POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Podatnika, o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie uznania przemieszczenia towarów z terytorium Niemiec na terytorium Polski w ramach przedsiębiorstwa zagranicznego (i jego polskiego  oddziału) jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów

stwierdza, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

Uzasadnienie

Podatnik jest oddziałem przedsiębiorcy zagranicznego (podatnika podatku od wartości dodanej, zarejestrowanego do celów transakcji wewnątrzwspólnotowych, odpowiednika formy prawnej w postaci spółki z ograniczoną odpowiedzialnością), zarejestrowanym dla potrzeb podatku od towarów i usług, którego przedmiotem działalności wg PKD jest wynajem maszyn i urządzeń budowlanych.

Przedsiębiorca zagraniczny zajmuje się w głównej mierze działalnością handlową w zakresie sprzedaży urządzeń budowlanych oraz ich wynajmu bez obsługi operatorskiej. Przedsiębiorca zagraniczny, z siedzibą w Niemczech, kredytuje swoją działalność korzystając głównie z finansowania przez niemieckie instytucje leasingowe. Przedmiotem leasingu są głównie dźwigi samojezdne (hydrauliczne), które następnie odnajmuje swoim klientom w Niemczech.

Podatnik (oddział przedsiębiorcy zagranicznego) będzie prowadził na terytorium kraju  działalność analogiczną do prowadzonej w Niemczech, tj. korzystając z tego samego parku maszynowego będzie wynajmował sprzęt polskim podmiotom.

W związku z powyższym Wnioskodawca zwraca się z zapytaniem, czy w przypadku, gdy polski oddział, korzystając z parku maszynowego przedsiębiorcy zagranicznego, będzie wynajmował sprzęt polskim podmiotom, do przemieszczenia poszczególnych składników tego parku zastosowanie będą miały przepisy art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - dalej zwanej ustawą o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli przedmiotowe dźwigi przyjadą do polskiego oddziału w celu ich wynajęcia na okres nie dłuższy niż 24 miesiące, to zastosowanie znajdzie przepis art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT. Jeżeli okres używania w Polsce powyższych dźwigów przekroczy 24 miesiące, to na koniec 24. miesiąca ustałaby okoliczność, o której mowa w w/w przepisie i przemieszczenie powinno być uznane za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (dalej WNT).

Po przeanalizowaniu zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego oraz stanowiska Podatnika, mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa, tut. Organ stwierdza, co następuje:

Zasady prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce przez przedsiębiorców zagranicznych określają przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807 ze zm.). Z przepisów powyższej ustawy wynika, iż przedsiębiorca zagraniczny tworzący oddział może wykonywać działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego (art. 86 w/w ustawy).

Z przedstawionego przez Podatnika stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jako polski oddział podmiotu zagranicznego z siedzibą w Niemczech jest podmiotem zarejestrowanym na terytorium kraju, posługującym się numerem NIP i prowadzącym samodzielnie księgi handlowe. Podmiot zagraniczny, prowadzący działalność na terenie Polski w formie oddziału, zarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług, traktowany jest (na potrzeby tego podatku) jako jeden podmiot - przedsiębiorca zagraniczny. Rejestracja tego oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego.

Na podstawie przepisów art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju (art. 11 ust. 1 ustawy o VAT).

Uznanie podatnika podatku od wartości dodanej (przedsiębiorcy zagranicznego z siedzibą w Niemczech), który prowadzi działalność w Polsce poprzez zarejestrowany wg prawa polskiego oddział, również podatnikiem podatku od towarów i usług będzie jednoznaczne ze spełnieniem się części dyspozycji cytowanego przepisu art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, mianowicie, wymogu przemieszczenia towaru (dźwigu) przez podatnika podatku od wartości dodanej (lub na jego rzecz) z terytorium Niemiec na terytorium Polski, a towar ten ma służyć czynnościom (wynajem dźwigów) wykonywanym przez przedsiębiorcę zagranicznego (w formie oddziału) jako podatnika podatku od towarów i usług na terytorium Rzeczypospolitej.

Wątpliwości budzić może dyspozycja przepisu art. 11 ust. 1 ustawy o VAT wskazująca na to, iż przemieszczane towary powinny należeć do podatnika podatku od wartości dodanej, które uprzednio zostały przez niego, w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa, nabyte. W ocenie tut. Organu również ta dyspozycja w/cyt. przepisu została spełniona. Przepisy ustawy o VAT określając czynności podlegające opodatkowaniu nie uzależniają powstania obowiązku podatkowego od objęcia tytułem własności przedmiotu opodatkowania, wystarczy mianowicie władztwo ekonomiczne, aby wykazać czynność celem jej opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Tym samym, posiadanie tytułu prawnego (na podstawie umowy leasingu bądź umowy dzierżawy, czy najmu) do towarów, jakimi są dźwigi będzie, dla celów podatku od towarów i usług, jednoznaczne z uznaniem przedmiotowych dźwigów za zarówno należące do podatnika podatku od wartości dodanej jak i nabyte, w celu prowadzenia działalności gospodarczej podmiotu. Również pojęcie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów odnosi się do rozporządzania towarem jak właściciel, natomiast zarówno leasingobiorca jak i dzierżawca, czy najemca mają prawo do korzystania z przedmiotu leasingu, najmu, czy dzierżawy.

Jednakże na podstawie przepisów art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku gdy towary mają być czasowo używane na terytorium kraju, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące, dla świadczenia usług przez tego podatnika posiadającego siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu.

W przypadku gdy ustaną okoliczności, o których mowa w ust. 1, przemieszczenie towarów uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (art. 12 ust. 2 ustawy o VAT).

Reasumując, w przypadku, gdy dźwigi będące przedmiotem wynajmu będą czasowo używane na terytorium kraju nie dłużej niż 24 miesiące, wówczas na podstawie przepisów art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT przemieszczenie tych dźwigów nie będzie wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów. Jednakże, gdy czasowe używanie przekroczy 24 miesiące, wówczas stosownie do zapisów cytowanego art. 12 ust. 2 ustawy o VAT, wraz z momentem upływu 24 miesięcy przemieszczenie dźwigów z terytorium Niemiec na terytorium Polski będzie traktowane jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Podatnik będzie zatem obowiązany do wykazania przedmiotowego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów z dniem, w którym upłynął 24 miesięczny okres przewidziany w w/cyt. przepisach, zgodnie bowiem z treścią art. 20 ust. 8 ustawy o VAT w przypadku, o którym mowa w art. 12 ust. 2, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą ustania okoliczności, o których mowa w art. 12 ust. 1.