Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), udzielając interpretacji w zakresie postanowień umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 1978 r., Nr 7, poz. 20),

Minister Finansów uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku w sprawie przeniesienia miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Zjednoczonego Królestwa.

Uzasadnienie

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Pan X posiadał miejsce zamieszkania na terytorium Polski, gdzie w miesiącach styczniu i lutym 2005 r. uzyskał dochód z tytułu pracy. W dniu 25.02.2005 r. Podatnik wyjechał wraz z żoną do Zjednoczonego Królestwa. W tym państwie Podatnik przebywa z zamiarem stałego pobytu i pracuje. Podatnik wraz żoną podjął studia w Zjednoczonym Królestwie, jak również w tym państwie małżonkowie planują kupić dom i założyć rodzinę.

W Polsce Pan X nie posiada żadnego majątku, z wyjątkiem nieruchomości rolnej nieodpłatnie użytkowanej przez brata Podatnika. W najbliższym czasie, Podatnik planuje dopełnić stosownych formalności w celu przeniesienia własności nieruchomości rolnej na brata. Pan X oświadczył również, iż nie uzyskuje żadnych dochodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Polski. Ponadto o zmianie miejsca zamieszkania Podatnik poinformował właściwego naczelnika urzędu skarbowego, składając formularz NIP-3.

Zdaniem Pana X w przedstawionym stanie faktycznym należy uznać, iż jego miejsce zamieszkania oraz centrum interesów życiowych zostało przeniesione do Zjednoczonego Królestwa. W opinii Podatnika oznacza to, iż jego dochody uzyskane w 2005 r. z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Zjednoczonego Królestwa nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa, zważono co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 z późn. zm) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tzw. ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 4a ustawy, art. 3 ust. 1 i ust. 2a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza - z uwzględnieniem postanowień ustępów 2 i 3 tego artykułu - każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona; określenie to nie obejmuje osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.

Z powyższego wynika, iż definicja "miejsca zamieszkania" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw będących Stronami umowy i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego pojęcie "miejsca zamieszkania" nie zostało zdefiniowane. Definicja miejsca zamieszkania znajduje się w art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz.U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w określonej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli danej osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, Minister Finansów uważa, iż od dnia wyjazdu z Polski (25.02.2005 r.) Pana X posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Zjednoczonego Królestwa. W tym państwie Podatnik mieszka wraz z rodziną, pracuje i studiuje. Pan X deklaruje zamiar pozostania w Zjednoczonym Królestwie na stałe, gdyż w tym państwie koncentrują się jego interesy życiowe. W związku z powyższym należy uznać, iż pobyt Podatnika na terytorium Zjednoczonego Królestwa nosi znamiona stałości, gdyż z tym państwem łączą go ścisłe więzi osobiste i gospodarcze.

W związku z powyższym, od dnia wyjazdu z Polski (25.02.2005 r.) Podatnik podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Podatnik podlega w Polsce opodatkowaniu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z art. 4a ustawy, przepis ten stosuje się z uwzględnieniem zawartych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W świetle powyższych przepisów należy uznać, iż dochód uzyskany przez Podatnika po dniu wyjazdu z Polski z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Zjednoczonego Królestwa nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Jednocześnie, do dnia wyjazdu z Polski Pan X podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, czyli zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy podlegał opodatkowaniu od całości uzyskanych dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Oznacza to, iż na Podatniku spoczywa obowiązek złożenia w Polsce rocznego zeznania podatkowego od dochodów uzyskanych na terytorium Polski oraz za granicą do dnia wyjazdu z Polski (25.02.2005 r.)

Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Odpowiedź nie jest wiążąca dla podatnika, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.