Naczelnik Urzędu Skarbowego w Krośnie, działając na podstawie przepisów art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz art. 22 ust. 1 i art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), po rozpatrzeniu pana wniosku z dnia 31.07.2006 r. (data wpływu do tutejszego Urzędu 7.08.2006 r.) w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, uznaje, że przedstawione we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe.

Wnioskiem z dnia 31.07.2006 r. zwrócił się pan do tutejszego Urzędu z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w 2005 r. rozpoczął pan działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu kancelarii notarialnej, na potrzeby której wynajmuje pan lokal. W 2004 r. dokonał pan zakupu lokalu w K. z zamiarem przeznaczenia go na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (za około 3 lata). Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym zakupiony lokal wymaga kapitalnego remontu. Prace remontowe mają polegać na odnowie elewacji zewnętrznej, wymianie podłóg, więźby dachowej i pokrycia dachu, wymianie części okien, wszystkich drzwi wewnętrznych, remoncie kapitalnym klatki schodowej i korytarza oraz wymianie wszystkich instalacji: elektrycznej, gazowej i wodno-kanalizacyjnej, zamontowaniu centralnego ogrzewania. Wyżej wymienione prace - pana zdaniem - będą miały charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie pierwotną zdolność użytkową i mogą w całości być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1990 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem tych wymienionych w art. 23 ustawy, które określają katalog wydatków niebędących kosztem podatkowym. W sprawie zaliczenia w koszty nakładów na remont lokalu przeznaczonego w przyszłości na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej należy uwzględnić zapis art. 22a ust. 1 pkt1 ustawy, który stanowi, iż amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki lub lokale będące odrębną własnością- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy albo umowy określonej w art. 23a pkt 1 zwane "środkami trwałymi". Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o ustawy, z uwzględnieniem art. 23. Zaś zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzone we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części (...).

Z przytoczonych przepisów wynika, że środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji są m.in. nabyte budowle budynki, o ile spełniają następujące warunki:

1. stanowią własność lub współwłasność podatnika,
2. są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
3. przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,
4. są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Zatem środek trwały musi być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia lub używania.

W świetle powyższego dopiero w momencie, gdy nieruchomość przeznaczona na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej zostanie przekazana do użytkowania jako kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania składnik majątkowy, może zostać wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z tym, że zapis w ewidencji winien być dokonany najpóźniej w miesiącu przekazania środka trwałego do używania. Wartością początkową środka trwałego nabytego w drodze kupna będzie cena nabycia nieruchomości należna zbywcy, powiększona o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania. Zatem wszystkie wydatki poniesione w związku z przystosowaniem nieruchomości do stanu umożliwiającego wykorzystanie jej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej są składnikami wartości początkowej i nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, lecz zwiększają wartość początkową tego środka trwałego stanowiącą podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych. Wszystkie bowiem nakłady podatnika na składnik jego majątku, nieużywany jeszcze przez niego, dzięki którym staje się on zdatny do użytku i będzie wykorzystywany jako środek trwały w jego działalności, niezależnie od zakresu rzeczowego tych prac, wpływają na powiększenie jego wartości początkowej.

Organ podatkowy zwraca uwagę, iż formułując zapytanie w sprawie stosowania prawa podatkowego oraz prezentując własne stanowisko, używa pan zwrotu "remont" w odniesieniu do wydatków poniesionych na przystosowanie zakupionego lokalu mieszkalnego dla celów działalności gospodarczej. Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji remontu, dlatego w odniesieniu do remontu należy stosować definicję sformułowaną w przepisach prawa budowlanego. Zgodnie z definicją remontu określoną w przepisie art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7.07.1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 ze zm.) remontem są roboty budowlane wykonywane w istniejącym obiekcie budowlanym polegające na odtworzeniu pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego, a niestanowiące bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Istotą remontu jest zatem odtworzenie, przywrócenie stanu technicznego i użytkowego środka trwałego, przy czym w pojęciu tym nie mieści się zwykła bieżąca konserwacja. Drugą istotną cechą remontu, jaką należy wyczytać z przepisów prawa podatkowego, jest założenie, iż następuje on w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycie). Wydatki na remont mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, że efektem wykonywanych prac nie jest zwiększenie wartości technicznej, użytkowej, w konsekwencji - wartości początkowej środka trwałego, stanowiące podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych. Zaś kolejną cechą remontu, jak wspomniano wyżej, jest to, że następuje on w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji.

Z przedstawionego przez pana stanu faktycznego wynika, że przedmiotowe wydatki poniesie pan w celu adaptacji lokalu na działalność gospodarczą przed przyjęciem środka trwałego do używania. Zatem poniesienie wydatków nie następuje w toku eksploatacji środka trwałego i nie było wynikiem eksploatacji środka trwałego. W związku z powyższym nie ma pan prawa bezpośredniego zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Kosztem podatkowym będą odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z zasadami podanymi w treści postanowienia.