POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku działając na podstawie art.14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz.60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm), w sprawie: koszty uzyskania przychodów - zasady amortyzacji systemu nadzoru oraz sytemu telefonicznego zainstalowanych w lokalu wynajmowanym na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej

stwierdza, że stanowisko przedstawione w tym wniosku nie jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Spółka wynajęła lokal użytkowy celem wykonywania w nim działalności gospodarczej na okres dwóch lat. Spółka za zgodą wynajmującego w wynajmowanym lokalu zainstalowała na własne potrzeby system nadzoru oraz centralę telefoniczną. Aby te systemy funkcjonowały koniecznym było wykonanie instalacji, tj. niezbędnego okablowania w wynajmowanym lokalu. Przedmiotowe okablowanie nie zostało na trwałe wbudowane w ściany lokalu. Urządzenia wchodzące w skład systemu nadzoru oraz centrali telefonicznej, mają charakter uniwersalny i mogą być wykorzystywane w innych miejscach. Po zakończeniu trwania najmu Spółka zobowiązana jest je usunąć na własny koszt. Za wykonanie powyższych systemów Spółka została obciążona przez wykonawców oddzielnie za dostawę urządzeń, za montaż urządzeń oraz za wykonanie okablowania.

Wątpliwości Podatnika budzą zasady amortyzacji systemu nadzoru oraz systemu telefonicznego zainstalowanych w lokalu wynajmowanym na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Zdaniem Podatnika każdy z powyższych systemów wraz z okablowaniem należy potraktować jako inwestycję w obcy środek trwały, zgodnie z art. 16j ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na tle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późń. zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Jak stanowi art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Na podstawie art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych".

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15.02.1992r. kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Na podstawie art. 16i ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Jak stanowi art. 16j ust. 4 ustawy z dnia 15.02.1992r. podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych, z tym że dla:

1. inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat,
2. inwestycji w obcych środkach trwałych innych niż wymienione w pkt 1 okres amortyzacji ustala się według zasad określonych w ust. 1 pkt 1 i 2.

Do rozstrzygnięcia, czy konkretny składnik majątku może być uznany za odrębny środek trwały należy posłużyć się klasyfikacją środków trwałych (KŚT) zawartą w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30.12.1999r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz.U. Nr 112, poz. 1317 z późn. zm.).

Zgodnie z uwagami do Grupy 1 KŚT "Budynki i lokale" do wyposażenia budynku zalicza się wszystkie instalacje wbudowane w konstrukcje budynku na stałe, np. instalacje sanitarne, elektryczne, sygnalizacyjne, komputerowe, telekomunikacyjne, przeciwpożarowe oraz normalne wyposażenie budynku np. wbudowane meble.

Natomiast z objaśnień do grupy 6 KŚT "Urządzenia techniczne" wynika, iż grupa ta obejmuje m.in. urządzenia telewizyjne i radiotechniczne, jak np.: urządzenia nadawcze i odbiorcze radia i telewizji, urządzenia elektroakustyczne, transmisji przewodowej i bezprzewodowej, urządzenia sygnalizacyjne i alarmowe; urządzenia telefoniczne; urządzenia elektroenergetyczne przetwórcze i zasilające. Z uwag szczegółowych do grupy 6 wynika, że za odrębny obiekt uważa samodzielne maszyny, aparaty, agregaty, zespoły techniczne itp., które w klasyfikacji środków trwałych określa się jako urządzenia techniczne. W skład poszczególnego obiektu oprócz właściwego urządzenia technicznego wchodzą - o ile występują - fundamenty, konstrukcje wsporcze i ochronne oraz stałe normalne, jak i specjalne (dodatkowe) wyposażenie.

Przepisy podatkowe nie regulują samej kwestii kwalifikowania środków trwałych do poszczególnych grup KŚT. W przypadku trudności w ustaleniu klasyfikacji KŚT zainteresowany podmiot może zwrócić się o wskazanie symbolu (grupy) środka trwałego oraz o wydanie opinii do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi. Powyższe wynika z komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24.01.2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz.Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z którym zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane, według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Natomiast w przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania m.in. środka trwałego według Klasyfikacji Środków Trwałych zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji w zakresie stosowania KŚT.

Jak wynika z przedstawionego stanu prawnego, co do zasady, jeżeli przewody sieci są umieszczone (zainstalowane, wbudowane) trwale w ścianach budynku, to koszt ich instalacji powinien zwiększać wartość początkową budynku. W przypadku gdy budynek nie stanowi własności podatnika wydatki te stanowią "inwestycję w obcym środku trwałym", której wartość początkową ustala się na zasadach wynikających z art. 16g ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 16j ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. dla inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Natomiast, jeżeli okablowanie zostało zainstalowane nietrwale, to wówczas koszt poniesiony na instalację zwiększa odpowiednio wartość początkową urządzeń wchodzących w skład systemu nadzoru czy centrali telefonicznej zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy z dnia 15.02.1992r. Ww. urządzenia amortyzuje się przy zastosowaniu stawek określonych w wykazie stawek amortyzacyjnych stanowiących załącznik nr 1 do ustawy z dnia 15.02.1992r.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wykonane instalacje nie są trwale zamontowane w budynku. Tym samym należy uznać, iż przedmiotowe instalacje mogą być amortyzowane jako odrębne środki trwałe. Reasumując w ocenie tut. Organu podatkowego nieprawidłowe jest stanowisko Podatnika, iż system nadzoru oraz centralę telefoniczną wraz z okablowaniem należy amortyzować zgodnie z art. 16j ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako inwestycje w obcych środkach trwałych innych niż wymienione w pkt 1 (inwestycji w obcych budynkach lub budowlach).