INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2012r. (data wpływu 29 sierpnia 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 września 2012r. (data wpływu 1 października 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku uwzględnienia otrzymanych wpłat z tytułu kosztów transportu w limicie obligującym do rozpoczęcia ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku uwzględnienia otrzymanych wpłat z tytułu kosztów transportu w limicie obligującym do rozpoczęcia ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 września 2012r. (data wpływu 1 października 2012r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP3/443-912/12/KG z dnia 26 września 2012r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Gminny Ośrodek Kultury jest samorządową instytucją kultury działającą na podstawie ustawy z dnia 25 października 1991r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. W swoim statucie ma zapis, że może świadczyć usługi na rzecz osób fizycznych. Z tytułu tych usług – głównie ksero, bindowanie, laminowanie, wynajem pomieszczeń oraz za bilety wstępu osiąga przychody. Jak dotąd są to obroty nieprzekraczające 40 tysięcy złotych.

W bieżącym roku, w związku z wyjazdem Zespołu Regionalnego działającego przy GOK. na turnee artystyczne do Bułgarii w czasie którego zespół reprezentuje i promuje gminę i kraj, z uwagi na ograniczone środki finansowe Wnioskodawca przyjął wpłaty z tytułu częściowej odpłatności za usługę transportową na ww. wyjazd, które udokumentował drukami KP – tytuł wpłaty brzmiał: „wpłata na pokrycie kosztów transportu zespołu do Bułgarii”. Wpłaty te są księgowane jako pozostałe przychody operacyjne. Przychody te pokryją koszty transportu związane z wyjazdem zespołu.

Wpłaty na pokrycie kosztów transportu Zespołu Regionalnego na turnee do Bułgarii były przyjmowane od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Ww. wpłaty były przyjmowane od członków Zespołu jak również od osób spoza zespołu.

Usługa transportowa na poczet której pobierano opłaty, była nabyta od podmiotu trzeciego, tj. usługę przewozową świadczy firma przewozowa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwotę, którą Wnioskodawca otrzymał powinien wliczyć do limitu obrotów warunkujących zainstalowanie kasy fiskalnej...

Stanowisko Wnioskodawcy, nie należy tych przychodów wliczać do limitu obrotów 40.000 zł ponieważ GOK nie świadczy usług turystycznych, lub transportowych i wpłat tych nie należy traktować jako sprzedaż tych usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu, niebędące dostawą towarów.

Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zgodnie z art. 8 ust. 2a ww. ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zaznaczyć tu należy, że przepis art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, doprecyzowuje uregulowania zawarte w art. 30 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Z treści obu artykułów można wywieść, że przy odsprzedaży usług w rzeczywistości świadczona jest jedna usługa, jednak dla celów podatkowych należy przyjąć, iż była ona wyświadczona dwa razy (była przedmiotem dwóch odrębnych transakcji). Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. A zatem, ten kto odsprzedaje usługę, jest uznawany za dokonującego sprzedaży w zakresie powstania obowiązku podatkowego i wystawiania faktur. Celem obciążenia kosztami podmiotu, który faktycznie korzystał z usługi jest odsprzedaż tej usługi przez podmiot uczestniczący pośrednio w świadczeniu, pomimo że pośrednik danej usługi nie wykonał. Przenoszenie kosztów jest więc świadczeniem pomiędzy podmiotem pośredniczącym pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zamiarem ustawodawcy jest objęcie obowiązkiem prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej wszystkich podatników dokonujących sprzedaży na rzecz konkretnych nabywców, a mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych bez względu na to czy dokonywane transakcje podlegają opodatkowaniu i czy są dokonywane przez podatników będących podatnikami podatku od towarów i usług. Jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

W myśl art. 2 pkt 22 ww. ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W art. 111 ust. 8 ustawy ustawodawca wskazał, iż Minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących określone zostało w § 2 i § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930), zwanym dalej rozporządzeniem.

Powyższe zwolnienia wskazują na dwojakiego rodzaju zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących, mianowicie: zwolnienie dla określonych grup podatników (zwolnienie podmiotowe) i zwolnienie dla konkretnych czynności (zwolnienie przedmiotowe).

Stosownie do treści § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012r. podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 6.

Zgodnie z § 3 ust. 6 rozporządzenia, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w ciągu roku podatkowego przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40.000 zł z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy.

Obrotem w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Powyższe oznacza, że do limitu określonego w § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia należy wliczać kwoty należne z tytułu wszelkiej sprzedaży dokonywanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, ewentualnie zwiększone o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze oraz pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jako samorządowa instytucja kultury świadczy usługi na rzecz osób fizycznych. Z tytułu tych usług – głównie ksero, bindowanie, laminowanie, wynajem pomieszczeń oraz za bilety wstępu osiąga przychody. Jak dotąd są to obroty nieprzekraczające 40 tysięcy złotych. W bieżącym roku Wnioskodawca przyjął wpłaty z tytułu częściowej odpłatności za usługę transportową na turnee artystyczne Zespołu Regionalnego. Wpłaty przyjmowane były od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia ustalenia limitu obrotu obligującego do ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Mając na uwadze treść przytoczonych przepisów należy stwierdzić, iż z ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Przy czym do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy usługi. Tak więc usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Bez znaczenia natomiast jest, czy świadczona usługa została „wytworzona” przez usługodawcę samodzielnie, czy też jest to usługa wcześniej zakupiona od podmiotu trzeciego a następnie odsprzedana ostatecznemu usługobiorcy gdyż w tym drugim przypadku usługę taką traktuje się tak jakby to sam odsprzedający wyświadczył usługę.

W świetle powyższego wpłaty osób fizycznych z tytułu częściowej odpłatności za usługę transportową, stanowią obrót ze sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT.

Podsumowując, do limitu 40.000 zł wyznaczającego obowiązek ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących należy wliczyć obrót z tytułu świadczonych usług transportowych na rzecz członków zespołu oraz osób spoza zespołu, które korzystały z ww. usługi.

Wypada zauważyć, że mogła wystąpić sytuacja, w której wpłaty zostały dokonane przez osoby niekorzystające z usługi transportowej, a jedynie dokonały wpłaty celem np. pomocy finansowej dla zespołu (darowizny). W takim przypadku wpłaty te nie będą obrotem z tytułu sprzedaży, a więc nie powinny być uwzględnione do ww. limitu.

Natomiast wpłaty dokonane przez osoby korzystające z transportu, należy uwzględnić w kwocie limitu, bowiem stanowią one obrót ze sprzedaży usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.