Spółka z o.o. złożyła wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, prosząc o wyjaśnienie czy użyczenie przez kontrahenta zagranicznego maszyn i oprzyrządowania na podstawie niedopłatnej umowy użyczenia, z przeznaczeniem do produkcji wyrobów wyłącznie z przeznaczeniem dla tego kontrahenta, stanowi przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2000 nr 54 poz. 654 z późn. zm.) w Spółce biorącej, jeżeli nieodpłatne użyczenie maszyn i oprzyrządowania ma później wpływ na określenie ceny towarów wyprodukowanych na rzecz tego kontrahenta?

Zgodnie z wyjaśnieniem Spółka utrzymuje kontakty produkcyjno-handlowe z kontrahentami zagranicznymi, dla których produkuje określone wyroby. Ze względu na indywidualne wymagania techniczne kontrahentów produkcja odbywa się w oparciu o maszyny i oprzyrządowanie udostępnione przez odbiorców na podstawie umowy nazwanej „umową użyczenia” o charakterze nieodpłatnym. Okoliczność nieodpłatnego użyczenia przedmiotowych maszyn jest jednak uwzględniana przy negocjowaniu cen za sprzedawane wyroby.

W uzupełnieniu wniosku Spółka wyjaśniła, że trudno dokładnie określić o ile niższe ceny uzyskiwane są za wyroby z powodu produkowania na maszynach kontrahentów ale można powiedzieć, że cena jest niższa o wielkość potencjalnej amortyzacji.

Spółka stoi na stanowisku, że w powyższym stanie faktycznym, pomimo udostępnienia przez kontrahenta zagranicznego maszyn i oprzyrządowania na podstawie umowy nazwanej umową użyczenia, mającą co do istoty charakter umowy bezpłatnej, w rzeczywistości ma miejsce zawarcie umowy o charakterze obustronnie zobowiązującym. Spółka biorąca maszyny i oprzyrządowanie nie otrzymuje ich do używania bez ograniczeń, ale wyłącznie w celu produkcji dla konkretnego (użyczającego) kontrahenta. Z powyższego użyczenia obie strony obie strony odnoszą określone korzyści.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2000 Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są m.in. wartości otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Z powyższego przepisu wynika, że wartości nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń stanowi przychód podlegający opodatkowaniu.

Przed dokonaniem interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedstawionym stanie faktycznym należy zwrócić uwagę na dwa jego elementy.

Po pierwsze produkcja dla niektórych kontrahentów odbywa się przy wykorzystaniu maszyn i oprzyrządowania udostępnionych przez tych kontrahentów na podstawie niedopłatnej umowy nazwanej umową użyczenia.

Po drugie, jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, użyczenie powyższych maszyn i oprzyrządowania przez określonych kontrahentów ma bezpośredni wpływ na poziom negocjowanych cen za sprzedawane tym kontrahentom wyroby.

Dwa powyższe elementy stanu faktycznego każą rozważyć, czy udostępnienie maszyn przez powyższych kontrahentów ma miejsce na podstawie umowy użyczenia będącej co do zasady umową o charakterze nieodpłatnym czy też na podstawie innej nienazwanej umowy zobowiązaniowej.

Z punktu widzenia regulacji zawartej w kodeksie cywilnym instytucja użyczenia ma ze swej istoty charakter nieodpłatny. Zgodnie bowiem z art. 710 k.c. przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Co do zasady umowy użyczenia stanowią podstawę do określenia przychodu po stronie biorącego, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2000 nr 54 poz. 654 z późn. zm.).

Analiza przedstawionego w przedmiotowym zapytaniu stanu faktycznego prowadzi do wniosku, że w niniejszej sprawie nie mamy w rzeczywistości do czynienia z umową użyczenia.

Wprawdzie umowa stanowiąca podstawę do udostępnienia Spółce maszyn i oprzyrządowania nie określa żadnej kwoty czynszu to jednak sam fakt udostępnienia znajduje odzwierciedlenie w zawieranych umowach na wykonanie przez Spółkę określonych wyrobów na rzecz użyczającego. Przychody Spółki są niższe mniej więcej o wielkość potencjalnej amortyzacji jaka przysługiwałaby w przypadku zakupu, odpowiadającym tym maszynom, środków trwałych.

Pomimo zatem nieokreślenia czynszu za korzystanie z maszyn i oprzyrządowania w umowie nazwanej umową użyczenia, w rzeczywistości umowa nie ma charakteru nieodpłatnego. Nie ma bowiem miejsca uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, a zdarzenia gospodarcze w działalności Spółki nie wskazują aby miały w swoim skutku nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie od kontrahenta mające konkretny wymiar finansowy.

W związku z powyższym przekazanie przez kontrahenta zagranicznego maszyn i oprzyrządowania Spółce na podstawie umowy nazwanej umową użyczenia nie kreuje w Spółce przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2000 Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.