P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 14.06.2006 r. (data wpływu 14.06.2006 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej możliwości korzystania z procedury opodatkowania marży przy sprzedaży dla innego biura turystycznego grupowych imprez turystycznych, jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 14.06.2006 r. do Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak stanowi art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej , udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stan faktyczny opisany przez wnioskodawcę.

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi turystyczne opodatkowane na podstawie przepisów art. 119 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Do działalności tej mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 29.08.1997 r. o usługach turystycznych (t.j. Dz. U. z 2004 r. Nr 223, poz. 2268 ze zm.). Sprzedaż imprez turystycznych prowadzona jest bezpośrednio w lokalu Spółki lub za pośrednictwem agentów turystycznych, którzy z tego tytułu uzyskują prowizję agencyjną. Coraz częściej zdarza się jednak, że o organizację grupowych imprez turystycznych (na podstawie odrębnych umów) zwracają się inne biura turystyczne, żądając wystawienia faktury bezpośrednio na biuro turystyczne, a nie na samego turystę (klienta indywidualnego) korzystającego z imprezy. Spółka, jako organizator turystyki, posiada faktury od kontrahentów zagranicznych na hotele wraz z wyżywieniem, faktury za loty czarterowe, bilety lotnicze, transfery, ubezpieczenia, opiekę rezydenta. To na podstawie imiennych voucherów i biletów z nadrukiem nazwy Spółki turyści wpuszczani są na pokład samolotu i zakwaterowywani w hotelach.

Pytanie wnioskodawcy.

W świetle uzyskanych informacji od doradców Spółki istnieje obawa, czy zawierając umowy z innymi biurami turystycznymi Spółka nie stanie się pośrednikiem, a tym samym utraci status organizatora, a w konsekwencji prawo do korzystania z procedury opodatkowania marży, określonej w art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stanowisko wnioskodawcy w sprawie.

Spółka uważa, że w przedstawionej sytuacji nie traci prawa do korzystania ze szczególnej procedury opodatkowania marży przy świadczeniu usług turystycznych, gdyż spełnia warunki określone w art. 119 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

Stosownie do art. 119 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę podatku należnego, z zastrzeżeniem usług wykonywanych we własnym zakresie. Z kolei przez marżę w tym przypadku rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie (art. 119 ust. 2 ustawy o VAT).

Z kolei art. 119 ust. 3 stanowi, że przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

1) ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju,

2) działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek,

3) przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty,

4) prowadzi ewidencję, z której wynikają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiada dokumenty, z których wynikają te kwoty.

Z przytoczonych przepisów wynika, że spełniając wymogi określone w art. 119 ust. 3 ustawy o VAT procedura opodatkowania marży może być stosowana na każdym etapie obrotu usługami turystycznymi, także przez pośrednika, który sprzedając imprezy turystyczne działa we własnym imieniu i na własny rachunek, w tym nabywając od innych podatników usługi dla bezpośredniej korzyści turysty. Istotne jest bowiem nie to, czy bezpośrednim nabywcą jest turysta, lecz to, że przedmiotem sprzedaży są świadczenia dla bezpośredniej korzyści tego turysty.

Wobec powyższego, mając na uwadze obowiązujące przepisy, uznaje się stanowisko zaprezentowane przez Spółkę za prawidłowe.