D E C Y Z J A

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.)

- zmieniam z urzędu postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy z dnia 11 sierpnia 2006 r. Nr PD 3-1-415-21/06 w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 21 czerwca 2006r. wystąpiła Pani do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w następującym stanie faktycznym.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje Pani usługi transportowe oraz spedycyjne na terenie kraju oraz za granicą. Pani głównym kontrahentem zagranicznym jest holenderska firma. Na rzecz tej firmy świadczy Pani usługi transportowe poza granicami kraju, zarówno własnym transportem, jak i za pomocą podnajętych przewoźników. Od holenderskiej firmy otrzymuje Pani karty paliwowe, umożliwiające bezgotówkowe tankowanie. W terminie późniejszym natomiast otrzymuje Pani fakturę z naliczonym 19 % podatkiem VAT.

Zapytanie przedstawione w w/w piśmie dotyczyło możliwości zaewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów otrzymanej od kontrahenta z Holandii faktury za zakup paliwa w kwocie brutto (po zastosowaniu odpowiedniego przelicznika euro), a następnie zaliczeniu zwróconego z Holandii podatku od wartości dodanej do przychodów z działalności gospodarczej.

Zdaniem Pani w/w faktura winna być zaksięgowana w kwocie brutto, a zwrot części ceny paliwa (podatku od wartości dodanej) z Holandii - z chwilą jego otrzymania - stanowi przychód prowadzonej działalności gospodarczej.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy, postanowieniem z dnia 11 sierpnia 2006r. Nr PD 3-1-415-21/06 uznał, że stanowisko Pani zaprezentowane w przedmiotowym wniosku jest prawidłowe.

W uzasadnieniu przedmiotowego postanowienia Naczelnik Urzędu Skarbowego, powołał m.in. przepis art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), wskazując przy tym, iż zawarty w cenie zakupionego poza granicami kraju paliwa podatek od wartości dodanej stanowi jedynie jej element i nie jest podatkiem od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Natomiast kwota uzyskanego zwrotu części ceny paliwa (podatek od wartości dodanej), stosownie do art. 14 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi przychód z działalności gospodarczej.

Na w/w postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy nie złożyła Pani zażalenia, zatem przedmiotowe postanowienie stało się ostateczne.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, po zapoznaniu się ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku stwierdził, że postanowienie to narusza obowiązujące prawo.

W myśl art. 14b § 5 pkt 2 organ odwoławczy, po zapoznaniu się ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku, w drodze decyzji zmienia lub uchyla postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego, z urzędu, jeżeli postanowienie to rażąco narusza obowiązujące prawo.

W polskim systemie prawnym podatek od towarów i usług obowiązujący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest odpowiednikiem podatku od wartości dodanej funkcjonującego w innych państwach Unii Europejskiej. Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) stanowi implementację przepisów VI Dyrektywy Rady (77/388/EEC) z dnia 17 maja 1977r. dotyczącej "wspólnego systemu podatku od wartości dodanej". Pojęcie podatku od wartości dodanej obejmuje więc zarówno "podatek od towarów i usług" obowiązujący na terenie Polski, jak i "podatek od wartości dodanej", o którym mowa w ustawie o podatku od towarów i usług (art. 2 pkt 11), tj. podatek nakładany na terenie innych państw członkowskich Unii Europejskiej, z wyjątkiem polskiego podatku od towarów i usług.

Z uwagi zatem na tożsamość podatku od wartości dodanej oraz podatku od towarów i usług, podatek ten powinien podlegać tym samym regulacjom podatkowym przewidzianym w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, o której mowa w sentencji, co podatek od towarów i usług obowiązujący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Zgodnie z art. 14 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy za przychód z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Zgodnie z art. 2 pkt 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), ilekroć w przepisach tej ustawy jest mowa o podatku od wartości dodanej rozumie się przez to podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego ustawą z dnia 11 marca 2004 r.

Podatek VAT należy do podatków zharmonizowanych w Unii Europejskiej. Zatem, co do zasady, pobór tego podatku w jednym z krajów członkowskich umożliwia jego odliczenie w tym kraju podmiotowi, na rzecz którego została wystawiona faktura. Podatek VAT zapłacony w Holandii należy traktować na równi z tym podatkiem, jaki byłby zapłacony w Polsce. W tym wypadku, stosując postanowienia art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej będą kwoty należne pomniejszone o należny podatek od towarów i usług, w tym przypadku pomniejszone o podatek od wartości dodanej, w rozumieniu ww. przepisu obowiązującego w Holandii.

Analogicznie należy postępować w przypadku przyjętych rozwiązań w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych regulujących kwestię kosztów uzyskania przychodów w kontekście podatku od towarów i usług. Stosownie bowiem do art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek należny wyłącznie w przypadku:

1. importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług;
2. przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami.

Podatek od wartości dodanej nakładany na terenie państw członkowskich Unii Europejskiej, w myśl powołanego wyżej art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowi zatem kosztu uzyskania przychodów.

Reasumując, obowiązujący na terenie Holandii podatek od wartości dodanej jest odpowiednikiem polskiego podatku od towarów i usług, i w związku z powyższym jest, na podstawie zacytowanych wyżej przepisów, wyłączony z przychodów podatkowych oraz z kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko Pani zawarte w zapytaniu z dnia 21 czerwca 2006r. w w/w kwestii nie jest zatem zgodne z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego.

Jednocześnie organ podatkowy informuje, że powyższa interpretacja w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Panią oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z przepisem art. 14b § 5 cyt. Ordynacji podatkowej zmiana postanowienia Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy wywiera skutek począwszy od rozliczenia podatku za rok następujący po roku, w którym decyzja została doręczona podatnikowi.

Wobec powyższego orzeczono jak w rozstrzygnięciu.

Od niniejszej decyzji przysługuje prawo wniesienia odwołania do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, ul. Dr E. Warmińskiego 18, 85-950 Bydgoszcz, w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia.