisów brak jest podstaw do przyjęcia przez Panią okresu amortyzacji tego lokalu w okresie 10 lat i ustalenia w związku z tym rocznej stawki amortyzacji w wysokości 10%, ponieważ nie spełniona jest przesłanka wynikająca wprost z art. 22 j ust. 3 pkt 1 wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wynika z niego bowiem, że podwyższoną stawkę amortyzacji można zastosować jedynie dla budynków (lokali) i budowli używanych przed ich nabyciem przez okres co najmniej 60 miesięcy, a Pani jest pierwszym właścicielem przedmiotowego lokalu.

Również argument podniesiony przez Panią we wniosku, dotyczący Pani wieku nie ma w tym przypadku żadnego znaczenia.

A zatem przedstawione przez Podatnika stanowisko w sprawie możliwości ustalenia innej niż dotychczas stosowanej stawki amortyzacyjnej w świetle zgromadzonego materiału dowodowego jest nieprawidłowe.