Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), art. 7 ust. 2 i ust. 3 pkt1 i 3, art. 15 ust. 2 i 2a, art. 17 ust. 1 pkt 34, ust. 4 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku N. sp. z o.o. z dnia 4.08.2006 r. (data wpływu do tut. Urzędu 9.08.2006 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie postanawia uznać, że w przedstawionym stanie faktycznym stanowisko zawarte we wniosku jest prawidłowe.

We wniosku z dnia 4.08.2006 r. N. sp. z o.o. przedstawiając stan faktyczny podaje, iż w dniu 17.03.2005 r. uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Tarnobrzeskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej EURO-PARK WISŁOSAN i w jego ramach będzie korzystała z pomocy regionalnej w formie zwolnienia od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji. Niezależnie od planowanej działalności strefowej podatnik już prowadzi działalność gospodarczą w kilku zakładach położonych poza granicami strefy i obejmuje ona produkcję różnych modeli krzeseł, a także wytwarzanie półfabrykatów, zarówno dla produkcji krzeseł w strefie jak i poza nią oraz sprzedaż materiałów i towarów. Elementy składowe i części krzeseł wyprodukowane w niektórych zakładach podatnika są i będą wykorzystywane w procesie produkcyjnym zarówno w zakładzie produkcji krzeseł w strefie, jak i w zakładach poza strefą. Działalność gospodarcza podatnika na terenie specjalnej strefy ekonomicznej będzie prowadzona natomiast w ramach wyodrębnionej jednostki organizacyjnej - zakładu i obejmować będzie produkcję wybranych modeli krzeseł nieprodukowanych przez inne zakłady. Wszystkie wyroby, półfabrykaty, towary i materiały sprzedawane przez N. sp. z o.o. posiadają stosowne oznaczenia w postaci odpowiedniego indeksu. Zgodnie z zasadami prowadzenia rachunkowości poszczególne wyroby wytwarzane przez podatnika będą oznaczane odpowiednimi indeksami, przy czym wyroby z zakładu w SSE będą miały inny indeks niż wyroby z pozostałych zakładów położonych poza strefą. Pytanie spółki brzmi następująco: czy podatnik w celu ustalenia wielkości dochodu zwolnionego z podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych może w odniesieniu do kosztów działalności ogólnej, których nie można wprost przypisać do działalności prowadzonej w strefie, czy też poza nią stosować metodę obliczania kosztów dla działalności strefowej i pozastrefowej według proporcji przychodów ze sprzedaży wyrobów z działalności zakładu położonego na terenie strefy do ogólnej sumy przychodów ze sprzedaży (wyrobów, półfabrykatów, towarów i materiałów) osiągniętych przez spółkę w danym okresie sprawozdawczym. Zdaniem spółki, jeżeli podatnik ma obowiązek określać dochód z działalności na terenie strefy, gdyż tylko z tego tytułu przysługuje mu zwolnienie podatkowe, to poza przychodami strefowymi ma obowiązek wyodrębnić także koszty uzyskania przychodów z działalności strefowej. Pewne kategorie przychodów i kosztów o charakterze ogólnym np.: pozostałe przychody operacyjne, pozostałe koszty operacyjne, przychody finansowe, koszty finansowe, koszty działalności zarządu, nie mogą być w prosty sposób przypisane jako koszty ponoszone przez konkretny zakład, a jednocześnie zrozumiałe jest, że koszty te w określonym stopniu są związane z zakładem położonym w strefie, jak i z zakładami położonymi poza nią. W takim stanie faktycznym konieczne jest rozdzielenie tych przychodów i kosztów w odniesieniu do zakładu położonego w strefie jak i poza strefą poprzez przyjęcie określonej metody. W odniesieniu do kosztów działalności ogólnej, których nie można wprost przypisać do działalności prowadzonej w strefie, czy też poza nią podatnik powinien stosować metodę obliczania kosztów dla działalności strefowej i pozastrefowej według proporcji przychodów ze sprzedaży wyrobów z działalności zakładu położonego na terenie strefy do ogólnej sumy przychodów ze sprzedaży (wyrobów, półfabrykatów, towarów i materiałów) osiągniętych przez spółkę w danym okresie sprawozdawczym.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz pytanie spółki postawione we wniosku Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie stwierdza, co następuje:

Według art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych wolne od podarku dochodowego są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na postawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20.10.1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 ze zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Zgodnie z art. 17 ust. 4 ww. ustawy zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Według art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Natomiast z przepisu art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika zasada, iż w przypadku osiągania przychodów ze źródła niepodlegającego opodatkowaniu lub wolnego od podatku, przy ustaleniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się zarówno przychodów z tego źródła, jak i kosztów uzyskania przychodów.

Biorąc powyższe przepisy pod uwagę, w przypadku gdy podatnik prowadzi jednocześnie działalność gospodarczą poza obszarem strefy oraz na terenie strefy w oparciu o wymagane zezwolenie, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie. Ponadto istnieje konieczność odrębnego ujmowania w księgach przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodów uzyskanych z działalności prowadzonej przez podatnika w strefie i poza nią. Zapisów w księgach należy dokonywać w sposób umożliwiający określenie dochodu zwolnionego od podatku dochodowego oraz podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Ponadto zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Odrębnymi przepisami, do których odsyła przytoczony wyżej przepis art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są przepisy ustawy z dnia 29.09.1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.).

Mając powyższe na uwadze konieczne jest prowadzenie ksiąg rachunkowych w taki sposób, aby możliwe było precyzyjne rozdzielenie przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z działalnością prowadzoną w strefie oraz działalnością prowadzoną poza terenem strefy. W przypadku kosztów, co do których podatnik nie jest w stanie dokonać takiego podziału, bowiem są to koszty wspólne, zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy zastosować zasadę proporcjonalnego rozliczenia tych kosztów. W myśl przepisów art. 15 ust. 2 tej ustawy, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Zasadę ustalania kosztów przytoczoną powyżej stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio, o czym mówi przepis art. 15 ust. 2a ustawy. Ustalenie kosztów uzyskania przychodów zgodnie z powołana zasadą ma zastosowanie w sytuacjach wyjątkowych, jedynie do niektórych kosztów spółki dotyczących zarówno działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i działalności poza strefą, których obiektywnie nie można rozdzielić na dotyczące przychodów wolnych od podatku i dotyczące przychodów podlegających opodatkowaniu.

Stąd też Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie stwierdza, iż stanowisko spółki przedstawione we wniosku, dotyczące metody rozliczenia kosztów działalności ogólnej, których nie można wprost przypisać do działalności prowadzonej w strefie czy też poza nią, według proporcji przychodów ze sprzedaży wyrobów z działalności zakładu położonego na terenie strefy do ogólnej sumy przychodów ze sprzedaży osiągniętych przez spółkę w danym okresie sprawozdawczym, jest prawidłowe.