Naczelnik Urzędu Skarbowego w Stargardzie Szczecińskim dokonując - na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) - interpretacji art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.) w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku Pani z dnia 31.07.2006 r., uzupełniony w dniu 04.09.2006 r. stwierdza, iż stanowisko zawarte w przedmiotowym wniosku jest prawidłowe.

W myśl art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, na pisemny wniosek podatnika, płatnika, inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Stosownie zaś do art. 14a § 4 wyżej cytowanej ustawy udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

W dniu 31.07.2006 r. złożyła Pani wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, uzupełniony w dniu 04.09.2006 r.

Podatniczka prowadzi od 15.05.2006 r. działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych.

Z analizy przedstawionego materiału wynika, iż działalność gospodarcza jest prowadzona w zakresie usług pośrednictwa w telefonii komórkowej przy sprzedaży telefonów komórkowych. Zasady prowadzenia przedmiotowej działalności reguluje umowa subagencyjna z firmą X - bezpośredniego agenta firmy Y. W jej ramach oprócz sprzedaży aparatów telefonicznych, jest prowadzona sprzedaż zestawów promocyjnych (karta SIM z aparatem telefonicznym). Powyższa sprzedaż jest uregulowana regulaminem promocji ustalonym przez firmę Y. Zgodnie z nim podatniczka, sprzedaje zestawy (karta SIM z aparatem telefonicznym) w cenie promocyjnej, która jest niższa niż cena po której dokonuje zakupu telefonów. Po rozliczeniu aktywacji firma na podstawie zawartej umowy wypłaca wynagrodzenie za sprzedaż telefonów komórkowych i zestawów promocyjnych. W umowie dotyczącej zasad funkcjonowania przedstawicieli handlowych u Subagentów wynagrodzenie za powyższe usługi sprzedaży jest określone mianem prowizji głównej, w skład której wchodzi między innymi prowizja podstawowa i prowizja za sprzedaż w promocji.

Strona stoi na stanowisku, iż przychód ze sprzedaży telefonów komórkowych, jak i otrzymaną od agenta prowizję za wykonywane usługi powinna zapisywać w podatkowej księdze przychodów i rozchodów jako przychód, natomiast wydatki na zakup aparatów telefonicznych od agenta powinna wpisywać jako zakup towarów.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Stargardzie Szczecińskim uznaje przedstawione stanowisko za prawidłowe.

Podatniczka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa w telefonii komórkowej przy sprzedaży telefonów komórkowych, również w promocji. W ramach prowadzonej działalności otrzymuje wynagrodzenie, którego składniki określa umowa. Zgodnie z umową wynagrodzenie obejmuje między innymi prowizje główną składającą się z prowizji podstawowej oraz prowizji za sprzedaż w promocji.

Na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do przytoczonego przepisu zasadne jest twierdzenie, iż przedmiotowa prowizja jako składnik wynagrodzenia jest kwotą należną tzn. przysługuje, należy i wynika z prowadzonej przez stronę działalności gospodarczej i nawet w przypadku jej nie otrzymania stanowi przychód podatniczki.

Natomiast, potoczne znaczenie słowa przychód oznacza, iż są to wpływy w szczególności pieniężne z wiadomego źródła uzyskane w określonym czasie. W związku z tym umówiona prowizja, stanowi wpływ pieniężny powodujący po stronie podatnika przysporzenie majątkowe - przychód uzyskiwany z prowadzonej działalności gospodarczej.

Reasumując w świetle obowiązujących przepisów, przedstawionego stanu faktycznego prowizja z tytułu sprzedaży telefonów, jest przychodem i zgodnie z zasadami prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, powinna być ewidencjonowana jako przychód, tym samym Naczelnik Urzędu Skarbowego w Stargardzie Szczecińskim uznaje stanowisko reprezentowane przez Panią za prawidłowe.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Stargardzie Szczecińskim informuje, iż udzielona interpretacja dotyczy konkretnego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia. Zmiana któregokolwiek z elementów stanu faktycznego oraz prawnego może mieć wpływ na zakres obowiązków podatnika.

Interpretacja nie jest wiążąca dla strony, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie - zgodnie z art. 14a § 4 i art. 236 § 1 i 2 - służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie, w terminie 7 dni od daty jego doręczenia, za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Stargardzie Szczecińskim.