INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku data wpływu 3 lutego 2012 r., uzupełnionym pismem z dnia 30 marca 2012 r. (data wpływu 5 kwietnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie przedmiotu opodatkowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie przedmiotu opodatkowania.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 i § 4 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z dnia 21 marca 2012 r. nr ILPB2/436 -37/12-2/MK, wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 21 marca 2012 r., skutecznie doręczono dnia 27 marca 2012 r., zaś w dniu 5 kwietnia 2012 r. (data nadania 3 kwietnia 2012 r.), do tut. organu wpłynęła odpowiedź, w której Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną. Zamierza ona pozyskać środki pieniężne na bieżącą działalność emitując weksle własne zupełne. Za wystawione weksle zamierza otrzymać od remitentów gotówkę w kwocie odpowiadającej sumie wekslowej nie zawierając przy tym żadnych dodatkowych umów. Weksle płatne będą za okazaniem, a zatem nie jest wiadome czy i kiedy zostaną one zrealizowane. W razie przedstawienia weksla do wykupu zostanie on odkupiony przez Wnioskodawczynię za cenę równą sumie wekslowej (bez oprocentowania).

Wystawianie przez Wnioskodawczynię weksli własnych kreuje samoistne stosunki zobowiązaniowe pomiędzy Wnioskodawczynią a remitentem. Wystawiane przez Wnioskodawczynię weksle własne nie zabezpieczają innego zobowiązania, lecz pełnią wyłącznie funkcję kreującą pieniądz. Przedmiotowe weksle spełniają wszystkie warunki dla stwierdzenia ich ważności i stanowią papiery wartościowe w rozumieniu przepisów art. 921.6 -92l.15 Kodeksu cywilnego oraz przepisów ustawy #61485; Prawo wekslowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym wystawienie weksla własnego i przekazanie go remitentowi stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych...
2. Czy z jakichkolwiek innych tytułów związanych z opisanym zdarzeniem przyszłym po stronie Wnioskodawczyni powstanie obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych...
   
   

Tut. Organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1, natomiast w zakresie odpowiedzi na pytanie nr 2 w dniu 30 kwietnia 2012 r. wydano interpretację indywidualną nr ILPB2/436-37/12-5/MK.

Zdaniem Wnioskodawczyni, art. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tj. Dz. U. z 2007 r., nr 68, poz. 450 - dalej: PCC) reguluje przedmiot opodatkowania tym podatkiem. Przedstawiony w tym artykule katalog czynności jest katalogiem zamkniętym. W związku z tym tylko te czynności cywilnoprawne, które wprost są wymienione w tym artykule (stanowiącym katalog czynności cywilnoprawnych) i tylko w takim zakresie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Należy zauważyć, że stanowisko takie poparte jest również orzecznictwem sądów administracyjnych (np. wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 października 2006 r. sygn. III SA/WA 2215/06). Znajduje ono również poparcie w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe (przykładowo pismo Naczelnika Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego z dnia 24 września 2007 r. sygn. ZP/436-29/3/07, pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 17 listopada 2008 r., sygn. ITPB2/436-98/08/TJ, pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 12 sierpnia 2008 r., sygn. ITPB2/436-72/08/ TJ).

Biorąc pod uwagę powyższe, na podstawie art. 1 ustawy o PCC, należy stwierdzić, że opodatkowaniu podlegają jedynie czynności których przedmiotem jest:

• sprzedaż oraz zamiana rzeczy i praw majątkowych,
• pożyczka pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
• darowizna #61485; w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
• dożywocie,
• dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności #61485; w części dotyczącej spłat lub dopłat,
• ustanowienie hipoteki,
• ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności, depozyt nieprawidłowy,
• umowa spółki.
  
  

Jak wskazano powyżej, katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych jest katalogiem zamkniętym. Oznacza to, że jeżeli dana czynność cywilnoprawna nie została w nim wymieniona, nie podlega ona opodatkowaniu tym podatkiem.

Zdaniem Wnioskodawczyni nie budzi wątpliwości, że wystawienie weksla własnego nie jest objęte zakresem żadnej z czynności wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy o PCC.

Zobowiązanie wekslowe może mieć charakter abstrakcyjny, co oznacza, że może nie być ono związane z konkretnym stosunkiem cywilnoprawnym. Abstrakcyjny charakter zobowiązania wekslowego polega na tym, że zachowuje ono swoją niezależność od wszelkich przyczyn, które spowodowały jego powstanie.

W tym wypadku weksel będzie pełnił funkcję „kredytową”, a wystawienie weksla nie zabezpiecza żadnego innego zobowiązania wynikającego np z umowy pożyczki, lecz jest samoistnym stosunkiem zobowiązaniowym. Wnioskodawca wskazuje również, że z uwagi na brak terminu płatności weksla (płatny za okazaniem) brak jest pewności co do samego faktu, a w konsekwencji także terminu oraz warunków zwrotnego wykupu weksla, a w konsekwencji wystawienie i przekazanie weksla w zamian za gotówkę nie stanowi np. czynności, mającej w rzeczywistości na celu udzielenie pożyczki.

W związku z tym należy uznać, że ani wystawienie weksla własnego przez Wnioskodawcę i jego przekazanie remitentowi w zamian za określoną kwotę pieniężną ani objęcie weksla przez remitenta nie powoduje powstania po stronie Wnioskodawcy obowiązku zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.), podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają:

1. następujące czynności cywilnoprawne:
   1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
   2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
   3. (uchylona),
   4. umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
   5. umowy dożywocia,
   6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat i dopłat,
   7. (uchylona),
   8. ustanowienie hipoteki,
   9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
   10. umowy depozytu nieprawidłowego,
   11. umowy spółki;
2. zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4;
3. orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2.
   
   

Podstawę prawną obrotu wekslami regulują przepisy ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. Prawo wekslowe (Dz. U. Nr 37, poz. 282 ze zm.).

Zgodnie z przepisami tej ustawy weksel jest dokumentem stanowiącym bezwarunkowe zobowiązanie do zapłaty określonej osobie, w określonym terminie i miejscu przez wystawcę weksla lub osobę przez niego wskazaną, określonej na wekslu sumy pieniędzy.

We wskazanym wyżej art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Jednocześnie ustawowe wyliczenie zostało wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikacje pod względem prawnym.

Ponadto, szczegółowe określenie zakresu przedmiotowego ma określone konsekwencje. Ustawodawca, wprowadzając zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, wyłączył od opodatkowania inne podobne, które nie zostały wyraźnie wskazane w przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu, nawet gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

W zakresie przedmiotowym analizowanej ustawy nie są wymienione czynności cywilnoprawne związane z emisją weksli jako podlegające opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zatem, wystawienie weksli własnych na warunkach opisanych we wniosku, w świetle powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w zakresie tego podatku - jest neutralne podatkowo.

Jednocześnie, tut. Organ pragnie zauważyć, że powyższy fakt nie musi oznaczać, że opodatkowaniu nie podlegają również czynności cywilnoprawne, w związku z zawarciem których wystawione zostaną weksle. Jeżeli zatem emisja weksla własnego w zamian za określoną kwotę pieniężną – w wyniku zawartej umowy nosi znamiona czynności określonych w art. 1 ust. 1 pkt 1 to wówczas będzie rodzić dla Wnioskodawczyni skutki podatkowe pod warunkiem, że to na niej, zgodnie z art. 4 ustawy ciąży obowiązek podatkowy.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię: orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie oraz rozstrzygnięć organów podatkowych wskazać należy, iż zapadły one w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.