Na podstawie art. 14a § 4 i art. 216 i 217 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), w związku z wnioskiem Spółki z o. o. z dnia 27 kwietnia 2006 r. (sporządzonym w dniu 25 kwietnia 2006 r.), uzupełnionym dnia 14 czerwca 2006 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie uznania za koszty uzyskania przychodów nakładów Spółki w postaci zwrotu kosztów podróży pracowników do miejsca zamieszkania i z powrotem Naczelnik Lubuskiego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze podziela stanowisko Wnioskodawcy w pkt. 2 w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym.

UZASADNIENIE
Wnioskodawca przedstawił następujący stan faktyczny sprawy:
Podatnik prowadzi przedsiębiorstwo transportowe świadczące usługi przewozu towarów, zarówno na terenie kraju jak i za granicą. Podatnik zatrudnia odpowiednio wykwalifikowanych kierowców. Osoby te posiadają miejsce zamieszkania na terenie całej Polski. Większość zatrudnionych kierowców w przerwie pomiędzy wykonywaniem kolejnych zleceń podróżuje do swojego miejsca zamieszkania i z powrotem. Podatnik regularnie wypłaca pracownikom zwrot kosztów tych podróży.
Pytanie Podatnika dotyczy następującej kwestii:
Czy nakłady ponoszone przez Podatnika z tytułu zwrotu ww. kosztów podróży stanowić będą dla niego koszty uzyskania przychodów?
We wniosku Podatnik przedstawił własne stanowisko w sprawie, zgodnie z którym nie ulega wątpliwości, że nakłady w związku ze zwrotem kosztów podróży kierowców do ich miejsca pracy powinny stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodów. Dzięki zagwarantowaniu pracownikom przedmiotowego zwrotu, Podatnik uzyskuje dostęp do ogólnopolskiego rynku pracy. W ten sposób jest w stanie zatrudnić kierowców o odpowiednio wysokich kwalifikacjach. Bezpośredni związek ponoszonych kosztów z osiąganym przychodem - wymagany wyraźnie na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.) - nie ulega w tym przypadku wątpliwości. Wydatek tego typu nie figuruje także w art. 16 ww. ustawy, a zatem nie jest uważany za nie stanowiący kosztu podatkowego.
W odpowiedzi na wezwanie organu podatkowego w sprawie uzupełnienia wniosku w zakresie przedstawionego w tym wniosku stanu faktycznego, Strona poinformowała, iż w zakresie zwrotu kosztów podróży pracowników Spółka realizuje postanowienia obowiązującego Regulaminu Pracy.
Regulamin Pracy Spółki stwierdza, iż: "Pracodawca dokonuje na rzecz Pracownika zwrotu kosztów podróży na trasie z miejsca postoju parku samochodowego do miejsca zamieszkania Pracownika i z powrotem. Zwrot kosztów dokonywany jest po przedłożeniu Pracodawcy obowiązujących w komunikacji publicznej biletów lub innych dokumentów poświadczających poniesienie wydatków".

Dokonując oceny prawnej stanowiska Pytającego, tut. Organ podatkowy stwierdza co następuje: W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Norma wynikająca z tego przepisu wskazuje, że podatnik może ująć w kosztach podatkowych każdy poniesiony przez siebie wydatek, jeżeli tylko wykaże jego związek z osiąganymi przychodami. Jedną z przesłanek wyznaczających związek przyczynowo - skutkowy między wydatkiem a przychodem jest obowiązkowy charakter ponoszonego przez podatnika wydatku. Z uwagi na to, że w przepisach Kodeksu pracy brak jest regulacji, która nakładałaby na pracodawcę obowiązek zwracania pracownikom kosztów dojazdu do miejsca pracy, obowiązek co do zasady obciąża pracownika. Brak ustawowego obowiązku partycypowania pracodawcy w kosztach dojazdu pracownika do pracy oznacza, iż ważnym z punktu widzenia kosztowego jest charakter dokonywanej refundacji. W przypadku umownego zobowiązania się pracodawcy do całkowitego zwracania pracownikom kosztów podróży na trasie z miejsca postoju parku samochodowego do miejsca zamieszkania pracownika i z powrotem, ponoszenie takich wydatków staje się obowiązkiem. Dokonanie odpowiedniego zapisu w Regulaminie Pracy Spółki pozwala więc uznać zwrot kosztów podróży za koszty poniesione w celu uzyskania przychodów.