Naczelnik Urzędu Skarbowego w Jarosławiu, działając na podstawie przepisów:

• art. 14a § 1, § 3 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.),
• art. 22a ust. 1, art. 22j ust. 1 pkt 3, art. 22j ust. 3 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.),

po rozpatrzeniu wniosku z dnia 28.08.2006 r. (data wpływu do tut. Urzędu 31.08.2006 r.) o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych postanawia uznać stanowisko pana Bogusława B. przedstawione we wniosku z dnia 28.08.2006 r. w kwestii stosowania indywidualnej stawki amortyzacji (10 %) dla budynku wprowadzonego po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych oraz w kwestii stosowania tej stawki amortyzacji w przypadku zwiększenia wartości ewidencyjnej przedmiotowego budynku z tytułu dokonanej rozbudowy za prawidłowe.

W dniu 31.08.2006 r. do tut. organu podatkowego wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika że pan Bogusław B. wspólnie z żoną prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług i handlu w ramach spółki cywilnej "B." mającej siedzibę w J. W okresie wcześniejszym spółka składała się z trzech wspólników, po zmianie umowy od 1.01.2006 r. jest spółką małżonków Bogusława i Małgorzaty B. W związku z koniecznością powiększenia powierzchni budynku wykorzystywanego w działalności od 1998 r. małżonkowie Bogusław i Małgorzata B. podjęli decyzję o przekazaniu przedmiotowego budynku stanowiącego ich własność od 1993 r. na rzecz spółki cywilnej, której są udziałowcami. Na powyższą okoliczność sporządzony został akt notarialny, budynek wpisany został do ewidencji środków trwałych od dnia 27.04.2006 r. (jest to pierwsze ujęcie tego budynku w ewidencji środków trwałych). Obecnie realizowana jest rozbudowa budynku zgodnie z uzyskanym pozwoleniem wydanym przez Starostę, po zakończeniu której nastąpi zwiększenie wartości budynku jako jego ulepszenie. W przedmiotowej sprawie pan Bogusław B. zajął następujące stanowisko: "Moim zdaniem zasadne jest stosowanie indywidualnej stawki amortyzacji (10 %) ze względu na spełniony warunek użytkowania ponad 60 miesięcy przed nabyciem przez spółkę oraz po raz pierwszy wprowadzenie do ewidencji środków trwałych spółki. Jako nabycie przez spółkę uważam fakt przekazania aktem notarialnym. W dalszym ciągu uważam, że stosowana stawka amortyzacji 10 % na zasadzie kontynuacji pozostanie po zwiększeniu wartości budynku z tyt. jego rozbudowy".

Po przeanalizowaniu wyżej przedstawionego stanu faktycznego tut. organ podatkowy stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania środki trwale (w tym budowle, budynki oraz lokale będące odrębna własnością) o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu. Z przedstawionej definicji środków trwałych wynika, że aby dane składniki majątkowe mogły zostać zaliczone do środków trwałych muszą stanowić własność lub współwłasność podatnika. W przypadku prowadzenia przez osoby fizyczne działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej odpisom amortyzacyjnym podlegają tylko te środki trwałe, które wchodzą w skład majątku wspólnego spółki (wspólnego majątku wspólników tej spółki). Dla skutecznego wniesienia nieruchomości jako wkładu do spółki cywilnej - przeniesienia własności przez dotychczasowego właściciela (współwłaściciela w częściach ułamkowych) na rzecz wspólników na współwłasność łączną - konieczna jest forma aktu notarialnego (art. 158 kodeksu cywilnego).

W myśl art. 22j ust. 1 pkt 3 ww. ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalać stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat - dla budynków i budowli, z wyjątkiem budynków wymienionych w rodzaju 103 i 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem, kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m³, domków kempingowych oraz budynków zastępczych, dla których okres ten nie może być krótszy niż 36 miesięcy. Ponadto zgodnie z art. 22j ust. 3 ww. ustawy środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane przez okres co najmniej 60 miesięcy.

Biorąc pod uwagę zacytowane wyżej przepisy oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku należy stwierdzić, że budynek, o którym mowa w piśmie podatnika spełnia zarówno pierwszy warunek wymieniony w art. 22j ust. 3 ww. ustawy tzn. jest środkiem trwałym używanym, gdyż przed nabyciem przez spółkę cywilną był wykorzystywany przez okres ponad 60 miesięcy, jak i drugi warunek mówiący o tym, iż środek trwały ma być wprowadzony do ewidencji po raz pierwszy. W związku z powyższym pan Bogusław B. i Małgorzata B. - wspólnicy spółki cywilnej "B." mają prawo do ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla ww. budynku, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat. A zatem indywidualnie ustalona stawka amortyzacyjna dla ww. środka trwałego nie może przekroczyć 10 % w skali roku. Stawka ta będzie właściwa również w sytuacji, gdy wartość ewidencyjna przedmiotowego budynku zostanie zwiększona w wyniku jego ulepszenia.