P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Strona w ramach dążenia do uatrakcyjnienia swojej oferty podejmuje współpracę z partnerem, którym jest przedsiębiorca prowadzący działalność w punktach umożliwiających akceptację płatności dokonywanych kartami płatniczymi (dalej: Partner). Współpraca polega na realizacji wspólnego przedsięwzięcia - programu partnerskiego, który dla Strony ma na celu promocję i popularyzację jej produktów (przede wszystkim płatności za pomocą wydawanych przez Nią kart płatniczych), zaś dla Partnera - zwiększenie sprzedaży jego towarów bądź usług. W ramach wspólnego przedsięwzięcia Partner zobowiązuje się udzielać klientom dokonującym płatności przy wykorzystywaniu kart płatniczych wydanych przez Stronę rabatu polegającego na obniżeniu o określony procent standardowej ceny towaru lub usługi.

W celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia i poinformowania o nim klientów Strona na swój koszt przygotowuje materiały reklamowe dotyczące programu partnerskiego ( m.in. ulotki reklamowe, publikacje w internecie), w których obok własnych wykorzystuje zgodnie z umową nazwę i/lub znak towarowy Partnera, a także inne informacje marketingowe i teleadresowe dotyczące obu podmiotów. Podobnie Partner zobowiązany jest do informowania na własny koszt klientów swoich placówek o przysługującym im rabacie w przypadku dokonania płatności kartą wydaną przez Stronę, może też w przygotowanych przez siebie materiałach marketingowych wykorzystywać oznaczenia Strony i/lub informacje o niej.

W związku z tym Strona zwróciła się o potwierdzenie, że realizacja wyżej opisanego wspólnego przedsięwzięcia w postaci programu partnerskiego nie powoduje w świetle art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Zdaniem Strony pomiędzy Partnerem a Nią w ramach wspólnego przedsięwzięcia nie dochodzi do jakiegokolwiek świadczenia, zaś wszystkie podejmowane działania nakierowane są wyłącznie na osiągnięcie dwóch różnych dla obu podmiotów celów, których pełna i efektywna gospodarczo realizacja może nastąpić wyłącznie w wyniku podjęcia skoordynowanych i wspólnych działań.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Warszawie stwierdza, co następuje.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której wyżej mowa, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa (art. 8 ust. 1 ww. ustawy).

Z cytowanych przepisów wynika więc, iż w praktyce każde zobowiązanie się podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej - zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy - stanowi odpłatne świadczenie usług.

W ocenie Naczelnika Urzędu Skarbowego na pytanie, czy w rozpatrywanym stanie faktycznym dochodzi do odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, odpowiedzieć należy pozytywnie. Przemawiają za tym następujące okoliczności.

Jak wynika z treści wniosku, zawierając umowę o wspólnym przedsięwzięciu Strona zaciąga wobec Partnera zobowiązanie obligujące Ją do podjęcia/dokonania określonych czynności, w szczególności umieszczenia w swoich materiałach reklamowych (ulotkach, publikacjach w internecie, itp.) nazwy i/lub znaku towarowego Partnera oraz przysługujących korzyściach w przypadku dokonania w nich płatności za zakupione towary lub usługi kartą płatniczą wydaną przez Stronę.

W rezultacie Strona dokonuje na rzecz Partnera świadczenia (świadczeń) o określonej treści, których jest on bezpośrednim beneficjentem. Fakt ów, jak należy sądzić, stanowi główną przesłankę udziału Partnera w organizacji przedsięwzięcia. Dzięki temu spodziewa się on odnieść korzyść w postaci zwiększenia sprzedaży swoich towarów lub usług, zwiększenia rozpoznawalności marki itp. W istocie więc podejmowane przez Stronę działania na rzecz Partnera mają charakter i cel analogiczny do usług reklamowych, promocyjnych, marketingowych, stanowiąc alternatywę dla klasycznie pojmowanej reklamy - prasowej, w mediach elektronicznych czy bezpośredniej (ulotki, bilbordy, inne). I tak też powinny być rozpatrywane na gruncie podatku od towarów i usług. Fakt, iż w zamian - tj. ze względu na udział Partnera w przedsięwzięciu - również Strona spodziewa się odnieść podobną korzyść, w postaci zwiększenia sprzedaży i popularyzacji swoich produktów, nie ma tu znaczenia. Podobnie jak fakt, iż strony w ramach opisanego przedsięwzięcia samodzielnie ponoszą koszty podejmowanych działań. Okoliczność, iż w związku z realizacją przedmiotowej umowy Strona, ale i kontrahent - Partner, nie pobierają wynagrodzenia w formie pieniężnej (opłaty), nie jest równoznaczny z tym, iż swoje świadczenia wykonuje Ona nieodpłatnie. Wynagrodzenie stanowi w tym wypadku wartość świadczenia wzajemnego drugiej strony umowy, które Strona uznaje za ekwiwalentne.