POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku, działając na podstawie art.14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), w sprawie: koszty uzyskania przychodów - rozszerzenie oprogramowania o dodatkowy moduł do wersji podstawowej

stwierdza, że

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

W 2005 roku Spółka zakupiła program finansowo-księgowy EXACT, który po wdrożeniu został przyjęty do użytkowania w styczniu 2006 roku jako wartość niematerialna i prawna. W lutym 2006 roku Spółka zakupiła dodatkową aplikację "okienko do rozliczania zaliczek", która funkcjonuje tylko przy współpracy z wersją podstawową EXACT (nie funkcjonuje ona samodzielne).

Wątpliwości Podatnika budzi, czy wydatki na ulepszenie, rozszerzenie wersji oprogramowania o dodatkowy moduł do wersji podstawowej, mogą być uznawane za koszt uzyskania przychodu w całości jednorazowo w miesiącu zakupu, czy też powinny być one traktowane jako odrębna wartość niematerialna i prawna podlegająca amortyzacji.

Zdaniem Podatnika wydatki na ulepszenie oprogramowania o dodatkowy moduł do wersji podstawowe mogą być uznane w całości za koszt uzyskania przychodu.

Na tle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust.1.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 15.02.1992r. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit.a) (gruntów oraz prawa wieczystego użytkowania gruntów) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Przepis art. 16b ustawy z dnia 15.02.1992r. zawiera zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, od których odpisy amortyzacyjne stanowią koszty uzyskania przychodu. Jak stanowi art. 16b ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa do: wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych, wzorów zdobniczych,
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zgodnie z art. 16d ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Jak wynika z art. 16g ust. 13 ustawy z dnia 15.02.1992r.  jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł.

Z powołanych przepisów wynika, iż programy komputerowe stanowiące autorskie prawa majątkowe bądź licencje zalicza się do wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, jeżeli spełniają przesłanki wynikające z art. 16b ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r., czyli m.in. ich przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok oraz są one wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą.

Jednocześnie z art. 16 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 15.02.1992r. wynika, iż ulepszeniu mogą podlegać jedynie środki trwałe, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewiduje natomiast możliwości "ulepszania" wartości niematerialnych i prawnych. Zatem jeżeli wydatki poniesione na "ulepszenie" wartości niematerialnych i prawnych nie utworzą nowej, odrębnej wartości, wówczas jako nie wyłączone z kosztów uzyskania przychodów, stanowią koszt w dacie ich poniesienia.

W piśmie z dnia 21.05.1996r, nr PO H/3574/148/96 Ministerstwo Finansów zajęło stanowisko zgodnie z którym wartości niematerialne i prawne nie podlegają ulepszeniu, w wyniku którego następuje zwiększenie wartości początkowej tych wartości i praw. Wydatki poniesione na modyfikację (aktualizację) użytkowanych programów stanowią koszt uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Gdyby okazało się, że poniesione nakłady na modyfikację programów utworzyły nową wartość, konieczne będzie przekwalifikowanie tych nakładów oraz zaliczenie ich do wartości niematerialnych i prawnych, a także dokonanie korekty kosztów i odpowiedniego zwiększenia podstawy opodatkowania.

W ocenie tut. Organu podatkowego w sytuacji, gdy zakupowi dodatkowej aplikacji "okienko do rozliczania zaliczek", która funkcjonuje tylko przy współpracy z wersją podstawową programu finansowo - księgowego EXACT nie towarzyszy licencja, a nowa aplikacja nie będzie użytkowana na nowych stanowiskach komputerowych, Spółka może wydatek poniesiony na "ulepszenie" wartości niematerialnej i prawnej zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym zakup przez Spółkę dodatkowej aplikacji "okienko do rozliczania zaliczek" nie przekracza 3.500 zł. Nie ma zatem niebezpieczeństwa, że Spółka postąpi niewłaściwe zaliczając bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów wydatek na nabytą aplikację, nawet jeśli jej zakup oznaczał nabycie nowej licencji.

Reasumując w przedstawionym stanie faktycznym stanowisko Podatnika, iż wydatki na ulepszenie oprogramowania o dodatkowy moduł do wersji podstawowej mogą być uznane w całości za koszt uzyskania przychodu jest prawidłowe.