P O S T A N O W I E N I E

Działając na podstawie art. 14a §4 i art. 14a §1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu stwierdza, że stanowisko Spółki dotyczące stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, opisane w piśmie z dnia 05 września 2006 r. jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Pismem z dnia 05 września 2006 r. (data wpływu do tut. urzędu 08 września 2006 r.) Spółka zwróciła się do tut. organu podatkowego z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w Jej indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Spółka przedstawiła następujący stan faktyczny:

Spółka posiada cegielnię, która produkuje ceramiczne materiały budowlane, wykorzystywane przez Spółkę do budowy budynków mieszkalnych wielorodzinnych przeznaczonych na sprzedaż. Dostawa cegły i pustaków na miejsce budów odbywa się samochodami ciężarowymi o ładowności powyżej 3 t. Do cegielni, której właścicielem jest Spółka, jako materiał do produkcji ceramicznych materiałów budowlanych, dowożona jest również glina, wydobywana w należącej do Spółki pobliskiej kopalni odkrywkowej. Jej przewóz odbywa się również samochodami ciężarowymi o ładowności 3 t. W związku z prowadzoną przez spółkę działalnością następuje znaczne zużycie drogi gminnej, po której poruszają się samochody ciężarowe pracujące na rzecz Spółki.

W ostatnim czasie Urząd Gminy dokonał przebudowy gminnej drogi, dostosowując ją parametrami do potrzeb Spółki. Jednocześnie Wójt Gminy zwrócił się do Spółki o dofinansowanie przebudowanej drogi gminnej.

Zdaniem Spółki w tym przypadku dofinansowanie przez Spółkę przebudowanej drogi gminnej, z której Spółka w intensywny sposób korzysta prowadząc działalność gospodarczą będzie stanowić dla niej koszty uzyskania przychodu z chwilą poniesienia wydatku.

W stanie faktycznym przedstawionym przez Spółkę Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm. zwana dalej – „ustawą”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że aby określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów muszą być spełnione równocześnie następujące warunki:
•- wydatek został poniesiony przez podatnika,
•- wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
•- wydatek nie został zaliczony do katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów ujętego w art. 16 ust. 1 w/w ustawy.
Zatem, aby poniesiony przez podatnika wydatek, który nie został ustawowo wyłączony z kosztów - poprzez wymienienie go w katalogu wydatków zawartych w art. 16 ust. 1 w/w ustawy, można było uznać za koszt podatkowy, to między nim a osiągniętym przychodem musi zachodzić związek przyczynowo - skutkowy. O związku takim można mówić, gdy wydatek bezpośrednio wpływa na osiągnięcie konkretnego przychodu. Nie zawsze jednak poniesiony wydatek, choć pozostaje on niewątpliwie w związku z prowadzoną działalnością, można powiązać z konkretnym przychodem. Są bowiem wydatki, które tylko pośrednio pozostają w związku z osiąganymi przychodami. Wydatki tego rodzaju również mogą być uznawane za koszty podatkowe. Takiego rodzaju wydatkami są m.in. wydatki ponoszone przez podatnika mające na celu utrzymanie w należytym stanie drogi publicznej w sytuacji, gdy przedsiębiorstwo usytuowane jest obok tej drogi i korzystanie z niej jest istotne dla prawidłowego jego funkcjonowania. Zapewnia ona bowiem sprawny transport materiałów do produkcji oraz wytworzonych produktów, a także sprzyja bezpieczeństwu dojeżdżających do pracy pracowników oraz dojazd potencjalnych kontrahentów. Nie ulega wątpliwości, iż droga publiczna, w przebudowie (remoncie) której partycypowała Spółka, nie stanowi środka trwałego podatnika. Brak również podstaw aby partycypację w kosztach przebudowy (remontu) drogi publicznej traktować jako inwestycję w obcym środku trwałym - zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy. Wprawdzie ustawa nie definiuje wprost pojęcia "inwestycji w obcym środku trwałym", jednak w praktyce przyjmuje się, że taką inwestycją są nakłady poniesione na ulepszenie środka trwałego, który używany jest na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Są to zatem poniesione wydatki mające na celu przystosowanie środka trwałego do używania go przez podatnika.

Partycypacja w kosztach przebudowy drogi publicznej nie jest przyczyną na podstawie, której droga ta została przyjęta przez podatnika do używania. Z tego też względu, wydatki związane z nakładami podatnika na utrzymanie (remont) drogi publicznej nie stanowią inwestycji w obcym środku trwałym, a tym samym nie mogą być rozliczane w formie odpisów amortyzacyjnych. Wydatki takie mogą natomiast stanowić koszt podatkowy, w oparciu o przepis art. 15 ust. 1 w/w ustawy o ile podatnik wykaże spełnienie wymienionych wyżej warunków, tj. m.in. związku ze swoją działalnością oraz co najmniej pośredniego związku z "celem uzyskania przychodów". Z wniosku podatnika z dnia 05 września 2006 r. wynika, że remont (przebudowa) gminnej drogi przeprowadzony był ze szczególnym uwzględnieniem sposobu wykorzystania drogi, tj. przebudowa miała na celu dostosowanie parametrów drogi do prowadzenia ruchu ciężarowego KR2 aż do granic prawnych zakładu prowadzonego przez Spółkę oraz wykonanie dodatkowych zjazdów bramowych. Zdaniem tut. organu wydatek w postaci udziału w częściowym finansowaniu nakładów na przebudowę zniszczonej drogi na skutek nadmiernego jej zużycia dla potrzeb prowadzonej działalności będzie miał związek z osiąganymi przez podatnika przychodami podatkowymi, tj. naprawa drogi przyczyni się do utrzymania oraz w przyszłości zwiększenia liczby klientów, co w sposób bezpośredni wpłynie na wielkość generowanych przez Spółkę przychodów.

Wobec powyższego postanowiono jak w sentencji.

Jednocześnie Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje, iż niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w czasie zaistnienia opisanej sytuacji. Interpretacja ta nie jest wiążąca dla Spółki, natomiast jest ona wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla Jednostki – do czasu jej zmiany lub uchylenia przez organ odwoławczy oraz do czasu zmiany przepisów. Na podstawie art. 14a § 4 i art. 236 § 2 pkt 1 oraz art. 223 § 1 w związku z art. 239 powołanej ustawy Ordynacja podatkowa, na niniejsze postanowienie służy zażalenie, które wnosi się do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu, za pośrednictwem tut. organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia otrzymania niniejszego postanowienia.Zażalenie podlega opłacie skarbowej.