POSTANOWIENIE

Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu, działając na podstawie przepisów:

- art. 14 a § 1, § 3, § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r., Nr 8,poz. 60 z późn. zm.),

po rozpatrzeniu wniosku w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, postanawia uznać za prawidłowy pogląd Podatnika, wyrażony w złożonym wniosku.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskująca dokonuje sprzedaży swoich produktów na terenie kraju, Unii Europejskiej, a także poza Unią.

W przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz eksportu Spółka stosuje stawkę podatku VAT 0%, pod warunkiem posiadania, wymaganych odpowiednimi przepisami prawa dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów (art. 41 ust. 6 i 7 oraz art. 42 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług). W przypadku braku odpowiednich dokumentów, Spółka wykazuje transakcję, jako dostawę krajową, opodatkowaną stawką właściwą dla danego towaru tj. 7% lub 22%.

W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym, Wnioskująca zwróciła się z zapytaniem, według której metody z dwóch przez Nią wymienionych (tj. „od stu” czy „w stu”) należy obliczyć kwotę podatku VAT, w razie nieotrzymania, w terminie określonym w art. 41 ust.7 oraz art. 42 ust. 12 ustawy o VAT, wymaganych dokumentów potwierdzających wywóz towarów.

Zdaniem Spółki, uwzględniając przepisy art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, poprawną metodą naliczania podatku VAT jest metoda „w stu”. Wnioskująca podnosi, iż w myśl ww. przepisu, podstawą opodatkowania jest obrót definiowany, jako kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Przepis ten, zdaniem Spółki, potwierdza zasadność stosowania metody „w stu”.

Ustosunkowując się do podniesionej kwestii, stwierdza się co następuje;

Stosownie do przepisów art. 41 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a), stawka podatku wynosi 0 %.

W świetle art. 41 ust. 6 ww. ustawy, stawkę podatku 0 % stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przez złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium kraju.

W myśl natomiast art. 41 ust. 7 przywoływanej ustawy podatkowej, jeżeli warunek o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed złożeniem deklaracji podatkowej za ten okres. W razie nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju.

Również w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, stosownie do regulacji art. 41 ust. 3 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 0 % , z zastrzeżeniem art. 42.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

W myśl art. 42 ust. 12 ww. ustawy, jeżeli warunek, o którym mowa w ust.1 pkt 2, nie został spełniony przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres, podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji ,o której mowa w art. 109 ust. 3, jako dostawę na terytorium kraju.

Zarówno w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jak i eksportu towarów, ustawodawca regulując sposób rozliczenia podatku od towarów i usług w razie braku wymaganych dla zastosowania 0% stawki podatku, dokumentacji, odwołuje się do „dostawy na terytorium kraju”.

W związku z powyższym, przy ustalaniu podstawy opodatkowania, należy kierować się przepisami regulującymi tę materię w dostawie na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 przywoływanej ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2 – 22, art. 30-32, art. 119 oraz art.120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczonych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W świetle powyższych unormowań, kwotę otrzymaną w zamian za towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów albo eksportu towarów należy traktować jako kwotę należną, a więc kwotę brutto zawierającą w sobie podatek należny. Taka wykładnia przepisu prowadzi z kolei do wniosku, iż w stanie faktycznym opisanym przez Wnioskującą metoda „w stu” jest metodą właściwą dla obliczenia podatku należnego.

W związku z powyższym, stanowisko Podatnika wyrażone w złożonym wniosku należało uznać za prawidłowe i orzec jak w sentencji.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.