Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług medycznych poprzez oferowanie klientom usług odpłatnych za każdą wykonaną usługę, bądź abonamentowych, kiedy klient opłaca określoną stawkę za miesięczną opiekę medyczną i ma dostęp do określonych procedur medycznych. Opłacana stawka jest niezależne od ilości procedur, z których skorzystał klient.

Obecnie Spółka planuje objęcie swoich pracowników bezpłatna opieką medyczną (poza świadczeniami zdrowotnymi, do których ponoszenia zobowiązana jest przepisami Kodeksu pracy i innych ustaw) we własnych placówkach medycznych, na zasadach abonamentu.

W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym Spółka stoi na stanowisku, iż bezpłatna opieka medyczna nie powinna być zaliczana do przychodu jej pracowników, ze względu na brak możliwości identyfikacji ceny konkretnej usługi ponoszonej na rzecz konkretnego pracownika w ramach abonamentu, gdyż konstrukcja abonamentu oznacza możliwość skorzystania przez pracownika z dowolnych procedur medycznych, bądź niekorzystania z nich w ogóle.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego nie podziela stanowiska Spółki i wyjaśnia:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 z 2000r. poz. 176 ze zm.) za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Zgodnie zaś z art. 12 ust. 2 tej ustawy wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przypisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

Błędne jest twierdzenie Spółki, iż na powstanie przychodu w przedmiotowym przypadku wpływ będzie miał fakt, iż nie jest możliwe określenie wysokości wydatku na poszczególnego pracownika, gdyż nie ma możliwości identyfikacji ceny konkretnej usługi ponoszonej na rzecz konkretnego pracownika w ramach abonamentu, ze względu na fakt, iż konstrukcja abonamentu oznacza możliwość skorzystania przez pracownika z dowolnych procedur medycznych, bądź niekorzystania z nich w ogóle. Nieodpłatnym świadczeniem Spółki na rzecz jej pracowników w tym przypadku nie jest korzystanie z konkretnych usług medycznych, lecz fakt objęcia pracowników opieką medyczną. W związku z tym, przychodem nie będzie wartość skonsumowanych usług medycznych, lecz wartość świadczenia uzyskiwanego przez pracownika jakim jest możliwość skorzystania z takich usług. Należy zauważyć, iż usługa objęcia opieką medyczną jest oferowana przez Spółkę i jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pobiera opłaty właśnie m.in. za objęcie opieką medyczną, a nie za świadczenie konkretnych procedur medycznych. Tego typu umowy polegają z jednej strony na przekazaniu świadczenia pieniężnego, a z drugiej na przyrzeczeniu zapewnienia opieki medycznej w razie takiej potrzeby. W związku z tym każdy pracownik, gdyby nie otrzymał przedmiotowego świadczenia od Spółki, mógłby zawrzeć taką umowę ponosząc z tego tytułu koszty. Skoro Spółka pobiera od innych odbiorców opłaty za objęcie opieką medyczną to znaczy, że świadczenie to ma konkretną wartość i cenę, a więc zgodnie z przytoczonym powyżej art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód pracowników Spółki z przedmiotowego tytułu należy ustalić według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców.

Należy przy tym dodać, iż opisany we wniosku stan faktyczny ma charakter podobny do wykupywania na rzecz pracowników usług ubezpieczeniowych. Bezsprzecznie, w przypadku umów ubezpieczeniowych, przychodem pracownika jest składka płacona za niego przez pracodawcę, a nie suma ubezpieczenia (odszkodowanie) wypłacone w wyniku ewentualnego zajścia zdarzenia ubezpieczeniowego.

Reasumując, w przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym jej pracownicy uzyskują przychód ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnych świadczeń. W związku z tym na Spółce z tytułu dokonywania przedmiotowych świadczeń, ciążą obowiązki płatnika określone w art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.