P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki (data wpływu 23 sierpnia 2006 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Podatnika w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Spółki za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad tytułem opracowania stadium projektu budowlanego przebudowy drogi krajowej nr X "G - M". Spółka nieterminowo wykonała swoje usługi, przez co została obciążona przez swojego klienta karą umowną z tego tytułu zgodnie z postanowieniami umowy zawartej między stronami umowy. W konsekwencji kara umowna została potrącona z należności za fakturę VAT.

W związku z powyższym Spółka zwróciła się z pytaniem, czy prawidłowe jest uznanie przez Spółkę potrąconych na rzecz klienta kar umownych za koszty nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Spółki w/w karę należałoby uznać za koszty podatkowe.

Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu:

a) wad dostarczonych towarów lub wykonanych robót i usług,

b) zwłoki w dostarczaniu towaru wolnego od wad,

c) zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Nie wymieniono w powyższym artykule kar z tytułu nieterminowego wykonania umowy.

Umowa została wykonana prawidłowo, lecz nieterminowo. Nie można zatem uznać jej za wadliwą.

Po zapoznaniu się z wnioskiem Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie wyjaśnia, co następuje:

Podstawowym przepisem, w oparciu o który ustala się koszty uzyskania przychodu, jest art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z tym przepisem podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w celu uzyskania przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Wydatki, o których tutaj mowa, muszą wiązać się z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W w/w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych brak jest katalogu, który enumeratywnie wyliczałby wydatki stanowiące koszty uzyskania przychodów. Zamiast takiego katalogu ustanowiono ogólną definicję, zgodnie z którą kosztami uzyskania przychodu są wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Istnieją zatem dwa podstawowe kryteria pozwalające na zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów, a mianowicie:

- wydatek ten nie może się mieścić w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy,

- wydatek ten musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu.

Spółka twierdzi, że w/w wydatki z tytułu kary umownej za nieterminowe wykonanie umowy, jako niewymienione w art. 16 ust 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powinny stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

Jak to zostało wskazane powyżej, art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi jedynie, że nie są kosztem uzyskania przychodów kary umowne i odszkodowania, poniesione z tytułu wad dostarczonych towarów lub wykonanych usług, zwłoki w dostarczaniu towaru wolnego od wad, zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Kara umowna z tytułu nieterminowego wykonania umowy nie została wymieniona jako jedna z kategorii kar umownych wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów na podstawie przepisu art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Istotą powyższego przepisu jest wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów kar umownych związanych generalnie z wadami towarów lub usług, a nie z opóźnieniem w ich dostarczeniu.

Z powyższego wynika, że skompensowana przez kontrahenta kwota kary umownej z tytułu nieterminowego wykonania zobowiązania, stanowić będzie dla Spółki koszt uzyskania przychodów pod warunkiem, że kara umowna wynika z zawartych umów i związana jest z prowadzoną przez Podatnika działalnością mającą na celu uzyskiwanie przychodu.

Z treści wniosku wynika, że kara umowna została przez Spółkę uiszczona z powodu nieterminowości wykonania swojego zobowiązania, a nie z powodu wadliwości świadczonych przez nią usług. Należy zatem przyjąć, że kara umowna poniesiona z tytułu nieterminowego wykonania zobowiązania będzie stanowiła dla Spółki koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Trzeba także uwzględnić okoliczność, że - jak oświadcza Wnioskodawca - kara umowna została przez kontrahenta i Podatnika rozliczona (uwzględniona) poprzez wzajemną kompensatę swoich należności, podatkowo zatem zmniejszyła już przychód Podatnika do opodatkowania. Wnioskodawca nie może więc, pomimo że przedmiotowa kara należy generalnie do kategorii kosztów uzyskania przychodów - ze względu na dokonanie kompensaty - ponownie zmniejszać podstawy opodatkowania dla celów podatku dochodowego od osób prawnych poprzez zwiększenie o nią kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanawia jak na wstępie.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę w złożonym wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1-2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 i art. 239 w związku z art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa). Do zażalenia należy załączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5 zł oraz 0,50 zł od każdego załącznika (ustawa z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej - t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2532 ze zm.).