Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz art. 15 ust. 1 i ust. 6, art. 16b ust. 1 pkt 6, art. 16m ust. 1 pkt 4 i ust. 3 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku "B." sp. z o.o. z dnia 23.06.2006 r. (...) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie postanawia uznać, że w przedstawionym stanie faktycznym stanowisko zawarte we wniosku jest prawidłowe.

Z przedstawionego przez podatnika stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, że do spółki z o.o. "B." wniesiono aportem wartość znaku towarowego (zastrzeżonego w Urzędzie Patentowym), dla którego w oparciu o zapis art. 16m pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przyjęto 20-procentową roczną stawkę amortyzacyjną. Wycena wartości znaku towarowego związana była z pozycją firmy "B." sp. j. w poprzednich latach. W związku ze spadkiem koniunktury na towary, które posiadała spółka "B.", zarząd podjął uchwałę o wydłużeniu amortyzacji znaku towarowego do 20 lat. W związku z tym bilansowa stawka amortyzacji dla znaku towarowego wynosi 5 %, a podatkowa 20 %. Pytanie podatnika brzmi cyt. "czy stosownie do art.16m pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnik może wydłużyć okres amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych wynikający z nowych uwarunkowań rynkowych. Zdaniem spółki, ustawodawca daje podatnikom prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych w okresie dłuższym niż 60 miesięcy, ale jednocześnie nie daje prawa do zmiany stawki w okresie amortyzacji.

Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie udzielając interpretacji przepisów prawa podatkowego stwierdza, iż wobec przedstawionego przez podatnika stanu faktycznego zastosowanie znajdują następujące przepisy ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.):

• art. 15 ust. 1, który stanowi, iż kosztem uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1,
• art. 15 ust. 6, który mówi, iż kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16,
• art. 16b ust. 1 pkt 6, zgodnie, z którym amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, m.in. nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa do znaków towarowych o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi,
• art. 16m ust. 1 pkt 4, który stanowi, że okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych prawnych nie wymienionych w pkt. 1-3 ust. 1 art. 16m, nie może być krótszy niż 60 miesięcy,
• art. 16m ust. 3, zgodnie, z którym podatnicy ustalają stawki amortyzacyjne dla poszczególnych wartości niematerialnych i prawnych na cały okres amortyzacji przed rozpoczęciem dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Czyli warunki, które jednocześnie muszą być spełnione, aby wartości niematerialne i prawne mogły podlegać amortyzacji, to:

• wcześniejsze ich nabycie przez podatnika,
• gospodarcza użyteczność w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres używania dłuższy niż rok,
• wykorzystywanie przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą na podstawie tytułu prawnego określonego w ww. ustawie.

Jeżeli podatnik spełnia te warunki, to dla przyjętej wartości znaku towarowego prawidłowo zastosował stawkę amortyzacyjną w wysokości 20 % (uwzględniając zapis ustawowy, że przyjęty okres użytkowania nie może być krótszy niż 60 miesięcy) i jednocześnie słusznie wskazał w świetle zapisu art. 16m ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych na brak możliwości obniżenia przyjętej stawki amortyzacyjnej, mimo iż stawka amortyzacji bilansowej uległa obniżeniu. A zatem, spółka nie może wydłużyć okresu amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych mimo nowych uwarunkowań rynkowych, bowiem z treści zapisu art. 16m ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, iż podatnicy ustalają stawki amortyzacyjne dla poszczególnych wartości niematerialnych i prawnych na cały okres amortyzacji przed rozpoczęciem dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, że raz ustalonych stawek nie można zmieniać.