Działając na podstawie art. 14 e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz.U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), udzielając interpretacji w zakresie postanowień art. 12 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 24 czerwca 1993 r. (Dz.U. z 1994 r. Nr 47, poz. 189; dalej umowa o upo),

Minister Finansów uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2006 r., dotyczące podstawy naliczenia zryczałtowanego podatku dochodowego w związku z wypłatą należności z tytułu najmu wagonów na rzecz podmiotu zagranicznego.

Uzasadnienie

W dniu 24.01.2006 r. wpłynął do Naczelnika Urzędu Skarbowego wniosek z dnia 23.01.2006 r. spółki X. o udzielenie pisemnej interpretacji w indywidualnej sprawie na podstawie wyżej wymienionej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Od dnia 1 września 2005 r., zgodnie z art. 14e ww. ustawy Ordynacja podatkowa organem właściwym w sprawie wydawania pisemnych interpretacji w indywidualnych sprawach, w których nie toczy się i nie toczyło postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym, wyłącznie w zakresie postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz innych ratyfikowanych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej jest Minister właściwy do spraw finansów publicznych.

W związku z powyższym stosownie do art. 170 ustawy Ordynacja podatkowa Naczelnik Urzędu Skarbowego przekazał Ministrowi Finansów przedmiotowy wniosek do załatwienia zgodnie z właściwością.

Jak wynika ze stanu faktycznego, który został przedstawiony we wniosku z dnia 23 stycznia 2006 r., polska spółka X zawarła umowę najmu ze spółką prawa czeskiego. Na podstawie tej umowy spółka czeska oddała w najem spółce polskiej wagony kolejowe. Z tytułu umowy najmu polska spółka jest zobowiązana do zapłaty czynszu na rzecz spółki czeskiej. Na okoliczność powyższej transakcji spółka czeska wystawia na rzecz spółki polskiej fakturę w której wykazywana jest wartość netto, podatek od wartości dodanej (wg stawki czeskiej) oraz kwota brutto (suma wartości netto oraz podatku od wartości dodanej).

W tak przedstawionym stanie faktycznym pojawiła się wątpliwość interpretacyjna, która powstała w związku z wykładnią gramatyczną art. 12 ust. 2 umowy o upo i sprowadza się do rozstrzygnięcia, jak należy rozumieć pojęcie kwoty brutto należności licencyjnych.
A zatem, czy podstawę naliczenia zryczałtowanego podatku dochodowego, w przypadku dokonywania wypłat z tytułu należności licencyjnych na rzecz zagranicznego kontrahenta powinna stanowić wartość netto faktury, czy wartość brutto wraz z VAT-em.

W ocenie Spółki przedmiotem opodatkowania jest przychód, do którego nie zalicza się podatku od towarów i usług (art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dalej updop). Zatem wartość netto leży u podstaw obowiązku pobierania przez Spółkę jako płatnika 5 % zryczałtowanego podatku z tytułu wypłat na rzecz kontrahenta czeskiego należności wymienionych w art. 21 ust. 1 updop.

Rozpatrując wniosek Spółki Minister Finansów zważył, co następuje.

Stosownie do art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej updop), podatnicy niebędący polskimi rezydentami podatkowymi podlegają opodatkowaniu w Polsce od dochodów, które uzyskują na terytorium Polski. Jeżeli podmioty takie uzyskują od polskich podatników należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 tej ustawy, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie dokonującym wypłaty należności na rzecz podmiotu zagranicznego.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 updop opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym podlega 20% przychodu. Jeśli odbiorcą tych należności jest rezydent podatkowy z kraju, z którym Polska zawarła umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania wówczas stawka potrącanego podatku u źródła wynika z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania bądź dochód taki może być na podstawie tej umowy zwolniony z opodatkowania.

W rozpoznawanej sprawie przepisem szczególnym w stosunku do postanowień art. 21 ust. 1 updop jest art. 12 ust. 2 i 3 umowy zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 24 czerwca 1993 r.

Z art. 12 umowy o upo wynika, że należności licencyjne powstające w Polsce i wypłacane osobie uprawnionej, mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Czechach, podlegają opodatkowaniu tylko w Czechach. Jednakże takie należności mogą być opodatkowane także w Polsce tj. w państwie, w którym powstały i zgodnie z prawem polskim, z tym że podatek nie może przekroczyć 5% kwoty brutto tych należności a odbiorca musi być osobą uprawnioną do przedmiotowych należności licencyjnych.

Jak wynika z art. 12 ust. 3 umowy o upo do należności licencyjnych zalicza się również należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego. Osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat m.in. ww. należności, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy podatkowej są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, (z zastrzeżeniem ust. 2, niemającego zastosowania w przedmiotowej sprawie) w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikat rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

Uwzględniając przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny należy stwierdzić, że należność wypłacana czeskiemu kontrahentowi z tytułu najmu wagonów kolejowych jest przychodem z należności za użytkowanie urządzenia przemysłowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy podatkowej. Obowiązkiem Spółki wynikającym z przepisów prawa podatkowego jest pobranie w dniu dokonania wypłaty tej należności 5 procentowego zryczałtowanego podatku dochodowego zgodnie z postanowieniami art. 26 ust. 1 ustawy, a więc również z zastosowaniem zasad określonych w umowie w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz przekazanie kwoty podatku na rachunek urzędu skarbowego jak również przesłanie temu urzędowi deklaracji o pobranym podatku (art. 26 ust. 3 ustawy). Podstawą naliczenia podatku jest kwota całej wypłaconej kontrahentowi należności wraz z czeskim podatkiem od wartości dodanej. Zarówno stwierdzenia zawarte w przepisach ustawy podatkowej określających obowiązek płatnika - "od tych wypłat", jak również zawarte w zapisach umowy między RP i Czechami - "kwoty brutto należności licencyjnych" nie pozostawiają co do tego żadnych wątpliwości. Potwierdzeniem powyższego stanowiska jest to, iż zobowiązanie Spółki jest jednocześnie należnością czeskiego kontrahenta, a zgodnie z przepisami właśnie od tej kwoty należności Spółka jest zobowiązana pobrać zryczałtowany podatek.

Wskazany we wniosku Spółki art. 12 ust. 4 pkt 9 updop stanowi, iż do przychodu nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług. Przy czym należy podkreślić, iż updop nie zawiera definicji należnego podatku od towarów i usług. Natomiast w myśl art. 4a pkt 7 updop należy rozpatrywać ten podatek zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm) tj. rozróżniając podatek VAT nakładany tą ustawą od podatku od wartości dodanej nakładany w którymkolwiek państwie członkowskim poza Polską.

Zatem należności jakie spółka polska wypłaci na rzecz spółki czeskiej z tytułu umowy najmu wagonów zgodnie z art. 12 ust. 1 i 2 umowy o upo, stanowią przychód osoby zagranicznej, który na mocy art. 21 updop podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem w wysokości 5% od kwoty brutto wykazanej na fakturze.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla płatnika, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.