POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku działając na podstawie art.14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz.60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm), w sprawie: koszty uzyskania przychodów - zaliczenie do kosztów reprezentacji i reklamy wydatków na zakup alkoholu przeznaczonego na upominki dla kontrahentów

stwierdza, że stanowisko przedstawione w tym wniosku nie jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Spółka z o.o. zakupiła niewielką ilość alkoholu w celu przekazania swoim kontrahentom. Alkohol Spółka ujęła jako koszt reprezentacji i reklamy limitowanej.

Spółka ma wątpliwości czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na podarunki dla kontrahentów w postaci alkoholu jako wydatki na reprezentację i reklamę niepubliczną.

Zdaniem Spółki w przypadku nie przekroczenia limitu ustalonego dla kosztów reprezentacji i reklamy wydatki na zakup alkoholu w celach reprezentacji i reklamy będą stanowiły koszt uzyskania przychodów.

Na tle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis ten oznacza, że podatnicy mogą ponoszone przez siebie wydatki zaliczać w koszty uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy poniesieniem takiego wydatku a uzyskiwanymi przez podatnika przychodami istnieje związek przyczynowo-skutkowy wskazujący, że dzięki poniesieniu tego wydatku podatnik osiągnął lub mógł osiągnąć przychód, przy czym każdy przypadek wymaga indywidualnej oceny pod kątem związku z przychodem.

Jednocześnie w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15.02.1992r. określone zostało, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia reklamy czy reprezentacji, nie określają również wydatków, które można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Posiłkując się zatem definicjami reklamy i reprezentacji przyjętymi w orzecznictwie można przyjąć, iż reklama to rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie czegoś, zalecanie czegoś, zaś reprezentacja to okazałość, wystawność, działanie zmierzające do stworzenia i utrwalenia jak najkorzystniejszego wizerunku firmy poprzez wystrój firmy, interesujące logo, tablice informacyjne czy sposób podejmowania interesantów i kontrahentów.

Fakt limitowania przez ustawodawcę możliwości zaliczania przez podatników w koszty uzyskania przychodów wydatków na reprezentację i reklamę prowadzoną w sposób niepubliczny, sam w sobie nie wyłącza obowiązku wykazania przez podatnika związku między tymi wydatkami a prowadzoną przez niego działalnością i przychodami z tej działalności. Jak stwierdził NSA w wyroku z dnia 08.05.1998r., sygn. akt I SA/Lu 466/97 fakt, iż (...) przepisy podatkowe nie określają rodzaju wydatków, które można zaliczyć do kosztów reprezentacji i reklamy, nie świadczy o tym, iż każdy wydatek może być uznany za ten koszt. Charakter wydatków na koszt reprezentacji i reklamy winien być na tyle związany z prowadzoną działalnością, by możliwa była ocena oparta na zasadzie logiki i zasadzie doświadczenia życiowego, że mogą mieć wpływ na uzyskanie przychodu.

Tak więc nie każdy zakup prezentów, chociażby atrakcyjnych dla kontrahentów, podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jako koszty reprezentacji. Muszą to być prezenty, które służą kształtowaniu wizerunku firmy oraz wiedzy o jej działaniach i produktach, zachęcają do ich nabywania, albo przedmioty zwyczajowo wręczane jako upominki. Takie działania kształtują bowiem opinię o firmie wśród kontrahentów a także potencjalnych klientów przez co mogą przyczynić się do uzyskania lub zwiększenia przychodów. Tut. organ podatkowy nie podziela zdania, że wręczanie kontrahentom prezentów w postaci alkoholu podnosi prestiż firmy i w związku z tym przyczynia się do wzrostu sprzedaży, ani też, że alkohol stanowi zwyczajowo wręczany upominek.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że prezent dla kontrahenta w postaci alkoholu nie spełnia kryteriów reprezentacji i reklamy. Tak więc stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.