P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 1, § 3 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. Nr 8 z 2005r., poz.60 z późn. zm.) oraz art. 22 ust. l ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) po rozpatrzeniu Pana wniosku z dnia ......06.2006r w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych

Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Wola uznał stanowisko wnioskodawcy jako prawidłowe
w sprawie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przed rozpoczęciem działalności gospodarczej na adaptację lokalu wynajętego dla potrzeb jej prowadzenia

U Z A S A D N I E N I E

W dniu ....06.2006r zwrócił się Pan z wnioskiem o udzielenie interpretacji co do zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, który to wniosek zawierał następujące pytanie:
Czy mogę zaliczyć do kosztów działalności wydatki na podstawie faktur otrzymanych przed dniem 1 lipca 2006r. w związku z prowadzoną działalnocią gospodarczą?
Stan faktyczny: Podatnik od 1 lipca 2006r. zgłosił działalność gospodarczą do Urzędu Skarbowego ( dla potrzeb podatku VAT oraz podatku dochodowego). Natomiast data rozpoczęcia działalności figurująca na zaświadczeniu o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej to 1 marca 2006r.
Dla potrzeb działalności (55.30.B pozostałe placówki gastronomiczene) został wynajęty lokal użytkowy , który wymagał wcześniejszej adaptacji. Koszty w związku z odpowiednim przystosowaniem lokalu podatnik poniósł już w kwietniu, maju i czerwcu b.r.( wszystkie wydatki zostały udokumentowane fakturami).
Stanowisko wnioskodawcy jest następujące: Podatnik uważa, że w związku z rodzajem prowadzonej działalności koszty poniesione na przygotowanie lokalu były nieuniknione i niewątpliwei stanowią koszty uzyskania przychodu.
Ocena prawna w/w stanowiska wnioskodawcy - zgodnie z art. 22 ust. l ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Jak wynika z powyższego przepisu decydującym dla uznania danego wydatku za koszt podatkowy jest zaistnienie łącznie dwóch przesłanek : -aby uznać dany wydatek za koszt podatkowy musi on być poniesiony w celu uzyskania przychodu podatkowego, oraz
-nie może to być koszt wymieniony w zamkniętym katalogu negatywnym, nie uznawanym ustawowo za koszt podatkowy.
Sformułowana w tym przepisie definicja oznacza w praktyce, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 powołanej wyżej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego bezpośredni związek z prowadzoną działalnością oraz to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Wydatek ten powinien być racjonalny i gospodarczo uzasadniony.
Ustawodawca wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodów. Cel ten musi być widoczny, a poniesione wydatki powinny go bezpośrednio realizować lub co najmniej go zakładać jako realny. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu .
Ustawodawca, definiując koszty uzyskania przychodów, nie określił rozpiętości czasowej pomiędzy poniesionymi wydatkami a osiągniętym przychodem. Użyty w przepisie art. 22 ust. 1 powołanej ustawy o podatku dochodowym zwrot "w celu osiągnięcia przychodów" należy rozumieć w ten sposób, iż decydujący jest moment osiągnięcia przychodu dla przypisania wydatkowi kosztowego charakteru dla celów podatkowych. Chodzi tu o wydatki odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego. Przez koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów należy rozumieć takie wydatki podatnika, które prowadzą do osiągnięcia przychodów oraz dotyczą przychodów otrzymanych lub należnych w danym roku. Wobec tego są to wydatki związane z już istniejącym źródłem przychodów, a nie z tworzeniem nowych źródeł przychodów.
Potrącalność kosztów w czasie ustawodawca uregulował w art. 22 ust. 4 w/w ustawy.
Przepis ten ustanawia ogólną regułę, w myśl której koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.
Odstępstwo od tej zasady, polegające na potrącaniu kosztów tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, ma zastosowanie do podatników, którzy prowadzą księgi rachunkowe (art. 22 ust. 5 ustawy), oraz do tych tylko podatników, którzy prowadzą podatkowe księgi przychodów i rozchodów w sposób umożliwiający stale, tj. w każdym roku podatkowym, wyodrębnienie kosztów odnoszących się tylko do danego roku podatkowego (art. 22 ust. 6 w/w ustawy).
A zatem w świetle przedstawionych przepisów prawa, poniesione w 2006 r. - przed rozpoczęciem działalności gospodarczej - udokumentowane fakturami wydatki na prace adaptacyjne w wynajętym lokalu mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z zastrzeżeniem art. 22a ust.2 pkt 1ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania -przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane także środkami trwałymi.
Przepisy podatkowe nie definiują pojęcia "inwestycja w obcych środkach trwałych". W praktyce przyjmuje się, iż inwestycje w obcych środkach trwałych stanowią:
- działania podatnika odnoszące się do nie stanowiącego jego własności środka trwałego, które będą zmierzały do jego ulepszenia, tzn. polegające na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, które zostaną przez niego przyjęte do używania
- działania podatnika, które w ramach środka trwałego stanowiącego własność innej jednostki tworzy nowy składnik majątkowy, nie stanowiący jednak odrębnej własności.
W przypadku, gdy wartość wydatków na inwestycje w obcych środkach trwałych przekracza 3.500,00 zł, niemożliwe jest zaliczenie tych wydatków bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Podatnik posiadający inwestycje w obcych środkach trwałych, których wartość początkowa przekracza 3.500,00 zł, powinien dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z zasadami wyrażonymi w art. 22 h- 22m ustawy.