Wnioskiem z dnia 22.06.2006r. Podatnik zwrócił się z zapytaniem dotyczącym powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczenia usług dzierżawy.

Jak wynika z treści pisma w sprawie udzielenia interpretacji oraz z dokumentów zgromadzonych w sprawie Strona zawarła umowę na świadczenie usług dzierżawy (na okres od dnia 2 stycznia 2006r. do dnia 31 sierpnia 2006r.), w której jako termin płatności czynszu określono 15 dzień każdego miesiąca (miesięcznie).

Faktura na rzecz dzierżawcy została wystawiona dnia 24 maja 2006r., z terminem płatności określonym na dzień 07.06.2006r. Zapłata za przedmiotową fakturę nie nastąpiła.

Zdaniem wnoszącego zapytanie obowiązek podatkowy w odniesieniu do umowy dzierżawy powstał z chwilą wystawienia faktury, nie później niż w ciągu 7 dni od jej wystawienia.

Zgodnie z treścią art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług dzierżawy (...) powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze.

W związku z treścią powołanego przepisu i opisanym stanem faktycznym tut. organ podatkowy stwierdza, iż w przypadku świadczenia usług dzierżawy, obowiązek podatkowy powstaje z upływem terminu płatności czynszu wynikającego z umowy (w przypadku Podatnika jest to 15 dzień każdego miesiąca).

Jeżeli w umowie takiego terminu nie ustalono - z upływem terminu określonego w fakturze.

W sytuacji, gdy dzierżawca dokona wpłaty całości lub części należności przed terminem płatności, wówczas obowiązek podatkowy powstanie z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty.

Podsumowując, w stanie faktycznym wynikającym z treści złożonego wniosku o interpretację, wobec niedokonania przez odbiorę usługi zapłaty w terminie wcześniejszym niż wyznaczony umową, obowiązek podatkowy po stronie Podatnika powstał z upływem terminu płatności wynikającego z zawartej umowy dzierżawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Stosownie do przepisu 14 b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja, o której mowa w art. 14 a § 1, nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak podatnik zastosuje się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14 a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Interpretacja jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5 art. 14b.