P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tj. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, NaczelnikUrzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

uznać stanowisko Strony za prawidłowe

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Strona świadczy usługi leasingu rzeczy ruchomych. Większość zawieranych przez Nią umów leasingu finansowego denominowana jest w walutach obcych i/lub na zmiennej stopie procentowej, co powoduje konieczność korygowania pierwotnej faktury VAT dokumentującej dostawę towaru, za którą w myśl art. 7 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług uważany jest również leasing tzw. finansowy. Jeżeli klient zwleka z zapłatą kolejnych rat, Strona korzystając z przysługującego jej w takim przypadku uprawnienia, rozwiązuje umowę, odbierając przedmiot leasingu od korzystającego.

W związku z tym Strona zwróciła się o potwierdzenie stanowiska, iż w przypadku wypowiedzenia umowy leasingu z winy korzystającego, za prawidłowe uznać należy wystawienie, w dacie jej ostatecznego rozwiązania, faktury korygującej do pierwotnie wystawionej faktury za dostawę towarów, uwzględniającej różnicę pomiędzy faktycznie dokonanymi płatnościami przez korzystającego, w całym okresie obowiązywania umowy a kwotą przyjętą do podstawy opodatkowania w momencie dostawy.

Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie stwierdza, co następuje. Jak zauważyła Strona, dla potrzeb podatku od towarów i usług czynność, na podstawie której dochodzi do wydania rzeczy na mocy umowy leasingu tzw. finansowego, stanowi dostawę towaru. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione. Jednocześnie na podstawie ust. 9 ww. artykułu ustawy o podatku od towarów i usług przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się umowy w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty. Obowiązek podatkowy w takim wypadku powstaje, zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy z chwilą wydania towaru będącego przedmiotem leasingu albo w przypadku, gdy transakcja powinna być potwierdzona fakturą, zgodnie z ust. 4 ww. artykułu, z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu od dnia wydania towaru. Odnosząc się do przedstawionego problemu należy wskazać, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają szczególnej regulacji w tym zakresie. W związku z powyższym zastosowanie mają ogólne zasady dotyczące podstawy opodatkowania oraz skutków jej zmiany po dokonaniu sprzedaży. Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku . W przedmiotowym przypadku podstawę opodatkowania stanowi więc całość wynagrodzenia należnego finansującemu z tytułu oddania korzystającemu rzeczy (towaru) do używania, pomniejszona o kwotę należnego z tego tytułu podatku. Jednocześnie w myśl art. 29 ust. 4 ustawy obrót zmniejsza sie o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonywanych korekt faktur. Każda zatem zmiana wielkości wynagrodzenia należnego finansującemu, spowodowana np. wcześniejszym zakończeniem/rozwiązaniem umowy z winy korzystającego i zwrotem towaru, skutkuje zmianą podstawy opodatkowania, a tym samym kwoty podatku należnego. Powinna też zostać potwierdzona wystawieniem faktury korygującej przez finansującego. W przypadku obniżenia podstawy opodatkowania podstawę do wystawienia faktury korygującej stanowi § 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 957, poz. 798 ze zm.). Na podstawie ust. 1 ww. paragrafu w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą. Zgodnie z ust. 3 ww. paragrafu przepisy ust. 1 stosuje sie odpowiednio w przypadku:
1)zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy,
2)zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu.
Jakkolwiek z przepisów ustawy, jak i ww. rozporządzenia nie wynika, kiedy faktura korygująca powinna zostać w takim przypadku wystawiona, to zdaniem Naczelnika Urzędu Skarbowego w przypadku przedterminowego wypowiedzenia umowy przez Stronę wystawienie faktury korygującej winno nastąpić z dniem zaistnienia zdarzenia; faktura korygująca winna zaś uwzględniać różnicę pomiędzy faktycznie dokonanymi płatnościami przez korzystającego w związku z umową a kwotą pierwotnie przyjętą do podstawy opodatkowania w momencie dostawy.