POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna stwierdza, że stanowisko Podatnka przedstawione we wniosku o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej, sposobu opodatkowania dochodów uzyskiwanych z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach komisu jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
Do Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Pismem Nr PDI-410-76/05 organ podatkowy wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Braki formalne wniosku zostały uzupełnione.
Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje
w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych, w zakresie pośrednictwa w sprzedaży artykułów dziecięcych na zasadzie konsygnacji (przyjęcia w komis). Wnioskodawca przyjmuje od klienta odzież używaną na okres 3 miesięcy. Do ceny ustalonej przez osobę pozostawiającą w komisie towar, podatnik dolicza 30 % marżę, która stanowi przychód podatnika.
Podatnik pyta, czy w przypadku prowadzenia sprzedaży komisowej ma odprowadzać podatek dochodowy obliczony od uzyskanej prowizji tj. w przypadku podatnika od 30% marży.
Zdaniem wnioskodawcy powinien odprowadzać podatek dochodowy z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej na warunkach komisu od uzyskanej marży (prowizji).
Przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.) nie regulują zagadnienia komisu. Regulacja prawna zawarta została w tytule XXIV księgi III w art. 765-773 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). W świetle przepisów kodeksu przez umowę komisu przyjmujący zlecenie (komisant) zobowiązuje się, w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa, do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie (komitenta), lecz w imieniu własnym (art. 765 kodeksu), ten zaś zobowiązuje się do zapłaty wynagrodzenia pieniężnego w formie prowizji. Z powołanego przepisu wywieść można, że działalność komisowa jest szczególnym rodzajem pośrednictwa. Charakteryzuje się tym, że komisant występuje wobec osób trzecich w imieniu własnym. Komisant jest wobec nich zatem, zawsze stroną, tj. kupującym lub sprzedającym rzecz i, zależnie od rodzaju umowy, nabywa lub zbywa rzecz. Odpowiednio na nim tylko ciążą obowiązki wynikające z umowy sprzedaży lub kupna wobec osoby trzeciej. Czynności komisanta wobec osoby trzeciej są podjęte zawsze na rachunek komitenta. Oznacza to, że komisant po dokonaniu ich we własnym imieniu, jest obowiązany przenieść na komitenta prawa lub korzyści majątkowe uzyskane od osoby trzeciej. Za pełnione usługi i to tylko w przypadku, gdy usługa doszła do skutku i została sfinalizowana, zgodnie z art. 772 kodeksu w brzmieniu: komisant nabywa roszczenie o zapłatę prowizji z chwilą, gdy komitent otrzymał rzecz albo cenę,- komisantowi należy się wynagrodzenie (prowizja).
Mamy zatem do czynienia z usługą pośrednictwa. Komisant świadczy usługę komisową na rzecz komitenta będąc jedynie sprzedawcą tej usługi. Przyjęty przez niego od komitenta towar, w celu dalszej odsprzedaży na warunkach komisu pozostaje własnością komitenta, aż do momentu sprzedaży go finalnemu nabywcy, w związku z czym nie podlega wpisowi do podatkowej księgi przychodów i rozchodów.
Wobec powyższego należy stwierdzić, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu przyjęcia towaru w komis kosztów nie ustala się, ponieważ komisant nie ponosi wydatków na zakup tych towarów. Przychodem komisanta dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych jest tylko prowizja za wykonaną usługę pośrednictwa. Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Dlatego też, Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna, uznając stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe, rozstrzygnął jak w sentencji.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia postanowienia.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia.
Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.
Zażalenie podlega opłacie skarbowej w znakach opłaty skarbowej w wysokości 5 zł., na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (t. j. Dz. U. z 2004 r., Nr 253, poz. 2532 ze zm.).