POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. (tj. Dz.U.z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku X S.A. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia

- uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, że w związku z działalnością gospodarczą, oprócz zakupów towarów i usług obcych bezpośrednio związanych ze świadczeniem konkretnych usług i uzyskiwanymi w zamian przychodami, ponosi ona również wydatki, które są związane z przychodami Spółki w sposób jedynie pośredni. Są to ogólne koszty działalności, tj. najem/dzierżawa pomieszczeń, leasing sprzętu, zakup energii elektrycznej, usługi telekomunikacyjne. Wydatki te warunkują możliwość uzyskiwania przez Spółkę jakichkolwiek przychodów z prowadzonej działalności. W związku z tym, mimo niemożliwości bezpośredniego powiązania ich z konkretnymi przychodami, stanowią koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zdaniem Spółki, uprawniona jest ona do rozliczania w/w kosztów podatkowych, niezwiązanych bezpośrednio z określonym źródłem osiąganych przychodów, w dacie poniesienia kosztu - rozumianej jako moment zarachowania zobowiązania zaliczanego do kosztów działalności (memoriałowo).

W ocenie Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego przedstawiona przez Stronę argumentacja jest nieprawidłowa

Przepis art. 15 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) reguluje dwie zasadnicze kwestie, tj.: pojęcie kosztów uzyskania przychodów oraz zasadę potrącania kosztów w czasie. Zgodnie z art. 15 ust. 1 w/w ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Natomiast zasady potrącalności kosztów w czasie reguluje art. 15 ust. 4 w/w ustawy, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, w tym także koszty poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba, że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione. Przepis ten wskazuje na obowiązek rozliczenia kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, którego koszty dotyczą. Należy jednak wziąć pod uwagę fakt, iż koszty uzyskania przychodów, ze względu na ich rodzaj, mogą dotyczyć roku podatkowego w dwojaki sposób, a mianowicie:a). koszty, które w sposób bezpośredni można przypisać do określonego przychodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym, podlegać będą zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w dacie osiągnięcia przychodu; b). natomiast koszty, których nie można bezpośrednio powiązać z uzyskaniem przychodów, gdyż są związane z całokształtem działalności podatnika, podlegają zaliczeniu w koszty uzyskania przychodów z chwilą ich faktycznego poniesienia. W stosunku do tego rodzaju kosztów doszukiwanie się ich bezpośredniej relacji z przychodami nie wchodzi w rachubę. Takie bowiem koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym, nie jest możliwe ustalenie, w którym roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia koszty "poniesione", stanowi tylko, że warunkiem uznania kosztu za koszt podatkowy jest jego poniesienie przez podatnika. Przez poniesienie kosztu należy rozumieć zarówno faktyczne poniesienie wydatku, jak i zakwalifikowanie faktycznie zrealizowanego odpisu lub innego zmniejszenia aktywów lub zwiększenia strat. Moment faktycznego poniesienia wydatku (zapłata), stanowi wyjątek od zasady zaliczania wydatku do kosztów podatkowych roku, którego one dotyczą. Taki moment uwzględnienia wydatku w kosztach uzyskania innego roku, niż tego którego on dotyczy, jest uwarunkowany tym, że wydatku faktycznie jeszcze nie poniesiono, a nie jest możliwe jego zarachowanie do określonego roku podatkowego (co do jego wysokości i rodzaju). Reasumując, koszty pośrednie, których nie można przypisać bezpośrednio do przychodów konkretnego roku podatkowego podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich faktycznego poniesienia, tzn. zapłaty.

Mając powyższe ma uwadze, postanowiono jak na wstępie. Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.