Na podstawie:

• art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.),
• art. 9 ust. 1, art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.),

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Dębicy, po rozpatrzeniu wniosku strony z dnia 22.06.2006 r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego, postanawia uznać za nieprawidłowe stanowisko strony przedstawione we wniosku.

Wnioskiem z dnia 22.06.2006 r. strona zwróciła się o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w oparciu o ustawę z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Przedmiotem jej miała być odpowiedź na zapytanie, czy uzyskane środki pieniężne w związku z zawartą umową przelewu wierzytelności korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Po analizie przedstawionego stanu faktycznego tutejszy organ podatkowy uznał, iż strona jest uprawniona do złożenia przedmiotowego wniosku o wydanie interpretacji, a w sprawie tej nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Jak wynika z treści wniosku, strona wniosła do sądu pracy pozew przeciwko byłemu pracodawcy o wypłatę należności z tytułu odprawy, ekwiwalentu za niewykorzystany urlop i odszkodowania za skrócenie okresu wypowiedzenia. W sprawie sąd wydał wyrok i nadał klauzulę natychmiastowej wykonalności. Były zakład pracy pomimo wyroku należności nie wypłacił i strona zawarła umowę przelewu wierzytelności przelewając jako cedent wszystkie swoje wierzytelności od byłego zakładu pracy w wysokości 25.106,70 zł na rzecz cedenta - spółki z o.o. "M.". Spółka tytułem zapłaty za zobowiązanie wobec strony przelała kwotę łączną 12.553,35 zł. Zdaniem strony otrzymana kwota nie stanowi przychodu w myśl zapisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie mieści się w żadnym z wymienionych w ustawie źródeł przychodu.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Źródłami przychodów, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy, między innymi są: kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c. Z kolei przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych definiujący ogólne pojęcie przychodu stanowi, iż przychodami są otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Oznacza to, że momentem powstania przychodu pieniężnego jest moment otrzymania środków pieniężnych. Zatem przychodem ze sprzedaży prawa majątkowego, jakim jest wierzytelność jest kwota sprzedaży tego prawa, tj. wierzytelności. Stosownie do wyżej powołanych przepisów, przychód uzyskany ze sprzedaży wierzytelności stanowi dochód, który stosownie do przepisów art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlega łączeniu z innymi dochodami i należy go wykazać w zeznaniu rocznym składanym w organie podatkowym w terminie do 30 kwietnia następnego roku. W tym samym terminie podatnik jest obowiązany wpłacić należny z tego tytułu podatek dochodowy obliczony zgodnie ze skalą podatkową określoną w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W trakcie roku podatkowego podatnik nie ma obowiązku wpłacania zaliczek na podatek dochodowy.