P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) stwierdzam, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18.08.2006 r. (data wpływu 22.08.2006 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej dokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystawionym przez przewoźnika dokumentem, który nie zawiera oznaczenia CMR, jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 22.08.2006 r. do Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak stanowi art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.W myśl art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej , udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stan faktyczny opisany przez wnioskodawcę.

Spółka przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów otrzymuje od przewoźnika potwierdzony przez niego dokument, w którym wykazuje on dostarczenie towarów na terytorium państwa członkowskiego. Dokument ten merytorycznie nie różni się od CMR, ale nie jest tak nazwany. Spółka dotychczas wykazuje od takiej dostawy 22% podatku należnego, co potwierdzają składane przez nią deklaracje.

Pytania wnioskodawcy:

Czy na podstawie takiego dokumentu Spółka może zastosować stawkę 0% do dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów?

Stanowisko wnioskodawcy w sprawie.

Spółka uważa, że brak wyrazu CMR na dokumencie wystawionym przez przewoźnika nie jest powodem do zawyżania stawki podatku należnego.

Ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

Treść złożonego wniosku sugeruje, że Spółka pyta o to, czy list przewozowy, który nie jest oznaczony opisem CMR, uprawnia do zastosowania obniżonej do 0% stawki podatku. Jednakże załączone do wniosku dokumenty oraz udzielone wyjaśnienia wskazują, że Spółka posiada typowy list przewozowy CMR, który nie zawiera jednak informacji o dostarczeniu towaru do nabywcy na terytorium Wspólnoty. Pytanie odnosi się natomiast bezpośrednio do oświadczenia wystawianego przez przewoźnika już po zrealizowaniu usługi przewozowej, które jest „potwierdzeniem dla celów podatku VAT przy wysyłce towarów przez przewoźnika na terytorium Wspólnoty, że towar objęty zleceniem przewozowym został przewieziony” i dotyczy kwestii uznania go za dokument przewozowy potwierdzający jednoznacznie dostarczenie towaru do nabywcy.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, zwana dalej WDT, podlega opodatkowaniu wg stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

W przypadku, gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi), stosownie do art. 42 ust. 3 ustawy o VAT dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju,
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

Z powyższego wynika, że wymienione dokumenty są obligatoryjne, tzn. podatnik w celu udokumentowania wywozu towarów z terytorium kraju i dostarczenia ich do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju musi posiadać w dokumentacji prowadzonej na potrzeby podatku od towarów i usług co najmniej dokument przewozowy, kopię faktury i specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. Ustawa o VAT nie precyzuje jednak, jaki konkretnie dokument przewozowy jest wymagany i co owe pojęcie oznacza.

Do międzynarodowego transportu drogowego stosuje się przepisy Konwencji o Umowie Międzynarodowego Przewozu Drogowego Towarów (CMR) sporządzonej w Genewie w dniu 19 maja 1956 r., ratyfikowanej także przez Polskę w 1962 r. (Dz. U z 1962 r. Nr 49, poz. 238), zwanej dalej konwencją CMR.Zgodnie z art. 4 konwencji CMR dowodem zawarcia umowy przewozu jest list przewozowy, przy czym jego brak lub nieprawidłowość nie wpływa na istnienie ani ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom konwencji CMR.

Podstawowe dane, jakie powinien zawierać list przewozowy, określa art. 6 ust. 1 konwencji CMR:

1. miejsce i datę jego wystawienia;
2. nazwisko (nazwę) i adres nadawcy;
3. nazwisko (nazwę) i adres przewoźnika;
4. miejsce i datę przyjęcia towaru do przewozu oraz przewidziane miejsce jego wydania;
5. nazwisko (nazwę) i adres odbiorcy;
6. powszechnie używane określenie rodzaju towaru oraz sposób opakowania, a dla towarów niebezpiecznych ich ogólnie uznane określenie;
7. ilość sztuk, ich cechy i numery;
8. wagę brutto lub inaczej wyrażoną ilość towaru;
9. koszty związane z przewozem (przewoźne, koszty dodatkowe, należności celne i inne koszty powstałe od chwili zawarcia umowy do chwili dostawy);
10. instrukcje niezbędne do załatwienia formalności celnych i innych;
11. oświadczenie, że przewóz bez względu na jakąkolwiek przeciwną klauzulę, podlega przepisom niniejszej Konwencji.

Pośród wymienionych danych nie ma wymogu nanoszenia na list przewozowy oznaczenia CMR. Ponadto, mając na uwadze treść przepisu art. 4 konwencji CMR, nieprawidłowości listu przewozowego lub nawet jego brak nie wpływają na ważność umowy przewozu.

W świetle powyższego brak podstaw do twierdzenia, że wszelkie uchybienia formalne listu przewozowego CMR uniemożliwiają podatnikowi dowiedzenia faktu dokonania WDT i pozbawiają go prawa do zastosowania stawki podatku w wysokości 0%. Istotne jest, ażeby podatnik posiadał dokument wystawiony przez przewoźnika, który stanowi dowód zawarcia przez niego umowy przewozu towaru będącego przedmiotem WDT.

W praktyce z egzemplarza listu przewozowego wręczanego nadawcy w momencie wysyłki towaru nie wynika jednoznacznie, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia. Ten egzemplarz listu przewozowego jest jedynie dowodem zawarcia umowy przewozu i przyjęcia towaru przez przewoźnika (art. 9 ust. 1 konwencji CMR), a nie jej faktycznego wykonania. Informację o dostarczeniu towaru do odbiorcy (pokwitowanie odbioru towaru i drugiego egzemplarza listu przewozowego) zawiera egzemplarz listu przewozowego, który zatrzymuje przewoźnik (art. 13 ust. 1 konwencji CMR).Dlatego, stosownie do art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Załączone do wniosku Spółki oświadczenie przewoźnika nie jest wprawdzie oświadczeniem nabywcy, które zostało wprost wymienione w art. 42 ust. 11 pkt 4 ustawy o VAT, jednakże wobec faktu, że przepis ten wymienia tylko przykładowe dokumenty (tworzące katalog otwarty), również i to oświadczenie należy uznać za dowód (wraz z listem przewozowym, kopią faktury i specyfikacją ładunku) dostarczenia towaru do nabywcy i, w konsekwencji, za dowód uprawniający Spółkę do zastosowania dla dokonanej WDT stawki podatku w wysokości 0%. Wobec powyższego, mając na uwadze obowiązujące przepisy, uznaje się stanowisko zaprezentowane przez Spółkę za prawidłowe.