Z opisu stanu faktycznego przedstawionego w przedmiotowym piśmie wynika, że Spółka w dniu 15.12.2005 r., na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego nabyła prawo użytkowania wieczystego nieruchomości wraz ze związaną z tym prawem własnością położonych na tej działce budynków i budowli stanowiących odrębne nieruchomości. Transakcję tą udokumentowano fakturą VAT wystawioną w dniu 20.12.2005 r.

Wartość budynków zaksięgowano na koncie inwestycji - środki trwałe w budowie. Zostaną one przyjęte do ewidencji środków trwałych po dokonaniu remontów i ulepszeń, które to koszty zwiększą wartość budynków. W dniu 07.04.2006 r. przedsiębiorstwo usługowe wystawiło dla Spółki fakturę VAT zaliczkową za kwotę wpłaconą na poczet prac budowlanych hali produkcyjnej wraz z zapleczem socjalno-biurowym, a w dniu 19.05.2006 r. wystawiło fakturę VAT za opracowanie dokumentacji projektowej, zgodnie z protokołem wykonanych prac.

Zdaniem Spółki ww. faktury VAT stanowią podstawę odliczenia VAT naliczonego w miesiącu otrzymania lub następnym. Spółka zwraca się z prośbą o potwierdzenie swojego stanowiska.

Dokonując oceny prawnej stanowiska pytającego tutejszy organ stwierdza co następuje:

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego uregulowane zostały w dziale IX cytowanej na wstępie ustawy z 11 marca 2004 r.o podatku od towarów i usług oraz zgodnie z dyspozycją ustawową w rozdziale 7 i 9 rozporządzenia ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.).

Zgodnie z unormowaniem zawartym w postanowieniach ust. 1 art. 86 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z zastrzeżeniem art. 14, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Jednocześnie, zgodnie z ust. 2 pkt 1 lit. a) cytowanego powyżej artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego uregulowania wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje jedynie podatnikom w związku z zakupem towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych.

Czynności te zostały wymienione w art. 5 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług. Są to:

• odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,

• eksport towarów,

• import usług,

• wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,

• wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Do realizacji ww. czynności mają być wykorzystywane towary i usługi od których podatek naliczony może zostać odliczony od podatku należnego, przy czym ustawodawcy chodzi w tym przypadku o takie czynności opodatkowane, które generują podatek należny, a nie takie, które należą do kategorii czynności opodatkowanych, lecz w konkretnych warunkach korzystają ze zwolnienia od tego podatku. Wskazana zatem zasada wyłącza możliwość dokonywania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Jednocześnie należy podkreślić, iż realizacja prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony jest obostrzona ograniczeniami zawartymi w dziale IX cytowanej ustawy o VAT. Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, np. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Jedno z takich ograniczeń wskazano w art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku VAT, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika, towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

W art. 88 ust. 3 z ograniczenia tego wyłączono, m.in. wydatki związane z nabyciem towarów i usług, o których mowa w art. 87 ust. 3, oraz z nabyciem gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów.

Towary i usługi, o których mowa w art. 87 ust. 3, to rzeczy i prawa, które na podstawie przepisów ustaw o podatkach dochodowych uznane zostały u podatnika za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji.

Zgodnie z treścią art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W przedmiotowym stanie faktycznym, Podatnik ponosi nakłady inwestycyjne na budowę hali produkcyjnej, które w konsekwencji stanowić będą wartość wytworzonego środka trwałego, stanowiącą podstawę odpisów amortyzacji.

Pojęcie inwestycji zdefiniowane zostało w przepisie art. 4a cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym, ilekroć w ustawie jest mowa o inwestycjach - oznacza to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694). Natomiast na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 16 cyt. ustawy o rachunkowości, ilekroć w ustawie jest mowa o środkach trwałych w budowie - rozumie się przez to zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego.

W myśl podstawowej zasady zawartej w art. 86 ust. 10 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-4 oraz ust.11, 12, 16, 18. Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminie określonym w ust. 10, to zgodnie z ust. 11 cytowanego artykułu, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji za następny okres rozliczeniowy.

W świetle powyższego podatnik ponoszący nakłady inwestycyjne związane z budową zakładu produkcyjnego, który będzie wykorzystany do czynności opodatkowanych i będzie stanowić środek trwały podlegający amortyzacji ma prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupami inwestycyjnymi w miesiącu otrzymania faktury lub w miesiącu następnym zgodnie z art. 86 ust. 10 i 11 ustawy o podatku od towarów i usług pod warunkiem spełnienia zarówno tzw. przesłanek pozytywnych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w przepisach ustawy o VAT oraz rozporządzeniu wykonawczym.

Mając powyższe na uwadze, Naczelnik Drugiego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej uznaje, że stanowisko wyrażone w piśmie jest prawidłowe.

Ponadto tut. Organ informuje, że interpretacja w zakresie stosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) zostanie udzielona odrębnym postanowieniem.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego według stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.