P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmian.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Zgorzelcu stwierdza, że stanowisko spółki - przedstawione we wniosku z dnia 28.09.2006 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z tytułu ustanowienia nieodpłatnej służebności gruntowej - jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 28.09.2006 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Zgorzelcu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmian.), stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu stosowania prawa podatkowego w jego indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa. W myśl art. 14 a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o którym mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że spółka zakupiła grunt pod budowę zakładu produkcyjnego. W celu realizacji zadania konieczna jest budowa drogi dojazdowej do zakupionej działki, której właścicielem jest osoba fizyczna. Spółka zobowiązała się do wybudowania na własny koszt drogi dojazdowej w zamian za co właściciel gruntu, na którym, będzie znajdowała się ta droga, ustanowił służebność gruntową polegającą na nieodpłatnym prawie przejazdu i przechodu przez tą drogę. Sp. z o. o. stoi na stanowisku, iż ustanowiona w akcie notarialnym służebność gruntowa, polegająca na nieodpłatnym prawie przejazdu i przechodu przez część działki, stanowiącą drogę wewnętrzną, nie mieści się w pojęciu nieodpłatnych świadczeń objętych przepisami art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zmian)przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, jest w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie. Pojęcie nieodpłatnego świadczenia nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przez nieodpłatne świadczenia należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku określonego podmiotu. Do nieodpłatnego świadczenia dochodzi nie przy każdym zdarzeniu prawnym lub gospodarczym ale wtedy, gdy zdarzeniem jest taki stosunek zobowiązaniowy, w którym korzyści uzyskuje jedna ze stron.

W świetle przepisów prawa cywilnego przez pojęcie świadczenia rozumie się zachowanie podmiotu zobowiązaniowego polegające na działaniu i zaniechaniu, które odpowiada treści zobowiązania i polegające na zadośćuczynieniu godnego ochrony interesu wierzyciela, o czym stanowi art. 353 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny.

Nieruchomość można obciążyć na rzecz właściciela innej nieruchomości (nieruchomośći władnącej) prawem, którego treść podlega bądź na tym, że właściciel nieruchomości władnącej może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, bądź na tym, że właściciel nieruchomości obciążonej zostaje ograniczony w możności dokonywania w stosunku do niej określonych działań, bądź też na tym, że właścicielowi nieruchomości obciążonej nie wolno wykonywać określonych uprawnień, które mu względem nieruchomości władnącej przysługują na podstawie przepisów o treści i wykonaniu własności- służebność gruntowa (art 285 Kodeks Cywilny).

Służebność jest ograniczonym prawem rzeczowym, zaś pomiędzy właścicielem nieruchomości nie powstaje żaden stosunek zobowiązaniowy. Służebność gruntowa jest prawem związanym z własnością nieruchomości władnącej i przysługuje każdoczesnemu właścicielowi, a ponadto przysługuje nie tylko właścicielowi nieruchomości, ale każdej innej osobie wykonującej prawo własności w imieniu właściciela. Umowa ustanowienia służebności powoduje powstanie określonych praw, które nie mają charakteru zobowiązaniowego, a rzeczowy.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w wyniku zawartego aktu notarialnego doszło między stronami do przeniesienia i nabycia praw, które nie mieszczą się w pojęciu nieodpłatnych świadczeń.

Tutejszy organ podatkowy stoi na stanowisku, że nieodpłatna służebność gruntowa polegająca na prawie przejazdu i przechodu przez część działki, nie stanowi nieodpłatnych świadczeń objętych przepisami art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony przez stronę stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa podatkowego tutejszy organ podatkowy uznaje, że zajęte przez jednostkę stanowisko jest prawidłowe.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego przez spółkę.

Jednocześnie Naczelnik Urzędu Skarbowego w Zgorzelcu informuje, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji nie poddano ocenie dołączonych do wniosku załączników.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz stanu prawnego obowiązującego w w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Jak stanowi art. 14b §1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu, za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego, w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.

Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.

Zażalenie podlega opłacie skarbowej.