P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 1 i art. 216 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Strony Naczelnik Urzędu Skarbowego uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Do tutejszego Urzędu Skarbowego wpłynął wniosek o udzielenie informacji w zakresie stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług dotyczący sposobu opodatkowania podatkiem VAT usług polegających na organizowaniu polowań dla turystów. Podatnik pyta czy podatek ma być określany na zasadzie marży zgodnie z art. 119, czy na zasadach ogólnych...

Podatnik stwierdza, że ma wybór co do sposobu opodatkowania podatkiem VAT usług turystycznych. W sytuacji, gdy Strona będzie prowadzić odrębną ewidencję zakupu towarów i usług nie spełni warunku z art. 119 ust. 3 (jest to jeden z warunków określonych w wyżej wymienionym przepisie) i będzie miała obowiązek ustalać podstawę opodatkowania zgodnie z art. 29, jak również będzie miała prawo do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony przy zakupie wszystkich towarów i usług związanych z działalnością na zasadach określonych w art. 86. Podatnik stoi na stanowisku, że powyższych zasad nie jest obowiązany stosować w sposób ciągły. Zdaniem podatnika może stosować opodatkowanie na zasadach marży dla konkretnego przedsięwzięcia, jeżeli zaprowadzi ewidencję, o której mowa w art. 119 ust. 3 pkt 4; jeżeli zaś Podatnik takiej ewidencji zaprowadzi to opodatkuje taką imprezę na zasadach ogólnych.

Naczelnik Urzędu Skarbowego po przeanalizowaniu stanu prawnego i faktycznego stwierdza co następuje:

Zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5 (tj. usług wykonywanych we własnym zakresie). Zgodnie z ust. 2 wymienionego artykułu przez pojęcie marży należy rozumieć różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie. Przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku, gdy podatnik:

1. ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju;

2. działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;

3. przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty;

4. prowadzi ewidencję, z której wynikają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty oraz posiada dokumenty, z których wynikają te kwoty.

Jeżeli warunki te nie zostaną spełnione wówczas Podatnik, o którym mowa w omawianej regulacji stosuje zasady ogólne. Warto zaznaczyć , iż nie ma znaczenia, z punktu widzenia omawianego przepisu, kto jest nabywcą usługi.

Warto zauważyć, że przy zastosowaniu opodatkowania na zasadzie marży jest brak możliwości odliczenia podatku naliczonego przez podatników, którzy stosują zasady, określone w art. 119 ust. 3.

W sytuacji, gdy podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty Podatnik wykonuje część świadczeń w ramach tej usługi we własnym zakresie (tzw. usługi własne) odrębnie ustala podstawę opodatkowania dla usług własnych, dla których zastosowanie ma art. 29 omawianej ustawy i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, gdzie zastosowanie mają zasady stosowania marży. W takiej sytuacji podatnik jest obowiązany wykazać w prowadzonej ewidencji, jaka część należności za usługę przypada na usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a jaka na usługi własne, w myśl art. 119 ust. 6 powołanego wyżej przepisu.

Zatem usługi świadczone we własnym zakresie podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych, a podatnik w tej części może dokonać odliczenia podatku naliczonego, gdy on wystąpi, natomiast w przypadku usług dla bezpośredniej korzyści turysty nabywanych od innych podatników podstawą opodatkowania jest marża, a podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty (art. 119 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług).

Reasumując unormowania art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają prawa wyboru podatnika do zasad opodatkowania usług turystyki. Zasady specjalne opodatkowania marzy mają charakter obligatoryjny, a zatem podatnik nie może wybrać zasad opodatkowania. Zatem w przypadku, gdy podatnik przy świadczeniu usług usługi turystyki oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, podstawę opodatkowania w przypadku usług odsprzedawanych i usług własnych określa się odrębnie. W przypadku usług odsprzedawanych podstawą opodatkowania jest więc marża, zaś podstawę opodatkowania w przypadku usług własnych ustala się na zasadach ogólnych określonych w art 29 ustawy o podatku od towarów i usług.