INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2012 r. (data wpływu 4 września 2012 r.), uzupełnionym w dniu 28 września 2012 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu w ramach programu (…) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 września 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 28 września 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu w ramach programu (…)

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe składa wniosek o dofinansowanie w ramach środka 4.1. Rozwój obszarów zależnych od rybactwa z wyłączeniem realizacji operacji polegających na funkcjonowaniu lokalnej grupy rybackiej (LGR) oraz nabywaniu umiejętności i aktywizacji lokalnych społeczności, Program Operacyjny „Zrównoważony rozwój sektora rybołówstwa i nabrzeżnych obszarów rybackich 2007-2013”. Celem operacji jest powstanie budynku, który będzie pełnił funkcje rekreacyjno-turystyczne i będzie uzupełnieniem istniejącego punktu szkoleniowego WOPR. Budynek będzie wykorzystywany do zakwaterowania instruktorów - wykładowców z zakresu edukacji ratowniczej i wodnej, pośrednio dla kursantów jako pomieszczenie sanitarne. Budynek nie będzie służył do wykładów. Będzie wyłącznie własnością WOPR, nie będzie dzierżawiony, wynajmowany w części ani w całości. WOPR jest „płatnikiem” VAT i figuruje w „ewidencji płatników” VAT. Nie prowadzi działalności o charakterze dochodowym. Realizuje misję, jaką są szkolenia ratowników wodnych oraz kursy pozwalające na uzyskanie uprawnień sportów wodnych. Szkolenia są płatne dla uczestników biorących w nich udział. Na opłaty składają się następujące składniki: opłaty stałe, opłaty egzaminacyjne, składki WOPR, itp. Szkolenia na stopnie ratownicze tj. młodszego ratownika WOPR i ratownika WOPR prowadzone są na podstawie Uchwały Zarządu Głównego WOPR oraz decyzji Prezesa WOPR w sprawie szkoleń. Szkolenia na sternika motorowodnego i starszego sternika motorowodnego prowadzone są na podstawie ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej. Kursy motorowodne organizowane są głównie dla ratowników WOPR, którzy podnoszą swoje kwalifikacje. Jednym z wymogów podnoszenia kwalifikacji w ratownictwie wodnym jest posiadanie m.in. jednego patentu i z tego względu Stowarzyszenie organizuje kursy motorowodne. Z kursów tych korzystają także osoby „zewnętrzne”, które posiadają łodzie i skutery, a dokument jest im niezbędny do uprawiania sportów wodnych. Stowarzyszenie kładzie duży nacisk na profilaktykę w zakresie bezpieczeństwa na wodach i ochrony środowiska wodnego (nauka pływania dla dzieci i młodzieży, pokazy ratownicze, pogadanki, festyny, itp.). WOPR nie jest jednostką oświatową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy poniesiony przez Stowarzyszenie koszt podatku VAT, w przypadku przedmiotowej realizacji zadania, może zostać w jakikolwiek sposób odliczony lub zwrócony...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie, na gruncie przepisów w zakresie dotyczącym podatku od towarów i usług, przysługuje możliwość odzyskania uiszczonego podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do brzmienia art. 88 ust. 4 powołanej ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje czynny podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług oraz niepodlegających temu podatkowi.

Stosownie do art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Według ust. 2 ww. artykułu, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Ustęp 10 powyższego artykułu stanowi, że w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 8 ust. 1 tej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, pod warunkiem że:

1. są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim,
2. świadczący te usługi nie są nastawieni na osiąganie zysków,
3. są one świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym

• z wyłączeniem usług związanych z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością.

Działalność klubów sportowych i związków sportowych regulują przepisy ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. Nr 127, poz. 857).

Stosownie do art. 3 i 6 tej ustawy, działalność sportowa jest prowadzona w szczególności w formie klubu sportowego. Klub sportowy działa jako osoba prawna. Kluby sportowe, w liczbie co najmniej 3, mogą tworzyć związki sportowe. Związek sportowy działa w formie stowarzyszenia lub związku stowarzyszeń.

Z powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż przedmiotowym zwolnieniem objęte są wyłącznie kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, zatem WOPR działające jako stowarzyszenie nie zawiera się w wyżej wymienionym katalogu podmiotów, uprawnionych do zwolnienia. W związku z powyższym świadczone przez WOPR usługi nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie ww. przepisu, a zatem należy rozważyć, czy przedmiotowe usługi są objęte zwolnieniem od podatku na podstawie innego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo -rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

• oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
2. świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytacje w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
3. finansowane w całości ze środków publicznych

• oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Należy wskazać, iż zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L. Nr 347 str. 1), państwa członkowskie zwalniają m.in. kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Cytowany przepis umiejscowiony został w rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”, co oznacza, iż usługi szkoleniowe na gruncie Dyrektywy VAT podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli. W żadnym przepisie Dyrektywy nie została jednak wskazana definicja „interesu publicznego”, nie zostały również określone podmioty, które mogą działać „w interesie publicznym”. Oznacza to, że zarówno komercyjne przedsiębiorstwa jaki i niekomercyjne organizacje mogą prowadzić działalność z zakresu „interesu publicznego”.

Wskazać należy - co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej - że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 szóstej dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika„ (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

W myśl art. 134 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, dostawa towarów ani świadczenie usług nie korzystają ze zwolnienia przewidzianego m.in. w art. 132 ust. 1 lit. i) w następujących przypadkach:

1. gdy nie są one niezbędne do dokonywania transakcji podlegających zwolnieniu;
2. gdy ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu dla danego podmiotu poprzez dokonywanie transakcji będących w bezpośredniej konkurencji z działalnością przedsiębiorstw komercyjnych podlegających VAT.

Ponadto należy dodać, że w dniu 1 lipca 2011 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 77/1). Rozporządzenie to wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio.

Definicja zawarta w art. 44 tego rozporządzenia określa, iż usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Zgodnie z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 12 listopada 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu obowiązków i uprawnień specjalistycznych organizacji ratowniczych, warunków ich wykonywania przez inne organizacje ratownicze oraz rodzaju i wysokości świadczeń przysługujących ratownikom górskim i wodnym w związku z udziałem w akcji ratowniczej (Dz. U. Nr 193, poz. 1624), wydanego na podstawie art. 55 ust. 3 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 81, poz. 889, ze zm.), specjalistycznymi organizacjami ratowniczymi jest Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe jako stowarzyszenie kultury fizycznej o zasięgu ogólnokrajowym, zwane dalej „WOPR”.

Stosownie do § 3 ww. rozporządzenia, organizacje specjalistyczne są obowiązane i uprawnione do organizowania oraz przeprowadzania szkolenia służby ratowniczej (pkt 2), ustalania programów kursów i szkoleń specjalistycznych z zakresu ratownictwa (pkt 3).

W uchwale Zarządu Głównego z dnia 6 grudnia 2008 r., w § 3 określono, iż przewodniczący komisji WOPR właściwej do spraw edukacji, do dnia 31 marca roku poprzedzającego termin przeprowadzenia, po usunięciu ewentualnych uchybień i określeniu przydatności szkolenia, wnosi do Prezesa WOPR lub upoważnionego członka Prezydium Zarządu Głównego WOPR o:

1. przyznanie szkoleniu statusu i ilość punktów akredytacyjnych;
2. przeprowadzenie szkolenia.

W myśl § 4 uchwały, Prezes WOPR lub upoważniony członek Zarządu Głównego WOPR, po uzyskaniu wniosku Przewodniczącego komisji WOPR właściwej do spraw edukacji oraz opinii Prezydium Zarządu Głównego:

1. zatwierdza program szkolenia;
2. zatwierdza wykaz punktów akredytacyjnych szkolenia zgodnie ze wzorem, który stanowi załącznik nr 4;
3. wnosi o umieszczenie szkolenia w planie centralnych przedsięwzięć WOPR.

Stosownie do § 1, wydanego na podstawie art. 53a ust. 6 powołanej wyżej ustawy o kulturze fizycznej rozporządzenia Ministra Sportu z dnia 9 czerwca 2006 r. w sprawie uprawiania żeglarstwa (Dz. U. Nr 105, poz. 712 ze zm.), rozporządzenie określa:

1. kwalifikacje niezbędne do uprawiania żeglarstwa,
2. sposób i tryb przeprowadzania egzaminów stwierdzających posiadanie odpowiednich kwalifikacji niezbędnych do uprawiania żeglarstwa,
3. zasady bezpieczeństwa przy uprawianiu żeglarstwa,
4. wysokości opłat za przeprowadzenie egzaminu na poszczególne rodzaje stopni żeglarskich i motorowodnych oraz za czynności związane z wydaniem dokumentu potwierdzającego uzyskanie niezbędnych kwalifikacji żeglarskich.

Według § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia, posiadanie kwalifikacji niezbędnych do uprawiania żeglarstwa oraz wynikające z nich uprawnienia potwierdza dokument, zwany dalej „patentem”, wydany przez właściwy polski związek sportowy.

Zgodnie z § 4 pkt 1 powyższego rozporządzenia, do uprawiania żeglarstwa motorowego w stopniu:

1. sternika motorowodnego - jest uprawniona osoba, która:



1. ukończyła 12 rok życia,
2. ukończyła szkolenie na stopień sternika motorowodnego,
3. zdała egzamin na stopień sternika motorowodnego;



2. starszego sternika motorowodnego - jest uprawniona osoba, która:



1. ukończyła 18 rok życia,
2. odbyła co najmniej dwa rejsy pełnomorskie w czasie co najmniej 200 godzin żeglugi,
3. ukończyła szkolenie na stopień starszego sternika motorowodnego,
4. zdała egzamin na stopień starszego sternika motorowodnego.

W myśl § 7 ust. 1 powołanego aktu, egzaminy, o których mowa w § 3 pkt 1 lit. c i pkt 2 lit. d, § 4 pkt 1 lit. c, pkt 2 lit. d i pkt 5 lit. c oraz w § 5 ust. 1 pkt 4, przeprowadza właściwy polski związek sportowy.

Jeżeli przystąpienie do egzaminu związane jest z odbyciem obowiązkowego szkolenia, egzamin przeprowadza się po zakończeniu szkolenia (ust. 3 ww. paragrafu).

Uwzględniając powołane regulacje prawne należy stwierdzić, że szkolenia ratowników WOPR oraz kursy dotyczące uprawnień sterników motorowodnych realizowane na rzecz ratowników WOPR w ramach podnoszenia kwalifikacji zawodowych, korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy, gdyż spełniają definicję usług kształcenia zawodowego, o których mowa w tym przepisie i są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Natomiast szkolenia dotyczące uprawnień sterników motorowodnych realizowane na rzecz osób „spoza WOPR”, stanowią usługi opodatkowane

Z racji tego, że osoby te uczestniczą w nich z zamiarem uzyskania patentu do uprawiania sportów wodnych w celach rekreacyjnych, wobec czego w tym zakresie szkolenia nie spełniają kryterium usług kształcenia zawodowego w rozumieniu ww. przepisu.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Stowarzyszenie realizuje zadanie w ramach Programu Operacyjnego, którego celem jest powstanie budynku uzupełniającego istniejący punkt szkoleniowy WOPR. Budynek będzie wykorzystywany do zakwaterowania instruktorów - wykładowców z zakresu edukacji ratowniczej i wodnej oraz dla kursantów jako pomieszczenie sanitarne. Budynek nie będzie służył do wykładów. Będzie wyłącznie własnością WOPR, nie będzie dzierżawiony, wynajmowany w części ani w całości. WOPR jest podatnikiem VAT, nie prowadzi działalności o charakterze dochodowym. Organizuje szkolenia ratowników wodnych oraz kursy pozwalające na uzyskanie uprawnień. Szkolenia są płatne dla uczestników biorących w nich udział. Na opłaty składają się: opłaty stałe, opłaty egzaminacyjne, składki WOPR, itp. Szkolenia na stopnie ratownicze prowadzone są na podstawie Uchwały Zarządu Głównego WOPR oraz decyzji Prezesa WOPR w sprawie szkoleń. Szkolenia na sterników motorowodnych prowadzone są na podstawie ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej. Kursy motorowodne organizowane są głównie dla ratowników WOPR, dla których posiadanie jednego patentu jest jednym z wymogów podnoszenia kwalifikacji. Z kursów tych korzystają także osoby „zewnętrzne”, którym patent jest niezbędny do uprawiania sportów wodnych. WOPR nie jest jednostką oświatową.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że Stowarzyszenie będzie miało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu budowy budynku, o którym mowa we wniosku – zgodnie z art. 86 ust. 1 i art. 90 ustawy - w takim zakresie, w jakim budynek będzie miał związek ze świadczeniem przez Stowarzyszenie usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.