Działając na podstawie art. 14a § 1 - 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), w odpowiedzi na wniosek Spółki z dnia 2 grudnia 2005 r. (wpływ do tutejszego urzędu dnia 13 grudnia 2005 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), dotyczący dokonywanego przez Spółkę przemieszczenia towarów z terytorium Austrii na terytorium Polski, Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście postanawia uznać przedstawione we wniosku stanowisko Spółki za nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Wniosek, o którym wyżej mowa, składa się do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, naczelnika urzędu celnego lub wójta, burmistrza (prezydenta miasta), starosty albo marszałka województwa; składając wniosek, podatnik, płatnik lub inkasent jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie (art. 14a § 2 Ordynacji podatkowej). Pisemna interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego zawiera ocenę prawną stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa (art. 14a § 3 Ordynacji podatkowej). Udzielenie interpretacji następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie (art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej). Cytowane wyżej przepisy stosuje się odpowiednio do następcy prawnego podatnika, a także do osoby trzeciej odpowiedzialnej za zaległości podatkowe (art. 14d Ordynacji podatkowej).

W przedmiotowym wniosku Spółka podała, że jest spółką posiadającą siedzibę na terytorium Szwajcarii, zarejestrowaną jako podatnik podatku od wartości dodanej dla transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Austrii oraz zarejestrowaną jako czynny podatnik podatku od towarów i usług na terytorium Polski. Spółka dokonuje transferów własnych towarów do składu konsygnacyjnego według następujących schematów:
- towary są przesyłane ze Szwajcarii na terytorium Austrii, gdzie jako importer występuje Spółka działająca w charakterze austriackiego podatnika podatku od wartości dodanej;
- towary są przemieszczane z terytorium Austrii na terytorium Polski, gdzie nabycia tych towarów dokonuje Spółka działająca w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Na terytorium Polski na towarach pobieranych ze składu konsygnacyjnego wykonywane są przez polską spółkę na zlecenie Spółki usługi na ruchomym majątku rzeczowym. Wyroby gotowe, powstałe w wyniku wykonania tych usług, są przez Spółkę rozdysponowane w następujący sposób:
- część sprzedawana jest klientom na terytorium Polski,
- część sprzedawana jest klientom z innych państw Unii Europejskiej,
- część odsyłana jest przez Spółkę na terytorium Szwajcarii.

W momencie przemieszczenia towarów ze Szwajcarii do Austrii, a następnie do Polski, Spółka nie potrafi stwierdzić, jaka partia tego towaru po przerobie zostanie odesłana do Szwajcarii, a jaka zostanie sprzedana na terytorium Unii Europejskiej.

Dalszą część przedmiotowego wniosku stanowił fragment zatytułowany "Ocena podatkowa". W części tej Spółka wskazała, że transfer własnych towarów z Austrii (dokonany przez Spółkę działającą w charakterze austriackiego podatnika podatku od wartości dodanej) do Polski (na rzecz Spółki działającej w charakterze podatnika podatku od towarów i usług) stanowi, co do zasady, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów - stosownie do przepisu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wątpliwość powstaje w odniesieniu do towarów, które po przerobie wysyłane są do Spółki w Szwajcarii, gdyż z powołanego przepisu wynika, że przy przemieszczeniu własnych towarów wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów występuje wówczas, gdy towary te maja służyć czynnościom wykonywanym przez podatnika na terytorium Polski. Tymczasem na tych towarach, które po przerobie są przemieszczane na terytorium Szwajcarii, Spółka działając w charakterze podatnika podatku od towarów i usług nie wykonuje żadnych czynności. Jednakże ponieważ w momencie przemieszczenia towarów na terytorium Polski Spółka nie jest w stanie stwierdzić, jaka część tych towarów będzie przeznaczona do sprzedaży, a jaka zostanie odesłana do Szwajcarii - Spółka uważa, że w przedstawionym stanie faktycznym jest zobowiązana wykazywać wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w stosunku do całej partii przemieszczanych towarów.

We wniosku Spółka wystąpiła do tutejszego organu o ocenę własnego, przedstawionego powyżej stanowiska.

Po przeanalizowaniu przedstawionej we wniosku kwestii, Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu tym podatkiem podlega m.in. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju. Stosownie do art. 11 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju. Dla wyjaśnienia przepisu cytowanego w zdaniu poprzednim należy także przytoczyć klika definicji legalnych:
- zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy, pod pojęciem "terytorium kraju" należy rozumieć terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
- zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy, pod pojęciem "terytorium państwa członkowskiego" należy rozumieć terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Wspólnoty w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy;
- zgodnie z art. 2 pkt 3 ustawy, pod pojęciem "terytorium Wspólnoty" należy rozumieć terytoria państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej, z pewnymi modyfikacjami (w art. 2 pkt 3 lit. a wymienione są terytoria traktowane jako terytoria wskazanych państw członkowskich, zaś w art. 2 pkt 3 lit. b wymienione są terytoria państw członkowskich traktowane jako wyłączone z terytorium Wspólnoty);
- zgodnie z art. 2 pkt 11 ustawy, pod pojęciem "podatku od wartości dodanej" należy rozumieć podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego (w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy), z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego ustawą o podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę powyższe można jednoznacznie stwierdzić, że w omawianej sprawie spełniona jest większość przesłanek zaistnienia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług:
- dochodzi do przemieszczenia towarów,
- przemieszczenie dokonywane jest przez podatnika podatku od wartości dodanej (z treści wniosku wprost wynika, że Spółka posiada taki status na terytorium Austrii);
- przemieszczenie dokonywane jest z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju (z terytorium Austrii, które w całości wchodzi wchodzi w w skład terytorium Wspólnoty w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy),
- przemieszczenie dokonywane jest na terytorium kraju (terytorium Polski),
- towary zostały importowane na terytorium państwa, z którego są przemieszczane, przez podmiot dokonujący później ich przemieszczenia (z treści wniosku wprost wynika, że towary zostały przesyłane ze Szwajcarii do Austrii, a importerem tych towarów na terytorium Austrii jest Spółka).

Rozstrzygnięcia wymaga zatem jeszcze kwestia, czy spełniona jest ostatnia z przesłanek wymienionych w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czy przemieszczone towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez Spółkę jako podatnika na terytorium Polski. Zdaniem tutejszego organu, takie sformułowanie należy rozumieć jako wymóg istnienia związku przemieszczonych towarów z wykonywanymi przez Spółkę czynnościami, podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nakładanym na terytorium Polski. Przy tym, zgodnie z treścią wniosku, przemieszczone przez Spółkę towary po przerobie są:
- sprzedawane klientom na terytorium Polski, albo
- sprzedawane klientom z innych państw Unii Europejskiej, albo
- odsyłane do szwajcarskiej siedziby Spółki.

We wniosku nie podano szczegółów dotyczących dokonywanej przez Spółkę sprzedaży, dlatego poniżej wymienione zostaną różne jej przypadki (dotyczy to zwłaszcza sprzedaży dokonywanej na rzecz klientów z innych państw Unii Europejskiej) - przy wynikającym z treści wniosku założeniu, iż bezpośrednio przed dokonaniem sprzedaży towary te znajdują się na terytorium Polski. W niniejszym postanowieniu nie została natomiast dokonana szczegółowa analiza poszczególnych przypadków, ponieważ kwestia ta nie jest zasadniczym przedmiotem wniosku.

Na wstępie należy wskazać, że katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest zamknięty - zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje on:
1) odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
2) eksport towarów,
3) import towarów,
4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
5) wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Wszelkie wyżej wymienione czynności są szczegółowo zdefiniowane w przepisach ustawy, a opodatkowaniu nie podlegają czynności nie spełniające definicji jednej z tych czynności.

Nie ma wątpliwości, że w opisanym we wniosku stanie faktycznym do sprzedaży przedmiotowych towarów klientom na terytorium Polski może dojść wyłącznie w ramach odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, co wynika z definicji dostawy towarów (art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług) oraz przepisów określających miejsce świadczenia przy dostawie towarów (w omawianej sytuacji zastosowanie znaleźć może jedynie jeden z przepisów art. 22 ust. 1 pkt 1 - 3 ustawy, przy czym w każdym z tych przypadków miejscem świadczenia będzie terytorium Polski). Odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z kolei sprzedaż towarów klientom z innych państw członkowskich Unii Europejskiej może nastąpić w ramach:
1) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług;
2) odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, nie stanowiącej sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju;
3) dostawy towarów dokonanej na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, poprzedzonej wewnątrzwspólnotową dostawą towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług;
4) dostawy towarów dokonanej na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej (stanowiącym terytorium Wspólnoty w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług), poprzedzonej przemieszczeniem towarów z terytorium Polski na terytorium tego innego państwa nie będącym wewnątrzwspólnotową dostawą towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług;
5) sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju (zdefiniowanej w art. 2 pkt 23 ustawy o podatku od towarów i usług), dla której miejscem świadczenia, określonym zgodnie z art. 23 ustawy o podatku od towarów i usług, jest terytorium Polski;
6) sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju (zdefiniowanej w art. 2 pkt 23 ustawy o podatku od towarów i usług), dla której miejscem świadczenia, określonym zgodnie z art. 23 ustawy o podatku od towarów i usług, jest terytorium państwa przeznaczenia wysyłanych towarów;
7) eksportu towarów (w przypadku, gdy w wykonaniu odpłatnej dostawy towarów dokonanej przez Spółkę na terytorium kraju, towary są wysyłane na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej nie stanowiące terytorium Wspólnoty w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług - tj. na jedno z terytoriów wymienionych w art. 2 pkt 3 lit. b ustawy),
8) dostawy towarów dokonanej na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, poprzedzonej dokonanym przez Spółkę wywozem towarów poza terytorium Wspólnoty w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług (tj. wywozem nie dokonanym w wykonaniu odpłatnej dostawy towarów na terytorium Polski i tym samym nie stanowiącym eksportu towarów - co zostanie szerzej opisane w dalszej części niniejszego postanowienia).

Do wykonania przez Spółkę czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług dochodzi w przypadkach wskazanych powyżej w:
- pkt 1 (czynność podlegająca opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy),
- pkt 2 (czynność podlegająca opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy),
- pkt 3 (czynność podlegająca opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy),
- pkt 5 (czynność podlegająca opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy),
- pkt 7 (czynność podlegająca opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy).

Natomiast w przypadkach wskazanych powyżej w pkt 4, pkt 6 oraz pkt 8 nie dochodzi do wykonania przez Spółkę jakiejkolwiek czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W tym miejscu należałoby wspomnieć o szczególnym przypadku, pozornie mieszczącym się w zakresie wskazanym w pkt 3 lub pkt 4 powyżej. Mianowicie, jeżeli po dokonanym w Polsce przerobie, nie później niż w terminie 30 dni od dnia wykonania przez polską spółkę usługi przerobu, przedmiotowe towary zostaną przez Spółkę wywiezione z terytorium Polski z powrotem na terytorium Austrii (np. do znajdującego się tam magazynu Spółki) - oznaczać to będzie, że pierwotne przemieszczenie towarów z Austrii do Polski w ogóle nie stanowiło wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Wynika to z przepisu art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku gdy na towarach mają zostać na terytorium kraju wykonane usługi na rzecz tego podatnika, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 30 dni od dnia wykonania usługi, z powrotem przemieszczone na terytorium państwa członkowskiego, z którego zostały pierwotnie wywiezione. Wypada wskazać, że art. 12 ust. 1 ustawy zawiera także inne tego typu wyłączenia, jednakże bez wątpienia nie mają one zastosowania w omawianym stanie faktycznym.

Bardziej szczegółowej analizie należy podać kwestię wywozu towarów, po dokonanym w Polsce przerobie, z powrotem na terytorium Szwajcarii - z treści wniosku wynika, że problem ten budzi szczególne wątpliwości Spółki. Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług pod pojęciem "eksport towarów" rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1 - 4 ustawy, jeżeli wywóz jest dokonany przez:
a) dostawcę lub na jego rzecz, lub
b) nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz.

Zgodnie zaś z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, do którego odwołuje się cytowany wyżej przepis, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy (tj. odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju), rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:
1) przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2) wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3) wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4) wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5) ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego.

Biorąc pod uwagę cytowane wyżej przepisy, warunkiem koniecznym uznania wywozu towarów za eksport towarów jest wystąpienie jednego z przypadków odpłatnej dostawy towarów, spośród określonych w art. 7 ust. 1 - 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Nie ma wątpliwości, że w przypadku wywozu przez Spółkę przedmiotowych towarów do szwajcarskiej siedziby Spółki, odpłatna dostawa towarów nie występuje - nie dochodzi bowiem do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami ja właściciel. Oznacza to, że omawiany wywóz towarów nie stanowi eksportu towarów, podlegającego opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Nie wymaga uzasadnienia, że czynność taka nie stanowi także żadnej z pozostałych czynności podlegających opodatkowaniu, spośród wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy.

Należy zauważyć, że tożsama sytuacja wystąpiłaby, gdyby przed dokonaniem sprzedaży (ale nie w wyniku dokonanej sprzedaży) na rzecz klienta z państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Spółka wywiozła towary na terytorium tego państwa, nie stanowiące terytorium Wspólnoty w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Jest to ostatni spośród wskazanych na str. 4 - 5 możliwych przypadków sprzedaży towarów na rzecz klienta z państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

Reasumując, opisane w przedmiotowym wniosku przemieszczenie towarów z terytorium Austrii na terytorium Polski nie stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów za wynagrodzeniem na terytorium Polski, i tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli po dokonanym w Polsce przerobie towary zostaną:
- wywiezione z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej (przed dokonaniem sprzedaży na rzecz klienta z innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej), zaś wywóz ten nie będzie stanowić wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług ani eksportu towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy,
- wywiezione z terytorium Polski na terytorium Austrii (przed dokonaniem sprzedaży na rzecz klienta z innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej), zaś wywóz ten nastąpi w terminie 30 dni od dnia wykonania przez polską spółkę usługi przerobu,
- sprzedane na rzecz klienta z innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, dla której miejscem świadczenia jest terytorium państwa przeznaczenia wysyłanych towarów,
- wywiezione przez Spółkę do szwajcarskiej siedziby Spółki.

Natomiast w przypadku innego przeznaczenia towarów (sprzedaż towarów klientom na terytorium Polski oraz inne niż wyżej wymienione przypadki sprzedaży towarów klientom z innych państw członkowskich Unii Europejskiej), przemieszczenie tych towarów z terytorium Austrii na terytorium Polski stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z treści wniosku jasno wynika, że w przypadku Spółki ma miejsce ostatni spośród wyżej wymienionych przypadków przemieszczenia towarów nie stanowiących wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (tj. wywóz przez Spółkę towarów do Szwajcarii). Z treści wniosku nie wynika natomiast jednoznacznie, czy w przypadku Spółki występuje którykolwiek z pozostałych przypadków - niemniej tutejszy organ uznał za zasadne wskazać Spółce na takie możliwości.

Reasumując, nie ma wątpliwości, iż w odniesieniu do części towarów przemieszczanych przez Spółkę z terytorium Austrii na terytorium Polski nie występuje wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Nie ma zatem jakichkolwiek powodów, aby w składanych deklaracjach dla podatku od towarów i usług Spółka wykazywała wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w stosunku do całej partii przemieszczanych towarów. Bez znaczenia jest fakt, iż w momencie przemieszczenia Spółka nie potrafi wskazać przeznaczenia towarów - z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w żaden sposób nie wynika, aby kwestia taka wpływała na uznanie danego przemieszczenia za czynność podlegającą opodatkowaniu. Spółka obowiązana jest zatem określić przeznaczenie towarów przed ich przemieszczeniem na terytorium Polski, ewentualnie określić to w późniejszym czasie i dokonać stosownej korekty złożonej wcześniej deklaracji podatkowej. Należy zauważyć, że korekta taka w żaden sposób nie może wpłynąć na wysokość zobowiązania podatkowego Spółki za dany okres - kwota podatku należnego od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów stanowi zarazem kwotę podatku naliczonego (art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług), podlegającą odliczeniu w momencie powstania obowiązku podatkowego z tego tytułu (art. 86 ust. 10 pkt 2 ustawy). Tym samym wskazany sposób postępowania nie naraża Spółki na możliwość powstania zaległości podatkowej i związany z tym obowiązek zapłaty odsetek za zwłokę.

Przedstawione powyżej stanowisko tutejszego organu różni się zasadniczo od wyrażonego w przedmiotowym wniosku stanowiska Spółki. To ostatnie należy zatem uznać za nieprawidłowe, w związku z czym Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście postanowił jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja udzielona została w oparciu o przepisy prawa podatkowego obowiązujące w dniu wpływu przedmiotowego wniosku do tutejszego urzędu, tj. w dniu 13 grudnia 2005 r.