POSTANOWIENIE Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 02.06.2006 r. stwierdza, że

- u podatników prowadzących księgi rachunkowe nie występują rozbieżności między datą zarachowania i poniesienia kosztu w przypadku pozostałych wydatków zaliczanych bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu, zatem nie powstają także różnice kursowe, które mają miejsce jedynie w przypadku zakupu towarów handlowych i powinny być rozliczane dopiero w momencie sprzedaży przedmiotowych towarów w wysokości przypadającej na wartość sprzedanych towarów oraz uwzględnia się je w przypadku zaliczenia zakupionych składników majątku do środków trwałych (punkt 3a,3d);

- jeżeli między dniem zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank z którego usług korzystała Spółka, oraz z zastosowania kursu średniego ogłoszonego przez NBP z dnia zarachowania kosztów ( pkt 3b)

- nie stanowią kosztów uzyskania przychodów powstałe różnice kursowe w przypadkudokonywania transakcji bez pośrednictwa banków, walutą pochodzącą z kasy bądź nabytą w kantorze wymiany walut (punkt 3c, 3e)

UZASADNIENIE Pismem z dnia 02.06.2006 r., (data wpływu 05.06.2006 r.) Spółka zwróciła się z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, przedstawiając następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje m.in. importu samochodów i sprzedaży samochodów na terenie Unii Europejskiej . Dostawcy obciążają Spółkę fakturami wystawionymi w walutach obcych tj. w dolarach USA lub w EURO w zależności od umowy. Posiadane przez Spółkę waluty obce nabywane są przez Spółkę w banku lub też w kantorach wymiany walut. Dla potrzeb prowadzonej działalności Spółka posiada rachunek walutowy. Wpływy na rachunek walutowy pochodzą z przelewów zagranicznych bądź też Spółka dokonuje zakupu walut w banku z którego usług korzysta albo w kantorze. Uzyskane z transakcji handlowych waluty obce są często gromadzone na rachunku bankowym, a następnie odsprzedawane w razie potrzeb (np.: z powodu braku środków finansowych na finansowanie bieżącej działalności gospodarczej) dla banku, który prowadzi Spółce rachunki bankowe bieżące oraz walutowe lub też są opłacane nimi zobowiązania Spółki. Zdarza się też, iż zgromadzone waluty są odsprzedawane do kantorów walut. Ze zgromadzonych na rachunku bankowym walut obcych są czasami opłacane należności z tytułu importu spoza granic Unii Europejskiej towarów handlowych lub też dostawy wewnątrzwpólnotowe. Z uwagi na powyżej wymienione transakcje, po stronie przychodów i po stronie kosztów uzyskania przychodów, powstają różnice kursowe.

Spółka sformułowała też własne stanowisko w sprawie stwierdzając, iż:

1.koszty uzyskania przychodu poniesione w walutach obcych są ustalane przez Spółkę zgodnie z zasadami określonymi w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dlatego też należy uznać, iż podatnik na dzień poniesienia wydatku prawidłowo określa wysokość kosztów uzyskania przychodu z tytułu poniesionych wydatków na nabycie towarów i usług poza granicami lub na terenie innych państw Unii Europejskiej,

2.ponieważ bezspornie pomiędzy datą poniesienia wydatku, a jego faktyczną zapłatą za pośrednictwem banku występują często różne kursy walut za zasadne należy uznać, iż różnice kursowe z tego tytułu (dodatnie lub ujemne) stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podwyższają lub obniżają koszty uzyskania przychodu. Natomiast bez znaczenia jest fakt, iż waluty obce nie są nabywane z banku, tylko zapłata zobowiązań następuje za środków własnych w walutach obcych posiadanych przez Spółkę na rachunkach walutowych,

3.ponieważ zobowiązania za nabyte przez Spółkę usługi i towary zaliczane do kosztów uzyskania przychodu są opłacane bez pośrednictwa banku, tylko gotówką z kasy, za prawidłowe należy uznać stanowisko Spółki, iż wszelkie różnice kursowe z tego tytułu nie zwiększają ani nie zmniejszają kosztów uzyskania przychodu. Natomiast bez znaczenia jest fakt, iż waluty obce na opłacenie zobowiązań zostały pobrane z rachunku walutowego Spółki,

4.ponieważ wydatki na zakup towarów handlowych nie są zaliczane, stosowanie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przed sprzedażą tychże towarów do kosztów uzyskania przychodu, zatem stanowisko strony jest prawidłowe. Natomiast różnice kursowe czy to dodatnie czy ujemne mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania dopiero pod datą sprzedaży tychże towarów handlowych. Ponieważ praktycznie nie jest możliwe odniesienie bezpośrednie przedmiotowych różnic kursowych do konkretnej transakcji, za zasadne należy uznać stanowisko strony, iż zwiększają lub zmniejszają koszt nabycia samochodów, a są zaliczane do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu w którym nastąpi sprzedaż przedmiotowego samochodu lub też są odnoszone do wartości początkowej środka trwałego w przypadku, gdy Spółka przyjmuje dany samochód do użytkowania jako środek trwały,

5.za słuszne należy uznać stanowisko Spółki, że przedmiotowe różnice kursowe nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, gdyż waluty obce na opłacenie wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodu zostały nabyte przez spółkę w kantorze wymiany walut.

Wnioskodawca oświadczył także, iż w sprawie która jest przedmiotem zapytania nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony przez wnioskodawcę i stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia tego zdarzenia, postanawia udzielić następującej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Z treści powołanego przepisu wynika, że w przypadku ponoszenia kosztów w walucie obcej zachodzi konieczność ich przeliczenia wg określonego kursu NBP. Jednocześnie warunkiem wystąpienia różnic kursowych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest inny moment rzeczywistego poniesienia wydatku, a inny - zarachowania kosztów.

Stosownie do art. 15 ust. 4 ustawy koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że zarachowanie ich nie było możliwe; w tym wypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione. Zatem w przypadku zakupu towarów handlowych winny być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów dopiero w momencie ich sprzedaży, zaś w przypadku pozostałych wydatków których nie można w sposób bezpośredni powiązać z przychodami danego roku podatkowego, należy księgować je w dacie ich poniesienia.

Tym samym, bez znaczenia w podatku dochodowym od osób prawnych pozostają wartości różnic kursowych ustalonych na dzień poniesienia wydatku związanego z zakupem towarów handlowych nie zaliczanych bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów pod datą ich poniesienia. Zatem na wysokość kosztów uzyskania przychodów będą miały wpływ różnice kursowe dopiero w momencie sprzedaży towarów handlowych, w tym przypadku samochodów, w wielkościach przypadających na sprzedane towary, odpowiednio w stosunku do kosztu zarachowanego. Należy także zaznaczyć, iż różnice kursowe będą miały wpływ również na wartość początkową wprowadzonego do użytkowania i amortyzowanego środka trwałego, bowiem stosownie do art.16g ust 5 w/w ustawy cenę nabycia koryguje się o różnice kursowe naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania.

W przypadku pozostałych wydatków, księgowanych w dacie ich poniesienia (faktycznego opłacenia wydatku) nie mamy do czynienia z występowaniem różnic kursowych.

Ponadto należy mieć na uwadze, że wyżej powołany przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jak również inne przepisy tej ustawy nie upoważniają podatnika do rozliczania różnic kursowych od gotówkowych transakcji w walutach obcych dokonywanych bez pośrednictwa banku.

Biorąc przestawiony stan faktyczny oraz cytowane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że:

- Spółka nie postępuje prawidłowo przeliczając poniesione wydatki w walutach obcych wg. kursu średniego ogłaszanego przez NBP z dnia poniesienia wydatku, przyjmując za dzień poniesienia wydatku dzień wystawienia dokumentu potwierdzającego nabycie towaru lub usługi. W przestawionym stanie faktycznym należy rozgraniczyć zakup towarów handlowych i pozostałe wydatki, gdyż jak wskazano wcześniej, w przypadku zakupu towarów handlowych nie są one zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu, a winny być rozliczane w czasie, co powoduje powstanie różnic kursowych. W przypadku zaś pozostałych wydatków za datę poniesienia należy rozumieć datę faktycznego opłacenia dokumentu potwierdzającego dokonanie transakcji, zatem nie występują tu różnice kursowe,

- Spółka postępuje prawidłowo w przypadku naliczania różnic kursowych pod datą faktycznej zapłaty za nabywane poza granicami towary i usługi, o które to różnice powiększa lub pomniejsza koszty uzyskania przychodu, a różnice te wynikają z ponownego przeliczenia wartości nabytych towarów i usług przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzysta Spółka i porównania w ten sposób ustalonej wartości z wartością zarachowaną w księgach, pod warunkiem, że transakcje te dokonywane są za pośrednictwem banku,

- prawidłowe jest również postępowanie Spółki w przypadku nie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów dodatnich bądź też ujemnych różnic kursowych, w przypadku gdy poniesione przez Spółkę wydatki zostały opłacone bezpośrednio walutą obcą z kasy Spółki, a waluta ta została uprzednio pobrana z rachunku walutowego,

- Spółka postępuje prawidłowo nie zaliczając do kosztów uzyskania przychodów dodatnich różnic kursowych lub też nie zmniejszając kosztów uzyskania przychodów w przypadku ujemnych różnic kursowych w przypadku zakupu towarów handlowych nie zaliczanych bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu pod datą ich poniesienia, a różnice te stanowią koszt uzyskania przychodu w dniu faktycznej sprzedaży towarów handlowych,

- za słuszne należy uznać stanowisko Spółki, iż różnice kursowe mają wpływ na cenę nabycia samochodu, który Spółka przyjmuje do używania jako środek trwały, a tym samym i na jego wartość początkową przyjmowaną do celów amortyzacji.

- Spółka postępuje także prawidłowo w przypadku nie zaliczania do kosztów uzyskania przychodu różnic kursowych dotyczących wydatków opłaconych przez Spółkę w walutach obcych z kasy Spółki, które to waluty zostały nabyte przez Spółkę w kantorze wymiany walut.