POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) s t w i e r d z a m, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2006 r., który wpłynął w dniu 7 sierpnia 2006 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2006 r. do Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Pismem z dnia 6 października 2006 r. organ podatkowy wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków we wniosku. Braki uzupełnione zostały pismem z dnia 16 października 2006 r. (wpływ dnia 16 października 2006 r.) oraz pismem z dnia 19 października 2006 r. (wpływ dnia 20 października 2006 r.).

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stan faktyczny opisany przez wnioskodawcę oraz jego stanowisko w sprawie.

• Stan faktyczny opisany przez Wnioskodawcę:

We wniosku złożonym na podstawie art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa Spółka przedstawiła następujący stan faktyczny: W dniu 5 grudnia 2003 r. podpisała z grecką firmą z siedzibą w Atenach umowę na wykonanie prac projektowych. Zgodnie z jej zapisami począwszy od miesiąca grudnia 2003 r. Spółka wysyłała faktury za prace wykonane w ramach realizacji tej umowy. W miesiącu lutym 2004 r. Spółka wysłała do klienta certyfikat rezydencji wystawiony dnia 13 lutego 2004 r. przez Pierwszy Śląski Urząd Skarbowy w Sosnowcu. W odpowiedzi otrzymała od klienta pismo, przy którym przesłano do wypełnienia i podpisania przez właściwy organ podatkowy wzór certyfikatu rezydenta. Po ponownym zwróceniu się do Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu z wnioskiem z dnia 25 lutego 2004 r. o jego wypełnienie, Spółka otrzymała odpowiedź negatywną, uzasadniającą brak możliwości potwierdzenia danych na przysłanym przez greckiego kontrahenta formularzu. Po licznych konsultacjach telefonicznych przeprowadzonych z Ministerstwem Finansów Spółka zwróciła się z pisemną prośbą o pomoc do Wydziału do spraw Międzynarodowej Współpracy Podatkowej. W odpowiedzi Ministerstwo Finansów poinformowało Spółkę, że wystąpiło do organów podatkowych w Grecji w celu wyjaśnienia zaistniałego problemu w ramach procedury wzajemnego porozumiewania sie, na podstawie art. 26 umowy zawartej pomiędzy Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem republiki Greckiej, w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku. W wyniku wszczęcia Procedury Wzajemnego Porozumiewania, greckie organy podatkowe zgodziły się na wypracowanie wspólnych formularzy, sporządzonych w języku polskim i greckim. W chwili obecnej proces ten został zakończony. W wyniku opracowania nowych formularzy, polskie urzędy skarbowe mogą potwierdzać stosowne dane w nowych formularzach. Niestety przez cały czas realizacji umowy grecki kontrahent potrącał 20 % wartości każdej wystawionej faktury. Przesłał również Spółce certyfikaty greckich władz podatkowych świadczące o potrąceniu podatku z informacją, że Spółka może przedstawić je polskim organom podatkowym w celu rozliczenia podatku dochodowego.

• Pytanie Wnioskodawcy:

Spółka zwróciła się z zapytaniem czy w oparciu o art. 20 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ma prawo do rozliczenia niesłusznie potrąconego i przekazanego przez greckiego kontrahenta podatku.

• Stanowisko Wnioskodawcy:

Spółka stoi na stanowisku iż „w oparciu o art. 20 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ma prawo do rozliczenia niesłusznie potrąconego i przekazanego do greckiego urzędu skarbowego przez zagranicznego kontrahenta podatku.

Ocena prawna stanowiska pytającego.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

W związku z opisanym powyżej stanem faktycznym, wskazać należy, iż w myśl art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również dochody poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, dochody te łączy się z dochodami osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Dyspozycja wyżej przywołanego art. 20 ust. 1 obejmuje swą treścią podatników o których mowa w art. 3 ust. 1 tej samej ustawy, a więc podatników posiadających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegających obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, do grona których niewątpliwie Wnioskodawca się zalicza.

Ponadto, jak wynika z treści przepisu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, możliwość skorzystania z zaliczenia podatku zapłaconego za granicą na poczet podatku w Polsce uzależniona jest od następujących warunków:

• podatnik osiąga dochód za granicą,
• dochód ten w obcym państwie podlegać musi opodatkowaniu,
• dochód nie może być zwolniony na mocy właściwej umowy międzynarodowej z opodatkowania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Spółka osiąga dochody poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a zatem spełnia pierwszy z wyżej wymienionych warunków.

Dla ustalenia faktu podlegania osiągniętych przez Spółkę dochodów opodatkowaniu w Grecji – a tym samym spełnienia drugiego z wyżej wymienionych warunków koniecznym jest dokonanie interpretacji przepisów właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Dnia 20 listopada 1987 r. w Atenach podpisana została Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Greckiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1991 r. Nr. 120, poz. 524). Jednakże do interpretacji powyższej Umowy organem właściwym jest zgodnie z art. 14e ustawy Ordynacja podatkowa jedynie Minister Finansów, tak więc to do wyżej wymienionego Organu Spółka winna zwrócić się z zapytaniem dotyczącym zasad opodatkowania przedmiotowych należności zawartych w treści wyżej wymienionej Umowy.

Wskazać jednak należy iż generalną zasadą wyrażoną we wszystkich zawartych przez Polskę umowach powstałych w oparciu o Modelową Konwencję OECD jest przyznanie prawa do opodatkowania tego rodzaju dochodów temu z państw – stron umowy, w którym ma miejsce zamieszkania bądź siedzibę ich beneficjent, w tym przypadku Polsce. A zatem nie można uznać, iż dochód uzyskany przez Spółkę podlega opodatkowaniu w Grecji, jak zresztą słusznie Wnioskodawca zauważa we własnym stanowisku, określając uiszczone za granicą kwoty podatku za niesłusznie potrącone i przekazane do greckiego urzędu skarbowego przez zagranicznego kontrahenta.

Tak więc na podstawie opisanego przez Spółkę stanu faktycznego uznać należy iż w przedmiotowej sytuacji nie zostały spełnione warunki umożliwiające zastosowanie przepisu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto nadmienia się, iż w trakcie rozpatrywania wniosku o udzielenie interpretacji na podstawie art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) nie podlegają badaniu dokumenty źródłowe przedłożone przez Wnioskodawcę, a jedynie opis stanu faktycznego przedstawiony we wniosku, zgodnie z przepisem art. 14a § 2 wyżej cytowanej ustawy.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że stanowisko zaprezentowane przez Spółkę, iż w oparciu o art. 20 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ma prawo do rozliczenia niesłusznie potrąconego i przekazanego do greckiego urzędu skarbowego przez zagranicznego kontrahenta podatku jest nieprawidłowe.

Postanowienie niniejsze - na podstawie art. 143 Ordynacji podatkowej wydane zostało z upoważnienia Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu.