Wnioskodawczyni wraz z mężem jest właścicielką lokalu mieszkalnego, który został wybudowany w 2000 r. w ramach ulgi na budowę mieszkań na wynajem. W 2003 r. ustanowiona została odrębna własność tego lokalu i dla tak wyodrębnionego lokalu założono nową księgę wieczystą. Podatnik nie prowadzi działalności gospodarczej, a od pewnego czasu oddaje w najem wspomniany wyżej lokal mieszkalny. Dochody z najmu rozlicza na zasadach ogólnych składając deklaracje miesięczne PIT 5. Do tej pory wnioskodawczyni nie wliczała do kosztów uzyskania przychodów z najmu odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużywania się tego mieszkania jako środka trwałego .W chwili obecnej ma zamiar to czynić mając na uwadze przepis art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dla ustalenia wartości początkowej lokalu przyjmuje koszt zakupu mieszkania wraz z podatkiem VAT /według faktur VAT/, powiększony o koszty nabycia tj. opłaty notarialne i sądowe związane z zakupem lokalu i jego późniejszym wyodrębnieniem oraz pomniejszony o kwoty odliczeń wykazane w zeznaniach podatkowych a dotyczące w/w ulgi budowlanej. W związku z podjęciem decyzji o amortyzowaniu zostaje założona ewidencja środków trwałych. Wnioskodawczyni wybrała metodę przyspieszonej amortyzacji przyjmując 10 - letni okres amortyzacji, a odpisy amortyzacyjne od tak ustalonej wartości początkowej według podatnika mogą być dokonywane miesięcznie, kwartalnie lub rocznie. Podatnik uważa, iż w przypadku amortyzacji mieszkania wybudowanego w ramach ulgi budowlanej na wynajem właściwe jest stosowanie przyspieszonej metody amortyzacji skróconej do 10 lat, w których nie może jako właścicielka swobodnie dysponować takim mieszkaniem. Odpisu amortyzacyjnego dokonuje wnioskodawczyni od ustalonej wartości początkowej środka trwałego , na którą składają się: koszt zakupu mieszkania wraz z podatkiem VAT , koszty nabycia /opłaty notarialne i sądowe związane z zakupem lokalu i z jego późniejszym wyodrębnieniem/ i który pomniejszony jest o kwotę odliczeń z tytułu w/w ulgi wykazanych w zeznaniach.

Organ podatkowy uznaje stanowisko strony za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22a ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /j. t. Dz .U. z 2000 r. , Nr 14 poz.176 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w 2006 r., amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnościąo przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok /.../ oddane do używania na podstawie umowy najmu /.../ zwane środkami trwałymi .Zgodnie z art.22 g ust.1 pkt. 2 ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w razie nabycia w drodze kupna uznaje się cenę ich nabycia.W przedstawionym stanie faktycznym biorąc pod uwagę specyfikę ulgi podatkowej związanejz budową mieszkań pod wynajem należy stwierdzić , że właściciel takiego lokalu staje się jego posiadaczem nie poprzez kupno , ale poprzez wydatkowanie pieniędzy na jego budowę . Mamy więc do czynienia z wytworzeniem we własnym zakresie , o którym mowa w pkt. 2 tego przepisu , który stanowi ,że za wartość początkową środków trwałych /.../ uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia .Przy czym za koszt wytworzenia uważa się wartość , w cenie nabycia zużytych do wytworzenia środków trwałych : rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych , kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych . Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika i jego małoletnich dzieci , kosztów ogólnych zarządu , kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych , w szczególności odsetek od pożyczek / kredytów/ i prowizji ,z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.Podana wyżej definicja kosztu wytworzenia nie uwzględnia kosztów takich jak : opłaty notarialne i sądowe, ponoszone od rozpoczęcia realizacji inwestycji aż do wyodrębnienia lokalu.Opłaty te nie stanowią kosztu budowy w/w lokalu i nie mogą być uwzględnione w jego wartości początkowej.

Jednocześnie zgodnie z art. 23 ust.1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych , nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a - 22 o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego podatnik korzystał z ulgi na budowę domu na wynajem, w związku z tym wartość początkową przedmiotowego lokalu mieszkalnego ustalić należy zgodnie z cytowaną wyżej definicją wartości początkowej środka trwałego wytworzonego we własnym zakresie oraz biorąc pod uwagę przepisy art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy.

Jak wynika ze złożonego wniosku podatniczka podjęła decyzję o amortyzowaniu omawianego wyżej lokalu mieszkalnego, który spełnia definicję środka trwałego. Po wprowadzeniu tego lokalu jako środka trwałego do ewidencji środków trwałych i ustaleniu jego wartości początkowej w sposób podany wyżej, odpis amortyzacyjny należy wyliczyć przy zastosowaniu stawki wynikającej z załącznika 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych / - tj. 1,5%. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują możliwości podwyższenia stawki amortyzacyjnej (skrócenia czasu amortyzacji do 10 lat) w przypadku amortyzacji lokali mieszkalnych, wybudowanych w ramach ulgi na budowę domu na wynajem.

Zgodnie z przepisami art.22h ust.1 w/w ustawy amortyzacji dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu , w którym ten środek wprowadzono do ewidencji. Odpisów amortyzacyjnych podatnik może dokonywać w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał , albo jednorazowo na koniec roku podatkowego. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonanych w pierwszym roku podatkowym , w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji , nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji / wykazu/ do końca tego roku podatkowego / art. 22h ust. 4 /.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Poznań- Grunwald informuje, że niniejsza interpretacja została udzielona w oparciu o przedstawiony przez podatnika stan faktyczny i zawiera ocenę prawną na dzień jej sporządzenia.