INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 06 lutego 2012 r. (data wpływu 08 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie:

• realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków,
• kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek,
• wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.
  
  

Pierwszym rokiem obrotowym i podatkowym Spółki jest okres 14 miesięcy kalendarzowych – rozpoczynający się w listopadzie 2010 r. (zgodnie z umową Spółki).

Spółka w październiku 2011 r. nabyła od osoby fizycznej – w formie zorganizowanej części przedsiębiorstwa (ZCP) następujące składniki majątkowe:

• nieruchomości gruntowe niezabudowane, które w ZCP osoby fizycznej stanowiły zapasy – nabyte w celu dalszej odsprzedaży bądź wybudowaniu na nich nieruchomości mieszkalnych i ich zbyciu na wolnym rynku,
• nieruchomość gruntową zabudowaną budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym, która w ZCP osoby fizycznej stanowiła towar handlowy – do dalszej odsprzedaży,
• nieruchomość gruntowa zabudowana budynkiem mieszkalnym przeznaczonym do rozbiórki (na podstawie indywidualnej decyzji osoby fizycznej) – która w ZCP osoby fizycznej stanowiła towar handlowy do dalszej odsprzedaży, bądź do zabudowania nieruchomością mieszkalną (po uprzedniej rozbiórce istniejącego budynku) i sprzedania jej na wolnym rynku,
• lokal mieszkalny i lokal użytkowy stanowiące w ZCP osoby fizycznej inwestycje (w rozumieniu przepisów ustawy o rachunkowości z dnia 29.09.1994 r. - tekst jednolity Dz. U. Nr 152 z 2009 roku, poz. 1223 ze zm.) wpisane do ewidencji środków trwałych ZCP (na podstawie przepisów podatkowych), nabyte celem osiągnięcia pożytków bieżących i dalszej odsprzedaży po uzyskaniu zadowalającej stopy zwrotu z zainwestowanych środków.
  
  

Wszystkie ww. składniki majątkowe zostały przyjęte do Spółki jako zapasy (aktywa niestanowiące środków trwałych bądź wartości niematerialnych i prawnych) - nabyte w celu dalszej odsprzedaży, bądź w celu zabudowy i sprzedaży na wolnym rynku i traktowane są jako „inwestycja deweloperska”. Spółka w zamian za ZCP osoby fizycznej wydała udziały oraz przejęła zobowiązania ściśle związane z nieruchomościami - kredyty hipoteczne udzielone osobie fizycznej na nabycie przedmiotowych nieruchomości, w kwocie pozostającej do spłaty na dzień przejęcia.

Wartość wszystkich nieruchomości przejętych przez Spółkę została wyceniona według wartości rynkowej i w takiej wartości przyjęta do ksiąg. Wartość ta po pomniejszeniu o kwotę pozostałych na dzień objęcia zobowiązań (kredytów hipotecznych) stanowi wartość nominalną objętych przez osobę fizyczną udziałów w Spółce wydanych jej za wniesioną ZCP. Wartość nominalna tych udziałów jest zatem mniejsza od wartości rynkowej przejętych nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jak należy ustalić dla celów podatkowych koszty uzyskania przychodów (wartość podatkową nieruchomości) w przypadku zbycia ww. składników majątkowych traktowanych przez Spółkę jako zapasy, a konkretnie:

• nieruchomości, które w ZCP osoby fizycznej stanowiły zapasy oraz są zapasami w Spółce,
• nieruchomości, które w ZCP osoby fizycznej stanowiły inwestycje (w rozumieniu przepisów ustawy o rachunkowości z dnia 29.09.1994 r. – t. j. Dz. U. Nr 152 z 2009 r., poz. 1223 ze zm.) oraz były wpisane do ewidencji środków trwałych ZCP (na podstawie przepisów podatkowych) a w Spółce stanowią zapasy...
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, kosztami uzyskania przychodów w przypadku zbycia przedmiotowych nieruchomości będzie ich wartość ustalona na podstawie wyceny rynkowej z dnia nabycia ZCP osoby fizycznej powiększona o poniesione na te nieruchomości przez Spółkę do dnia zbycia nakłady.

Uzasadnienie.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Należy w tym miejscu nadmienić, że zasady wyceny dla celów podatkowych w sytuacji przedstawionej w pytaniu uległy zmianie od dnia 01.01.2011 r. na podstawie ustawy z dnia 25 listopada 2010 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Jednakże na podstawie art. 12 ust. 1 tejże ustawy, „Podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, u których rok podatkowy jest inny niż rok kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2011 r. stosują do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego przepisy ustawy wymienionej w art. 2, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r”.

A zatem, analizowane pytanie należy rozpatrywać w kontekście stanu prawnego powoływanych wyżej i poniżej przepisów - obowiązującego do dnia 31.12.2010 r., w związku z faktem, że Spółka rozpoczęła swój rok podatkowy w listopadzie 2010 r.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

– wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Stosownie do treści art. 16g ust. 9 cyt. ustawy, w razie przekształcenia formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów, z zastrzeżeniem ust. 19, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o której mowa w art. 9 ust. 1, podmiotu przekształconego, połączonego albo podzielonego.

Zgodnie z art. 16g ust. 10 powołanej ustawy, w razie nabycia w drodze kupna lub przyjęcia do odpłatnego korzystania przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi:

1. suma ich wartości rynkowej - w przypadku wystąpienia dodatniej wartości firmy, ustalonej zgodnie z ust. 2,
2. różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5, a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi - w przypadku niewystąpienia dodatniej wartości firmy.
   

Natomiast art. 16g ust. 10a ww. ustawy stanowi, iż przepis ust. 9 stosuje się odpowiednio w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze wkładu niepieniężnego. Jeżeli składniki majątku wchodzące w skład wkładu niepieniężnego nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podmiot wnoszący wkład niepieniężny, stosuje się odpowiednio ust. 10.

Z uwagi na przeznaczenie (produkcyjno - handlowe), w ujęciu rachunkowym i podatkowym Spółka powinna zaliczyć (i tak też zrobiła) nieruchomości przywołane w pytaniu do rzeczowych składników majątku obrotowego, a nie do środków trwałych, czy też inwestycji w nieruchomości.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie regulowała (do dnia 31.12.2010 r.) wprost metodologii ustalenia kosztów uzyskania przychodów ze zbycia „inwestycji developerskiej” i to zarówno w przypadku kiedy u wnoszącego zorganizowaną część przedsiębiorstwa elementy tej inwestycji były wpisane do ewidencji środków trwałych, czy też nie.

Również przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) nie określają zasad wyceny wkładów niepieniężnych wnoszonych do spółek kapitałowych. W przypadku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wyceny wnoszonych do spółki dóbr dokonują sami wspólnicy. Przyjmuje się, że przedmiot aportu powinien zostać wyceniony w wartości rynkowej. Wartość ta powinna być równa co najmniej wartości nominalnej udziałów.

W przedstawionym zdarzeniu, przedmiotem wkładu niepieniężnego jest przedsiębiorstwo (jako pewna całość) w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Wniesienie do Spółki ZCP osoby fizycznej w zamian za udziały i przejęcie jej zobowiązań (związanych funkcjonalnie z ZCP) będzie transakcją ekwiwalentną. Po stronie wnoszącego ZCP dojdzie do zbycia przedmiotu aportu, a po stronie otrzymującego aport (tj. Spółki) dojdzie do nabycia przedmiotu wkładu niepieniężnego. Ceną nabycia ZCP będzie wartość nominalna udziałów wydanych w zamian za wkład niepieniężny wniesiony do Spółki oraz wartość zobowiązań funkcjonalnie związanych z ZCP przejętych przez Spółkę. W przedmiotowej sytuacji, na wartość majątku ZCP składają się nieruchomości (po stronie aktywów) oraz zobowiązania w postaci kredytów hipotecznych (po stronie pasywów). Wartość rynkowa nieruchomości jest dużo wyższa od kwoty zobowiązań z tytułu kredytów hipotecznych, które Spółka przejęła wraz z przejęciem nieruchomości. Różnica między wartością rynkową nieruchomości a pozostałymi do spłaty kredytami hipotecznymi stanowi wartość nominalną wyemitowanych przez Spółkę udziałów wydanych osobie fizycznej w zamian za ZCP.

Pomimo tego, że jakkolwiek powyższe nie wynika explicite z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to mając na względzie ratio legis powoływanych powyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (a zwłaszcza regulującego zasady ogólne dotyczące kosztów uzyskania przychodów - czyli art. 15 ust. 1) należy dopuścić możliwość rozpoznania kosztu podatkowego w wysokości wartości nominalnej wydanych udziałów z uwzględnieniem kosztu przejętych zobowiązań. Oznacza to tym samym, że przy ustalaniu kosztu uzyskania przychodu ze zbycia nieruchomości przywołanych w pytaniu, Spółka będzie mogła uwzględnić jako koszt uzyskania przychodu wartość rynkową zbywanych nieruchomości z dnia wniesionego ZCP do Spółki powiększoną o ewentualne nakłady poniesione na zbywaną nieruchomość przez Spółkę po nabyciu tejże.

Analizując przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy zaznaczyć, że ustawodawca nie zdefiniował użytego w nim pojęcia „koszty poniesione”. W przepisie tym postanowiono jedynie, że warunkiem uznania kosztu za koszt podatkowy jest jego poniesienie przez podatnika. Przez „poniesienie” kosztu należy w takim wypadku rozumieć zarówno poniesienie wydatku jak i zakwalifikowanie faktycznie zrealizowanego odpisu lub innego zmniejszenia aktywów lub zwiększenia strat albo powiększenia pasywów. Będzie to więc faktycznie dokonany odpis, niebędący wydatkiem w znaczeniu kasowym czyli rozchodem pieniężnym, powodujący zmianę w strukturze aktywów lub pasywów danego podmiotu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem przejściowym art. 10 ustawy z dnia 25 listopada 2010 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 226, poz. 1478 ze zm.; dalej: ustawa nowelizująca), do odpłatnego zbycia składników majątku wchodzących w skład przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części nabytego w drodze wkładu niepieniężnego do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się zasady ustalania kosztów uzyskania przychodów obowiązujące na dzień 31 grudnia 2010 r.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, u których rok podatkowy jest inny niż rok kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2011 r. stosują do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego przepisy ustawy wymienionej w art. 2, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., z tym że:

1. art. 19a ustawy wymienionej w art. 2, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 kwietnia 2011 r. stosuje się do tego dnia;
2. art. 6 ust. 1 pkt 10a i 11a ustawy wymienionej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się od dnia 1 stycznia 2011 r.
   
   

Przepisy art. 8 - 10 niniejszej ustawy stosuje się odpowiednio do: składników majątku wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przez spółkę niebędącą osobą prawną, wkładu wniesionego do takiej spółki albo składników majątku wchodzących w skład przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części nabytego w drodze wkładu niepieniężnego - do ostatniego dnia roku podatkowego, o którym mowa w ust. 1 (ust. 2 tegoż artykułu).

Jednocześnie, jak zostało przez Spółkę wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, na podstawie przepisu przejściowego art. 12 ustawy nowelizującej, w pierwszym roku podatkowym trwającym do dnia 31 grudnia 2011 r. stosuje Ona przepisy podatkowe w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r.

Podsumowując brzmienie przepisów art. 10 i 12 ustawy nowelizującej, ustalenie wysokości kosztu podatkowego bezpośrednio związanego z uzyskanym przychodem, podstawowe znaczenie ma moment poniesienia wydatku na nabycie składnika majątkowego, a nie moment rozpoznania wydatku jako kosztu podatkowego. Tym samym, nie ma znaczenia kiedy nastąpi faktyczna sprzedaż nabytych składników majątkowych.

Przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. (a więc w brzmieniu, w którym na podstawie przepisu przejściowego są obowiązujące dla Spółki w pierwszym roku podatkowym, trwającym 14 miesięcy kalendarzowych od listopada 2010 r.), nie regulują wprost zasad ustalania kosztów zbycia majątku obrotowego (zapasów), w sytuacji, gdy majątek ten zostanie nabyty w drodze wkładu niepieniężnego w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wobec powyższego, w takiej sytuacji należy się odwołać do zasad określonych w art. 15 ust. 1 oraz w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Zatem, o możliwości zaliczenia określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów decyduje łączne spełnienie następujących warunków:

• pomiędzy tym wydatkiem a przychodami istnieje związek przyczynowo - skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zachowanie już istniejącego źródła przychodów;
• wydatek nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, zawierającym katalog wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów.
  
  

Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

– wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Należy zauważyć, iż powyższy przepis dotyczy składników majątkowych będących środkami trwałymi oraz wartościami niematerialnymi i prawnymi, w konsekwencji nie może on być stosowany do przedmiotu niniejszej interpretacji, gdyż przedmiotowe zagadnienie dotyczy sprzedaży przez Spółkę składników majątku wniesionych do Niej aportem w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa i zakwalifikowanych w Spółce jako majątek obrotowy (zapasy).

Mając powyższe na uwadze, a także fakt, iż w ustawie nie ma przepisu szczególnego regulującego omawianą kwestię, należy stwierdzić, iż koszty uzyskania przychodów w przypadku sprzedaży składników majątkowych zakwalifikowanych w Spółce jako majątek obrotowy (zapasy) należy ustalać na podstawie zasad ogólnych, czyli w tym przypadku na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka w październiku 2011 r. nabyła od osoby fizycznej – w formie zorganizowanej części przedsiębiorstwa (ZCP) składniki majątkowe w postaci nieruchomości. Przedmiotowe składniki majątku zostały przyjęte do Spółki jako zapasy (majątek obrotowy). Spółka w zamian za ZCP osoby fizycznej wydała udziały oraz przejęła zobowiązania ściśle związane z nieruchomościami - kredyty hipoteczne udzielone osobie fizycznej na nabycie przedmiotowych nieruchomości, w kwocie pozostającej do spłaty na dzień przejęcia.

Spółka wskazała również, iż wartość wszystkich nieruchomości przez Nią przejętych została wyceniona według wartości rynkowej i w takiej wartości przyjęta do ksiąg. Wartość ta po pomniejszeniu o kwotę pozostałych na dzień objęcia zobowiązań (kredytów hipotecznych) stanowi wartość nominalną objętych przez osobę fizyczną udziałów w Spółce wydanych jej za wniesioną ZCP. Wartość nominalna tych udziałów jest zatem mniejsza od wartości rynkowej przejętych nieruchomości.

Zatem odnosząc się do treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy stwierdzić, iż wskazuje on wyraźnie na koszty poniesione w celu uzyskania przychodu przez podatnika. Biorąc pod uwagę fakt, iż przychodem Spółki będzie kwota uzyskana ze sprzedaży poszczególnych składników majątku obrotowego (zapasów), kosztem uzyskania tych przychodów będą wydatki poniesione na nabycie tych składników. Z uwagi na to, iż Spółka nabędzie ww. składniki majątku obrotowego w drodze aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa, wydając w zamian udziały o określonej wartości nominalnej, to właśnie wartość nominalna wydanych udziałów będzie stanowiła koszty uzyskania przychodów Spółki z tytułu przedmiotowej sprzedaży wniesionych aportem składników majątkowych. Koszty te należy podwyższyć o nakłady na przedmiotowe nieruchomości poniesione przez Spółkę po dniu aportu.

Natomiast w kwestii przejmowanych w związku z aportem zobowiązań, należy wskazać, iż zobowiązanie jest stosunkiem prawnym pomiędzy dłużnikiem a wierzycielem, tym samym, istnienie zobowiązania nie jest równoznaczne z jego zapłatą, w konsekwencji przejęte zobowiązania nie będą mogły być uznane za wydatek w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto, wartość zobowiązań związanych z przejętą zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa została uwzględniona przy ustalaniu wartości zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Tym samym, przy określaniu ilości udziałów wydanych w zamian za wniesioną aportem zorganizowaną część przedsiębiorstwa uwzględniono wysokość zobowiązań związanych z tą zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa. Przedmiotowe zobowiązania nie mogą zatem zostać zaliczone do „wydatków na nabycie”, gdyż nie są wydatkami bezpośrednio warunkującymi nabycie danych składników majątku obrotowego (zapasów).

Reasumując, w przypadku sprzedaży przez Spółkę składników majątku wniesionych do Niej aportem w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa i niezaliczonych do środków trwałych, będzie Ona mogła uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów wartość nominalną wydanych w zamian za aport udziałów w części przypadającej na sprzedawane składniki majątku obrotowego powiększoną o poniesione przez Spółkę do dnia zbycia nakłady na te składniki. Natomiast wartość zobowiązań przejętych przez Spółkę nie będzie stanowiła kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.