POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wieliczce, działając na podstawie art. 14a par. 1 oraz par. 4ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (tekst jednolity DZ. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 20.07.2006 r. (uzupełnionego w dniu 28.07.2006 r.) w sprawie interpretacji prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, uznaje stanowisko wyrażone we wniosku za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Stan faktyczny:
Pan z dniem 1 lipca 2006 r. rozpoczął działalność gospodarczą, której przedmiotem jest świadczenie usług w zakresie konsultacji inżynierskich.Nabywcą jego usług jest wyłącznie holenderska firma, zajmująca się poszukiwaniem nafty i gazu zarejestrowana i mająca siedzibę w Holandii.Podatnik nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT.
Firma ta wypłaca podatnikowi wynagrodzenie na podstawie wystawionego jej rachunku.
Rachunki, które wystawia na rzecz holenderskiej firmy zawierają wszystkie elementy wymagane przez polskie prawo w języku polskim oraz w języku angielskim (dane sprzedawcy i nabywcy, data wystawienia, rodzaj i ilość usług, cena jednostkowa).
Wartości liczbowe na rachunkach podaje się w walucie obcej euro, a w wolnych polach rachunku dokonuje przeliczenia tych wartości na złote zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W związku z działalnością podatnik prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.
Wybrał formę opodatkowania podatkiem liniowym.

Pytanie podatnika:
- czy rachunki mogą być wystawiane przez podatnika w wersji dwujęzycznej t. j. wersja polska / wersja angielska?
- czy przeliczenia walutowe na złote dotyczące kwot w euro występujących w poszczególnych pozycjach rachunku mogą być dokonywane w wolnych polach tego rachunku?
- czy podany przez podatnika przykład księgowania i wyliczania różnic kursowych jest prawidłowy?
- czy podatnik nie musi księgować jakiejkolwiek różnicy kursowej jeżeli w dniu uzyskania przychodu i w dniu faktycznego otrzymania przychodu kurs średni walut ogłaszany przez Narodowy Bank Polski jest taki sam?

Stanowisko podatnika:
Podatnik przychód w walucie obcej przelicza na złote według kursów średnich z dnia uzyskania przychodu, czyli w dacie wystawienia rachunku, ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski i księguje w dniu uzyskania w walucie polskiej.
Jeżeli między dniem uzyskania przychodu i dniem faktycznego otrzymania przychodu, czyli dniem wpływu środków na jego konto bankowe, występują różne kursy walut, przychody te odpowiednio podwyższa lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodów, ustalonego przez bank, z którego usług korzysta oraz zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia uzyskania przychodu.
Różnicę tę księguje w dniu faktycznego otrzymania przychodu.Jeżeli w dniu uzyskania przychodu i w dniu faktycznego otrzymania przychodu kurs średni walut ogłaszany przez Narodowy Bank Polski jest taki sam, wówczas nie księguje jakiejkolwiek różnicy kursowej.

OCENA STANOWISKA PYTAJĄCEGO:
Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych )tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. nr 14 poz. 176 ze zm.) za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (z działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.
U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.Przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich z dnia uzyskania przychodu ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski.Jeżeli przychody wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich uzyskania i dniem faktycznego otrzymania występują różne kursy walut, przychody te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodów, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał uzyskujący przychód, oraz zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia uzyskania przychodu.
Przychody z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych związanych z działalnością gospodarczą ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodu oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.
Pojęcie kosztów uzyskania przychodów określa art. 22 ust. 1 ustawy zgodnie z tym przepisem, kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów. Koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.
Udokumentowanie wydatków dla podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów reguluje Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152 poz. 1475 ze zm.).
W związku z § 12 ust. 1 w/w rozporządzenia zapisy w księdze dokonywane są w języku polskim i w walucie polskiej w sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów.
Na podstawie § 12 ust. 3 rozporządzenia dowodami księgowymi są: faktury, dokumenty celne, rachunki, faktury korygujące oraz inne dowody.Z brzmienia § 12 ust. 4 w/w rozporządzenia wynika, że dowód księgowy powinien być sporządzony w języku polskim.
Treść dowodu musi być pełna i zrozumiała; dopuszczalne jest stosowanie skrótów ogólnie przyjętych.
Jeżeli w dowodzie podane jest wartościowe określenie operacji gospodarczej tylko w walucie obcej, podatnik posiadający ten dowód jest obowiązany przeliczyć walutę obcą na złote, po obowiązującym w dniu dokonania operacji kursie, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym.
Wynik przeliczenia należy zamieścić w wolnych polach dowodu lub w załączniku do dowodu sporządzonego w walucie obcej.
Zgodnie z art. 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (tekst jednolity DZ. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.
Szczegółowy zakres informacji jakie powinny zawierać rachunki reguluje § 14 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej, a także zakresu informacji, które muszą być zawarte w rachunkach (Dz. U. nr 165 poz. 1373).
Zgodnie z powyższym przepisem rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi zawiera co najmniej:
1) imiona i nazwiska (nazwę albo firmę) oraz adresy sprzedawcy i kupującego bądź wykonawcy i odbiorcy usługi;
2) datę wystawienia i numer kolejny rachunku;
3) odpowiednio wyraz,,ORYGINAŁ" albo ,,KOPIA";
4) określenie rodzaju i ilości towarów lub wykonanych usług oraz ich ceny jednostkowe;
5) ogólną sumę należności wyrażoną liczbowo i słownie;
6) czytelny podpis wystawcy rachunku oraz odcisk pieczęci wystawcy rachunku, jeżeli się nią posługuje.
W przypadku gdy oryginał rachunku uległ zniszczeniu albo zaginął, ponownie wystawiony rachunek zawiera również wyraz ,,DUPLIKAT" oraz datę jego ponownego wystawienia.
Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do faktur wystawianych przez podatników podatku od towarów i usług.
Analizując treść powołanych wyżej przepisów prawa, w kontekście zadanych przez wnioskodawce pytań, stwierdza się co następuje:
- rachunki wystawiane w wersji dwujęzycznej (polsko-angielskiej) są zgodne z przepisami prawa podatkowego jak i z ustawą o języku polskim.
- przeliczanie waluty obcej na złote i wpisywanie wyniku w wolnych polach rachunku (dowodu księgowego) jest zgodne z zapisami par. 12 ust. 4 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.
- sposób wyliczenia różnic kursowych wynika z art. 14 ust. 1 oraz 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a wielkość tych kwot jest następstwem wykonania prawidłowego działania matematycznego.
- jeżeli pomiędzy dniem uzyskania przychodu (wystawienia rachunku) a dniem jego faktycznego otrzymania nie występuje różnica w kursie waluty to nie występuje także zjawisko różnicy kursowej; w tym wypadku nie ma podstaw do księgowania przychodu ani kosztu.
Nadmienia się jedynie o konieczności księgowania przychodów lub kosztów z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych na rachunku bankowym związanym z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 1b i art. 22 ust. 1a).Reasumując powyższe uznaje się stanowisko podatnika za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.
Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w art. 14b § 5 w/w ustawy.

Na niniejsze postanowienie służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem tut. organu w terminie 7 dni od daty otrzymania.