Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), udzielając interpretacji w zakresie postanowień umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90),

Minister Finansów uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku w sprawie dotyczącej zasadności pobierania przez bank zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od świadczeń rentowych przekazywanych z Niemiec osobom mającym miejsce zamieszkania w Polsce.

Uzasadnienie

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego w pismach Banku, instytucja ta, wypełniając obowiązki płatnika, dokonuje poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od świadczeń rentowych wpływających z Niemiec na rachunek bankowy klientów posiadających miejsce zamieszkania w Polsce.

W ocenie Banku stosowana przez tę instytucję wyżej wskazana praktyka jest prawidłowa.

Wobec jednak zarzutów zgłoszonych przez klienta, Bank zwraca się z prośbą o udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy bank jako płatnik powinien pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od świadczeń rentowych przekazywanych z Niemieckiej Ubezpieczalni Rentowej i Niemieckiego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, gdy osoba uprawniona do tych świadczeń na stałe mieszka w Polsce.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, zważono, co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), osoby fizyczne podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast w myśl art. 4a tej ustawy, powyższy przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Na podstawie art. 18 ust. 1 ww. polsko-niemieckiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, emerytury i podobne świadczenia lub renty otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie.

Jednakże od zasady tej określono wyjątek w art. 18 ust. 2 ww. umowy. Zgodnie z tym przepisem, płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, Minister Finansów stwierdza, iż do świadczeń rentowych otrzymywanych przez świadczeniobiorców mających miejsce zamieszkania na terytorium Polski z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń społecznych ma zastosowanie przepis art. 18 ust. 2 umowy zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku. W konsekwencji, Bank pobierając zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od świadczeń tego rodzaju postępuje sprzecznie z powołanym wyżej przepisem art. 18 ust. 2 umowy.

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla podatnika, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.