P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Strony, z dnia 03.08.2006r. (wpływ do tut. Urzędu 24.08.2006r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. czy w wyniku zapłaty wyrażonych w walutach obcych zobowiązań Spółki powstaną różnice kursowe, w przypadku, gdy zapłata zostaje dokonana przez centralę holdingu z pominięciem rachunku bankowego Strony, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że bazując na umowach o pożyczkach i depozytach międzyspółkowych (dalej: umowa) zawartych z holenderską spółką X, Spółka bierze udział w systemie zarządzania płatnościami w walutach obcych. System działa w ramach grupy i ma na celu poprawę płynności finansowej jej członków. Stosownie do postanowień tej umowy Spółka x otworzyła w obsługującym ją banku zagranicznym oddzielny wewnętrzny rachunek dla Spółki (dalej: rachunek wewnętrzny). W ramach tego rachunku wyodrębniono sub-konta, które prowadzone są we wszystkich walutach obcych, w których Spółka dokonuje płatności, jak również w złotych polskich. Mechanizm działania systemu polega na tym, że Spółka X jest posiadaczem rachunku bankowego prowadzonego w zagranicznym banku na podstawie umowy o prowadzenie rachunku bankowego. Natomiast Spółki nie łączy żadna umowa ani porozumienie z bankiem świadczącym usługi na rzecz Spółki X, w którym prowadzony jest jej rachunek wewnętrzny. W celu uregulowania wynikających z faktur handlowych zobowiązań wyrażonych w walutach obcych, Spółka każdorazowo wydaje odpowiednią instrukcję dla Spółki X. Wykonanie dyspozycji przelewów bankowych powoduje zapłatę zobowiązań handlowych obciążających Stronę. Zgodnie z umową pomiędzy Spółką a Spółką X, źródłem finansowania przelewów bankowych dokonywanych z rachunku wewnętrznego są pożyczki udzielane każdorazowo przez Spółkę X. Jednocześnie każda z pożyczonych kwot będzie bezpośrednio wpłacana na rachunek bankowy dostawców lub usługodawców. W rezultacie zapłaty zobowiązanie Spółki względem danego wierzyciela w walucie obcej wygasa. W to miejsce pojawia się zobowiązanie walutowe Strony z tytułu pożyczki względem Spółki X, wykazywane na rachunku wewnętrznym poprzez obciążenie jednego z sub-kont walutowych. W następnej kolejności, pożyczki otrzymywane od Spółki X będą co pewien czas przewalutowywane na walutę polską i w tej walucie zostaną ostatecznie spłacone pożyczkodawcy.

Spółka stoi na stanowisku, iż w wyniku spłaty zobowiązań z tytułu transakcji handlowych dokonywanych w sposób przedstawiony powyżej powstaną różnice kursowe, które będą podwyższać bądź obniżać koszty uzyskania przychodów Strony. W ocenie Spółki, rachunek bankowy prowadzony jest w imieniu Spółki X, ale na rachunek Spółki. Zdaniem Strony, z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, iż różnice kursowe wpływają na wysokość kosztów uzyskania przychodów, jeżeli: dany koszt został poniesiony w celu uzyskania przychodu, zarachowanie kosztu nastąpiło w walucie obcej, koszt poniesiono w walucie obcej, wystąpiła zmiana kursu waluty pomiędzy dniem zarachowania kosztu a dniem jego poniesienia. Ponadto transakcja winna zostać dokonana za pośrednictwem banku. Dla potwierdzenia łącznego wystąpienia w/w przesłanek Spółka powołała postanowienie Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego z dnia 06.03.2006r. nr PUS.I/423/2/06 oraz decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 10.04.2006r. nr PB/II-1/4210-11/Int./06/KK. W ocenie Strony, transakcje, o których mowa wniosku, spełniają wszystkie wyżej wymienione przesłanki. Po pierwsze wydatki zostały poniesione w związku z fakturami wystawionymi Spółce przez kontrahentów, co wskazuje na niewątpliwy ich związek z uzyskiwanymi przychodami. Ponadto koszty zostały zarachowane w walucie obcej. Zdaniem Spółki, chociaż pojęcie zarachowania nie zostało zdefiniowane wprost w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, należy wiązać je z wynikającym z art. 20 ustawy o rachunkowości obowiązkiem ewidencjonowania w księgach rachunkowych każdego zdarzenia, które nastąpiło w okresie sprawozdawczym (stanowisko w sprawie zarachowania Spółka poparła decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16.03.2006r. nr 1401/PD-42302-6/06/JP). W konsekwencji zarachowanie następuje wtedy, gdy znane są podatnikowi dane zawarte w wystawionym dokumencie księgowym, stwierdzającym dokonanie operacji gospodarczej. Spółka ewidencjonuje przedmiotowe wydatki w walucie obcej, co jej zdaniem potwierdza zasadność rozpoznawania różnic kursowych. Nadto wszystkie płatności odbywają się w walucie obcej. W ocenie Strony fakt, że Spółka X, a nie Spółka, jest stroną umowy rachunku bankowego nie ma żadnego znaczenia. Zdaniem Spółki, zawarte w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych słowo "korzystać" nie musi być utożsamiane z koniecznością posiadania rachunku bankowego. Najważniejsze jest, aby Spółka czerpała z tego tytułu korzyści, co jej zdaniem, w przedstawionym stanie faktycznym niewątpliwie ma miejsce. Spółka odwołuje się przy tym do treści informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego wydanej przez Naczelnika tutejszego Urzędu nr 1MUS/1471/DPD1/423/173/04/BK z dnia 01.10.2004r.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stanowisko Strony, Naczelnik tutejszego Urzędu stwierdza, co następuje:

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów. Z powołanego przepisu wynika, że aby różnice kursowe powstały, transakcje muszą być realizowane w walutach obcych, zaś aby mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, muszą mieć bezpośredni związek z uzyskiwanymi przez podatnika przychodami oraz prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Niewątpliwie też operacje te muszą odbywać się za pośrednictwem banku i musi dojść do rzeczywistej zapłaty w pieniądzu. W przedmiotowej sprawie zapłaty dokonuje Spółka X za pośrednictwem własnego rachunku bankowego, na którym wydzielony został wewnętrzny rachunek Spółki, a nie Strona. Należy zwrócić uwagę, że w momencie zapłaty za zobowiązanie z tytułu transakcji handlowych Strona nie dysponuje żadnymi środkami pieniężnymi. Dopiero konsekwencją powyższego jest powstanie zobowiązania Spółki względem Spółki X, które jako takie ma być spłacone w walucie polskiej, a nie obcej. Natomiast aby podatnik mógł rozpoznać różnice kursowe, musi dojść do faktycznego transferu gotówki pomiędzy nim a kontrahentem, przy czym operacja ta musi się odbyć za pośrednictwem rachunku bankowego, którym Spółka ma prawo dysponować. W przedmiotowym stanie faktycznym Spółka nie jest stroną umowy rachunku bankowego, zatem nie ona dysponuje środkami na nim się znajdującymi. Toteż i nie ona dokonuje przelewu na konto kontrahentów zagranicznych. Biorąc powyższe pod uwagę, nie dochodzi w tym przypadku do kasowego rozliczenia Spółki na rzecz kontrahenta, a tym samym do zapłaty w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, która powodowałaby powstanie różnic kursowych. W związku z powyższym, w opinii Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, wskutek przedmiotowej transakcji, w wyniku której Spółka nie dokonuje przelewu środków na konto kontrahenta zagranicznego, lecz za jej zobowiązania płaci osoba trzecia, dla celów podatku dochodowego od osób prawnych różnice kursowe nie powstają. Dlatego też w przedstawionym stanie faktycznym nie może być mowy o realizacji różnic kursowych w rozumieniu przepisów prawa podatkowego. Zauważyć przy tym jeszcze należy, iż sprawa zaprezentowana przez Spółkę we wniosku o udzielenie niniejszej interpretacji nie może być potraktowana analogicznie jak sprawa będąca przedmiotem informacji wydanej przez tutejszy organ podatkowy, na której treść Strona się powołuje (sygn. akt 1MUS/1471/DPD1/423/173/04/BK), albowiem informacja ta dotyczy odmiennego stanu faktycznego, tj. wnioskodawca przede wszystkim był stroną umowy rachunku powierniczego i był uprawniony do dysponowania środkami znajdującymi się na tym rachunku, a więc korzystał z usług banku. W związku z powyższym, w ocenie Naczelnika tutejszego Urzędu, przedstawione we wniosku stanowisko Strony jest nieprawidłowe.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak we wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.