POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku Pana (...), złożonego 27 lutego 2006 r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie dotyczącej możliwości zaliczenia skorygowanego naliczonego podatku od towarów i usług do kosztów uzyskania przychodu w roku, w którym faktycznie go zapłacono,

stwierdzam, że

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług transportowych. W 2004 i 2005 roku kupował Pan olej napędowy od podatnika, który nie złożył zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R, co spowodowało konieczność skorygowania zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług, gdyż niedopuszczalne było obniżenie kwoty podatku należnego o podatek naliczony, wynikający z faktur wystawionych przez opisany podmiot. Dokumenty zgromadzone w tut. organie potwierdzają, że 25 kwietnia 2005 r. złożył Pan korekty deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7) za miesiące: maj, październik, listopad i grudzień 2003 roku, styczeń, maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik, listopad, grudzień 2004 roku oraz styczeń 2005 roku. W deklaracjach wykazano wyższe kwoty podatku podlegającego wpłacie do urzędu skarbowego niż w pierwszych wersjach deklaracji. Natomiast 6 września 2005 r. tut. organ wydał decyzje, w których określił kwoty zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług, za miesiące: od czerwca do września 2003 roku oraz od lutego do kwietnia 2004 roku. Wpłat należności wynikających z decyzji i korekt deklaracji VAT-7 dokonał Pan w 2005 roku. W 2003 roku opodatkowywał Pan przychody z pozarolniczej działalności ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, a w latach 2004-2005 - podatkiem dochodowym określonym w art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

W związku z zaistniałą sytuacją pojawiła się wątpliwość, czy skorygowany naliczony podatek od towarów i usług można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, w którym zobowiązany był Pan zapłacić go organowi podatkowemu. Uważa Pan, że skoro nie przysługiwało mu prawo obniżenia podatku należnego o wartość podatku naliczonego, jego wartość można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszt uzyskania przychodu podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

• jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
• w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług (przed 2005 rokiem: oraz o podatku akcyzowym) podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej (przed 2005 rokiem: jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego).

Biorąc powyższe pod uwagę, uznanie za koszt uzyskania przychodów zapłaconego podatku od towarów i usług w przypadku otrzymania wadliwych faktur innych niż dokumentujących nabycie środka trwałego, może nastąpić w każdym przypadku, gdy nie dają one podstawy do odliczenia od podatku należnego zawartej w nich kwoty podatku naliczonego, z wyjątkiem gdy faktura została sfałszowana lub wystawiona przez nieistniejącego podatnika.

W myśl przepisu § 48 ust. 4 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z 22 marca 2002 roku w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. nr 27, poz. 268 z późn. zm.), które obowiązywało od 26 marca 2002 r. do 30 kwietnia 2004 r., w przypadku gdy sprzedaż towarów lub usług została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi wystawionymi przez podmiot nieistniejący lub nieuprawniony do wystawiania faktur lub faktur korygujących, faktury te (...) nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego. Z kolei § 34 przywołanego rozporządzenia przewidywał, że do wystawiania faktur oznaczonych wyrazami "FAKTURA VAT" są uprawnieni zarejestrowani podatnicy, posiadający numer identyfikacji podatkowej lub posługujący się numerem tymczasowym.

Od 1 maja 2004 r. do do 31 maja 2005 r. wyżej przedstawione kwestie w taki sam sposób regulowały przepisy § 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 97, poz. 970 z późn. zm.) oraz § 11 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 97, poz. 971).

W świetle powyższych przepisów, jeżeli wydatek został udokumentowany fakturą wystawioną przez podmiot nieuprawniony do wystawiania faktur, przez co podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług, a poniesienie wydatku i jego związek z uzyskiwanymi przychodami nie budzą wątpliwości, naliczony i zapłacony podatek od towarów i usług może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Odnośnie jednak terminu zaliczenia w koszty uzyskania przychodu naliczonego podatku od towarów i usług, który nie może obniżyć podatku należnego, tutejszy organ zauważa, że koszty uzyskania przychodów mogą być potrącone tylko w określonym czasie, wskazanym przepisami prawa. Ogólna zasada prawna w tym względzie, przyjęta w art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi, iż koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Oznacza to, że prawo do skorygowania kosztów uzyskania przychodów o naliczony podatek od towarów i usług, o ile tylko wydatek wynikający z faktur może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, odnosi się do poszczególnych lat, w których poniesiono wydatki, tj. opłacono należność z faktur. Tak więc nie data ujawnienia nieprawidłowości w naliczeniu przez podatnika zobowiązania w podatku od towarów i usług oraz data wpłacenia przez niego zaległości, która powstała z tego tytułu, jest istotna. Skorygowanie kosztów uzyskania przychodów poprzez powiększenie ich o podatek naliczony, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może nastąpić tylko w tym roku, w którym do kosztów zaliczono wydatek potwierdzony fakturą wystawioną przez podmiot nieuprawniony. Za 2003 rok nie może Pan skorygować zeznania rocznego, gdyż przychody z działalności gospodarczej opodatkowane były ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, a zasadą jest, że podatek zryczałtowany pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania. Zasada ta wynika z przepisu art. 12 ust. 2 ustawy z 20 listopada 1998 roku o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. nr 144, poz. 930 z późn. zm.). Natomiast za 2004 rok może Pan złożyć korektę zeznania PIT-36L o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty), uwzględniając w niej prawidłowo wyliczoną kwotę kosztów uzyskania przychodów. Konieczność złożenia korekty PIT-36L za 2005 rok uzależniona jest od tego, czy uwzględniono w niej koszty uzyskania przychodów wyliczone w prawidłowy sposób.