Na podstawie art. 14a § 1 i § 4, ustawy z dnia 29 sierpnia 1998 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Pabianicach uznaje stanowisko Podatnika, przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2006 r. (data wpływu do urzędu 26 czerwca 2006 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej uznania za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów czynności przemieszczenia z terytorium Niemiec na terytorium Polski towarów zaimportowanych i dopuszczonych do obrotu na terytorium Niemiec, w opisanym stanie faktycznym - za prawidłowe.

W dniu 26 czerwca 2006 roku do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Pabianicach wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Zgodnie z brzmieniem art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 roku, Nr 8, poz. 60 ze zmianami) stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku z dnia 26 czerwca 2006 roku wynika, iż Spółka Jawna prowadzi działalność w zakresie handlu towarami, w tym m. in. towarami, które sprowadza z Pakistanu oraz Indii drogą morską. Towary dostarczane są do portu w Hamburgu, gdzie zostają poddane odprawie celnej. Następnie towary te transportowane są do magazynu Spółki na terytorium Polski. Odprawy celne dokonywane są przez upoważnionego przedstawiciela podatkowego w Hamburgu, zarejestrowanego dla potrzeb handlu wewnątrzwspólnotowego na terytorium Niemiec. Towary są dopuszczane do obrotu na podstawie procedury celnej o kodzie 42. Według wyjaśnień przedstawiciela podatkowego odprawy te na terenie Niemiec są zwolnione z podatku VAT. Wywóz z Niemiec do magazynu w Polsce następuje w ramach wewnątrzwspólnotowych nabyć/dostaw towarów. Jako potwierdzenie Wnioskodawca otrzymuje od przedstawiciela podatkowego decyzję podatkową z Głównego Urzędu Ceł.

Wnioskodawca wyraził wątpliwość, czy opisane wyżej przemieszczenie towarów z terytorium Niemiec do magazynu na terytorium Polski należy potraktować jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Na tle przedstawionej sytuacji Podatnik formułuje stanowisko, iż zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmianami), przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, przemieszczenie zaimportowanych przez Niego towarów z Hamburga do magazynu w Polsce powinien rozliczyć jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, tzn.:

• wystawić fakturę wewnętrzną (art. 106 ust. 7 ustawy),

• na jej podstawie naliczyć należny podatek od towarów i usług od wartości towarów, wprowadzić do rejestru sprzedaży i wykazać w części dotyczącej podatku należnego deklaracji VAT-7,

• uznać podatek należny wynikający z faktury wewnętrznej za podatek naliczony, wprowadzić jego wartość do rejestru zakupów i wykazać w deklaracji VAT-7 w części dotyczącej podatku naliczonego,

• złożyć kwartalną informację podsumowującą VAT-UE,

• dopełnić zgłoszenia INTRASTAT.

Tutejszy organ, po sprawdzeniu, iż w przedmiotowej sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrolne ani postępowanie przed sądem administracyjnym, dokonuje oceny prawnej zaprezentowanego stanowiska jak niżej:

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy. W przepisie tym mówi się o podatniku podatku od wartości dodanej. Polski podatnik staje się podatnikiem podatku od wartości dodanej wskutek zaimportowania towarów do innego państwa członkowskiego. Zatem na mocy art. 11 ust. 1 cyt. ustawy przemieszczenie do kraju towaru uprzednio zaimportowanego i dopuszczonego do obrotu na obszarze Wspólnoty (w Niemczech) będzie dla Spółki wewnątrzwspólnotowym nabyciem, co rodzi skutki w zakresie obowiązku rozliczenia w Polsce podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Na podstawie art. 106 ust. 7 ustawy o VAT, faktury wewnętrzne wystawia się w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych opłat o podobnym charakterze. Zatem, w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca jest zobligowany do wystawienia faktury wewnętrznej.

Ponadto należy mieć na uwadze przepisy wydane na podstawie delegacji ustawowej dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych zawartej w art. 106 ust. 8, a w szczególności rozdziału 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, który określa szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania.

Zgodnie z paragrafem 25 ust. 1 pkt 2 tegoż rozporządzenia przepisy § 9, 13-17, 19, 20 i 23 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy, z tym, że w przypadku dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz importu usług, faktury mogą nie zawierać numeru identyfikacji podatkowej kontrahenta.

Fakturę wewnętrzną wystawia się zgodnie z dyspozycją § 13 ust. 1 wyżej cytowanego rozporządzenia nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 14 i 15 nie dotyczącym przedstawionego stanu faktycznego. Za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą czynności dokonane w tym okresie (art. 106 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług).

Zgodnie z treścią art. 31 pkt 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić. Obejmuje ona podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy, kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem nie mającym zastosowania w niniejszej sprawie, stanowi m.in. kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 10 pkt 2 cytowanej ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 - w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym u nabywcy m.in. od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Z powyższych uregulowań, wynika, iż ustawodawca powiązał moment obniżenia kwoty podatku należnego z momentem powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju. Zgodnie z art. 20 ust. 5 cyt. ustawy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Jak stanowi art. 109 ust. 3 podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 113 (niemającym zastosowania w przedmiotowej sprawie).

Reasumując stwierdzić należy, iż wystawiona z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów faktura wewnętrzna winna być ujęta w prowadzonej dla potrzeb podatku od towarów i usług ewidencji, zarówno po stronie podatku należnego, jak i naliczonego. Następnie kwoty wynikające z tejże faktury winny być wykazane w deklaracji VAT-7 za miesiąc, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia, odpowiednio:

w części C deklaracji VAT-7:

• poz. nr 32 - podstawa opodatkowania,

• poz. nr 33 - podatek należny,

w części D.2. deklaracji VAT-7:

• poz. nr 46 - wartość netto (dotyczy towarów handlowych),

• poz. nr 47 - podatek naliczony (dotyczy towarów handlowych).

W art. 100 ust. 1 ustawodawca zawarł dodatkowy obowiązek spoczywający na podatnikach, o których mowa w art. 15, dokonujących wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 9 - 12 lub wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13, zarejestrowanych jako podatnicy VAT-UE, związany ze składaniem w urzędzie skarbowym informacji podsumowujących o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów i wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, zwanych dalej "informacjami podsumowującymi", za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu:

• 1)wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - w przypadku informacji podsumowujących dotyczących wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów;

• 2)wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - w przypadku informacji podsumowujących dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Obowiązek składania zgłoszenia INTRASTAT uregulowany został w ustawie Prawo Celne (Dz. U. z 2004 r. Nr 68 poz. 622 ze zm.). Organem właściwym do wydania interpretacji w tym zakresie będzie naczelnik urzędu celnego.

Biorąc powyższe pod uwagę postanawia się, jak w sentencji.

Nniniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku przez podatnika.

Zmiana poszczególnych elementów stanu faktycznego może mieć wpływ na zmianę praw i obowiązków Podatnika. Interpretacja obowiązuje do czasu zmiany przepisów.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej, do czasu jej zmiany lub uchylenia.