P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wadowicach działając na podstawie przepisów art. 14a § 1 i § 4 oraz art. 216 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu Pana wniosku z dnia 01.08.2006 r. (złożonego osobiście w dniu 04.08.2006 r.) w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko dotyczące ujęcia nieściągalnej wierzytelności w koszty jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego stanu faktycznego we wniosku z dnia 3.08.2006 r. wynika, że w kwietniu 2004 r. dokonał Pan sprzedaży usług kolportażu materiałów reklamowych oraz wystawił fakturę VAT nr ../... z dnia 07.04.2004 r. na kwotę netto 8.000,00 zł brutto 9.760,00 zł. i zaksięgował ją w kwocie netto do przychodów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Ze względu na nieuregulowanie należności przez kontrahenta skierował sprawę do firmy zajmującej się ściąganiem wierzytelności. Firma windykacyjna miała odzyskać należność i wpłacić na jego rachunek kwotę pomniejszoną o należne wynagrodzenie. W przypadku uzyskania postanowienia komornika o bezskuteczności egzekucji miała obowiązek dokonania zwrotnej cesji kwoty niewyegzekwowanej. Nakaz zapłaty i postanowienie komornicze o umorzeniu postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 824 § 1 pkt 3 kpc do reszty należności, ze względu na brak majątku zostało wydane dla firmy windykacyjnej.
Z zapytania wynika również, że posiada następujące dokumenty:
- umowę o powierniczy przelew wierzytelności w kwocie 9760,00 zł należności głównej zawartą w dniu 22.06.2004 r.
- cesję (przelew wierzytelności w kwocie 9760,00 zł) z dnia 22.06.2004 r.
- nakaz zapłaty (kwoty 8784,00 zł) w postępowaniu nakazowym - tytuł wykonawczy z dnia 23 lipca 2004 r. wydany w stosunku do pozwanego przez Sąd Rejonowy
- postanowienie Komornika Sądowego z dnia 12.05.2006 r.
- cesja zwrotna z dnia 01.06.2006 r. wierzytelności w kwocie należności głównej 5927,20 zł wynikająca z niewyegzekwowanej części nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym.
W wyniku postępowania firmy, która zajmowała się ściąganiem wierzytelności odzyskano tylko część należności. Część niewyegzekwowana zamyka się kwotą brutto należności głównej 5.927,20 zł tj. netto 4.858,36 zł.

Wątpliwość Pana sprowadza się do wyjaśnienia kwestii czy na podstawie posiadanych dokumentów można zaliczyć nieściągalną wierzytelność do kosztów uzyskania przychodu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów?

Pana zdaniem można zaliczyć pozostałą należność netto tj. 4.858,36 zł w koszty uzyskania przychodów, gdyż:
- wierzytelność została uprzednio zaliczona do przychodów,
- egzekucja przeciwko dłużnikowi okazała się bezskuteczna, bowiem w toku egzekucji nie ustalono majątku dłużnika mogącego w całości zaspokoić wierzytelność

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), za przychody z działalności o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt. 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. W związku z tym większość przychodów wykazuje się do opodatkowania niezależnie od tego, czy zostały opłacone, bowiem zgodnie z treścią przepisu ust. 1c art. 14 za datę powstania przychodu uważa się (z zastrzeżeniami wynikającymi z ust.1e-1g) dzień wystawienia faktury (rachunku) nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym:
1) wydano rzecz, zbyto prawo majątkowe lub
2) wykonano usługę, w tym częściowo wykonano usługę, jeżeli jej częściowe wykonanie stanowi wynikający z umowy lub odrębnych przepisów tytuł do zapłaty, lub
3) otrzymano zapłatę za wykonanie świadczenia - w pozostałych przypadkach.
Równolegle do w/w przepisów podatkowych stanowiących obowiązek podatkowy ustawodawca wprowadził możliwość zarachowania w koszty uzyskania przychodów nieściągalnych wierzytelności.
Wierzytelności uznane przez przedsiębiorcę za nieściągalne, które można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt 20 i pkt 21ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podzielone zostały na dwie grupy:
1) wierzytelności odpisane jako nieściągalne oraz
2) wierzytelności objęte odpisem aktualizacyjnym
Przepis art. 23 ust. 1 pkt. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona.
Sposoby udokumentowania nieściągalności należności, dające podstawę odpisania ich w koszty, ustawodawca wyliczył w art. 23 ust. 2 ustawy.
Są to:
1) postanowienie o nieściągalności, uznane przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydane przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo
2) postanowienie sądu o:
a) oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub
b) umorzeniu postępowaniu upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, lub
c) ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo
3) protokół sporządzony przez podatnika, stwierdzający, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od tej kwoty.
Uznanie wierzytelności nieściągalnej za koszt uzyskania przychodów może nastąpić wyłącznie w wymienionych przypadkach, stanowią one bowiem katalog zamknięty.
Z wniosku wynika, iż w dniu 22.06.2004 r. zawarto umowę o powierniczy przelew (cesję) wierzytelności przenosząc ją na firmę windykacyjną wraz z wszystkimi związanymi z nią prawami. W umowie zobowiązano przejmującego do prowadzenia działań zmierzających do odzyskania od dłużnika należności i wpłaty na Pana rachunek kwoty pomniejszonej o należne mu wynagrodzenie. W przypadku gdy w toku działań egzekucyjnych uzyska postanowienie komornika o bezskutecznej egzekucji to był zobowiązany do dokonania cesji zwrotnej kwot niewyegzekwowanych. Na skutek pozwu tej firmy Sąd rejonowy nakazem zapłaty z 23.07.2004 r. nakazał dłużnikowi zapłatę kwoty 8784,00 zł. Następnie komornik sądowy działając na podstawie art 824 § 1 pkt. 3 kpc postanowieniem z dnia 12.05.2006 r. skierowanym do wierzyciela: firmy windykacyjnej umorzył wszczęte postępowanie egzekucyjne do reszty należności wobec bezskutecznej egzekucji ze względu na fakt, iż w toku egzekucji nie ustalono majątku dłużnika mogącego w całości zaspokoić roszczenia wierzyciela. W dniu 01.06.2006 r. nastąpiła cesja zwrotna wierzytelności wynikającej z niewyegzekwowanej części w/w nakazu zapłaty.
Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że istota cesji powierniczej sprowadza się do czasowego przejęcia/ nabycia wierzytelności od właściciela w celu odzyskania należności. W przypadku scedowania wierzytelności wyłącznie w celu jej wyegzekwowania na rzecz dotychczasowego wierzyciela nie zaspokojenie roszczeń z majątku dłużnika powoduje powrotne przelanie wierzytelności przez cesjonariusza i wówczas cedent staje się znów wierzycielem.
Zatem w przypadku udokumentowania nieściągalności wierzytelności w sposób określony w art. 23 ust. 2 updof tj. w Pana przypadku postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadającym stanowi faktycznemu wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego przysługuje prawo do uznania nieściągalnej wierzytelności za koszt uzyskania przychodów.
Wydane postanowienie komornika sądowego z dnia 12.05.2006 r. spełnia w/w wymogi. Zatem w przypadku uznania przez Pana, iż odpowiada ono stanowi faktycznemu tj. że istotnie dłużnik nie ma majątku zdatnego do wyegzekwowania z niego wierzytelności i w związku z tym nie podejmuje dalszych kroków egzekucyjnych to istnieje możliwość uznania nieściągalnej wierzytelności. Przepis art. 23 ust. 1 pkt 20 updof pozostawił podatnikowi - wierzycielowi swobodę oceny stanu faktycznego dotyczącego tego majątku uznając, iż jeżeli wierzyciel wiedziałby o składnikach majątku dłużnika nie wchodzących w skład masy majątkowej, z której prowadzona jest egzekucja, to może on nie uznać tego postanowienia jako odpowiadającego stanowi faktycznemu. Wówczas wierzytelność taka nie byłaby kosztem uzyskania przychodów.
Ponieważ w przedmiotowej sprawie wierzytelność wynika z prawomocnego orzeczenia sądu i Pana ksiąg podatkowych to dowodem do uznania za koszty uzyskania przychodów jest postanowienie o nieściągalności wierzytelności niezależnie od tego, kto wystąpił do organu egzekucyjnego.
W świetle powyższego tut. Organ stwierdza, iż stanowisko przedstawione w przedmiotowym wniosku dot. nieściągalnej wierzytelności w kwocie netto w części niewyegzekwowanej jest słuszne pod względem prawnym.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.
Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowej i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona lub uchylona wyłącznie w drodze decyzji w trybie określonym w § 5.
Z posiadanych przez tut. Organ podatkowy danych wynika, iż w dacie złożenia wniosku wobec Pana nie toczyło się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r.

Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Wadowicach w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia (art. 14a § 4 w związku z art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).