Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), udzielając interpretacji w zakresie postanowień Konwencji z dnia 2 września 1991 r. między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz.U. z 1993 r. Nr 22, poz. 92),

Minister Finansów uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku w sprawie dotyczącej rezydencji podatkowej.

Uzasadnienie

Z treści złożonego wniosku wraz z uzupełnieniami wynika, że Pan X z dniem 30.09.2005 r. rozwiązał umowę o pracę na czas nieokreślony z firmą X i od dnia jest 01.10.2005 r. jest zatrudniony na stałe na umowę o pracę na czas nieokreślony w firmie Y. Wraz z Panem X z Polski wyprowadziła się także jego żona. Oboje są zameldowani na pobyt stały w Zurychu i nie posiadają mieszkania w Polsce. W Szwajcarii zamierzają zostać na czas nieokreślony, tj. na co najmniej 5 lat lub dłużej, o ile nie wystąpią jakieś szczególne okoliczności.

Podatnik zwraca się z prośbą o udzielenie informacji, czy od 2006 r. może rozliczać się tylko w Szwajcarii oraz czy w rozliczeniu za rok 2005 w Polsce powinien uwzględnić dochody uzyskane w Szwajcarii.

Zdaniem Podatnika jego ośrodkiem interesów życiowych jest od dnia 01.10.2005 r. Szwajcaria. W związku z tym dochody osiągnięte w Szwajcarii po dniu 30.09.2005 r. podlegają opodatkowaniu jedynie w Szwajcarii, natomiast dochody uzyskane w Polsce do dnia 30.09.2005 r. podlegają opodatkowaniu w Polsce.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa, Minister Finansów stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast w myśl art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy jeżeli osoby fizyczne nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy te stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a cytowanej ustawy).

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” zawarta jest w art. 4 ust. 1 Konwencji z dnia 2 września 1991 r. między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz.U. z 1993 r. Nr 22, poz. 92). W rozumieniu tego przepisu określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze.

Definicja ta odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnienia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego pojęcie „miejsca zamieszkania” nie zostało zdefiniowane. Definicja miejsca zamieszkania znajduje się w art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz.U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.

Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli danej osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawioną powyżej interpretację przepisów Minister Finansów stwierdza, że Pan X od dnia 01.10.2005 r. nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania. Pan X – jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego - od dnia 01.10.2005 r. faktycznie przebywa bowiem na terytorium Szwajcarii. W Szwajcarii jest zatrudniony w firmie Y w Zurychu (jak wynika z załączonej do wniosku umowy o pracę na okres próbny 3 miesięcy), w Polsce natomiast rozwiązał umowę o pracę z firmą X. W Szwajcarii przebywa także wraz z nim jego żona. Nie posiadają w Polsce wraz z małżonką mieszkania, zameldowani są natomiast na pobyt stały w Zurychu. Jak oświadcza Pan X pobyt w Szwajcarii ma charakter stały (co najmniej 5 lat lub dłużej).

Należy zatem uznać, że od dnia 01.10.2005 r. Pan X podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W związku z powyższym w zeznaniu podatkowym za rok 2005 Podatnik nie ma obowiązku uwzględnić dochodów uzyskanych z pracy wykonywanej na terytorium Szwajcarii po dniu 01.10.2005 r.

Biorąc pod uwagę powyższe, Minister Finansów postanowił jak w sentencji.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla Podatnika, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.