P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 216 w związku z art. 14a § 1, § 3, § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U Nr 8 z 2005 r. poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa - Mokotów po rozpatrzeniu wniosku z dnia 07.09.2006 roku (uzupełnionym o braki formalne w dniu 22.09.2006 roku) w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Pana w sprawie opodatkowania dochodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 07.09.2006 r., zwróciliście się Państwo z wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w sprawie opodatkowania zryczałtowanym 10% podatkiem dochodowym przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości nabytej poprzez zasiedzenie przedstawiając

stan faktyczny:

Ze stanu faktycznego będącego przedmiotem zapytania wynika, iż do dnia 14.02.2002 byliście Państwo jedynie współwłaścicielami nieruchomości o powierzchni 2.765 m.kw. położonej w Warszawie. Zarówno Państwo jak i pozostali współwłaściciele nabyliście swoje udziały w przedmiotowej nieruchomości w drodze zasiedzenia w 1990 roku.
W dniu 14.02.2002 roku aktem notarialnym Rep. A nr 995/02 dokonaliście Państwo zniesienia współwłasności do w/w nieruchomości poprzez fizyczny podział w wyniku którego staliście się Państwo wyłącznym właścicielem działki gruntu o numerze ewidencyjnym 20/1 o powierzchni 1.382 m. kw. co stanowi #189; całości nieruchomości.
W roku 2006 dokonali Państwo sprzedaży powyższej nieruchomości.

Pytanie:

Czy w związku ze sprzedażą nieruchomości jesteśmy zobowiązani do zapłaty zryczałtowanego 10% podatku dochodowego od osób fizycznych ?

Stanowisko wnioskodawcy:

Według Państwa sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie podlega opodatkowaniu zryczałtowanym 10% podatkiem dochodowym od osób fizycznych ze sprzedaży nieruchomości.

Ocena prawna stanowiska wnioskodawcy:

Jak wynika z Państwa pisma dokonaliście Państwo sprzedaży nieruchomości nabytej na współwłasność poprzez zasiedzenie w 1990 roku, a znoszącą współwłasność w 2002 roku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt. 8 lit a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U z 2000r. Nr 14 poz. 176 z póź. zm.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, prawa wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Użyte w/w art. 10 ust. 1 pkt. 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcie "nabycie" nie zostało zdefiniowane w przepisach ustawy podatkowej. W myśl przepisów art. 210, 211 i 212 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z póź. zm.) każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Zniesienie współwłasności może nastąpić poprzez podział rzeczy wspólnej, chyba, że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo, że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości. W przypadku gdy rzeczy nie da się podzielić, zniesienie współwłasności może nastąpić przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź poprzez sprzedaż. Przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności jest nabyciem tej rzeczy. Zatem gdy udział danej osoby we własności nieruchomości ulega powiększeniu, należy to traktować w kategorii nabycia.

Następuje bowiem nowe ukształtowanie prawa własności i ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa takiej osoby nad nieruchomością jak też stan jej majątku osobistego. W przedmiotowej sprawie udział Państwa w nieruchomości w wyniku zniesienia niewątpliwie nie zmienił się, a zatem za datę nabycia należy przyjąć moment nabycia nieruchomości w drodze zasiedzenia 2.10.1990 roku. Zgodnie z art. 172 § 1 ustawy z dnia 23.04.1964. - Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) posiadacz nieruchomości nie będący właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od dwudziestu lat jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze /30 lat/. Zasiedzenie jest zatem instytucją, która sankcjonuje trwający od dłuższego czasu stan faktyczny posiadania i jest sposobem nabywania własności. Warunkami niezbędnymi do zasiedzenia jest posiadanie samoistne i nieprzerwane oraz odpowiedni upływ czas. Przy spełnieniu powyższych przesłanek posiadacz nabywa prawo własności. Warunkiem nie jest natomiast orzeczenie sądu stwierdzające nabycie własności.

Orzeczenie takie stanowi dowód nabycia własności i jest orzeczeniem deklaratywnym czyli stwierdzającym zaistnienie pewnych faktów, na które można się powołać w celu np. wpisu prawa własności do księgi wieczystej. Orzeczenie natomiast nie ma charakteru konstytutywnego czyli nabycie prawa własności nie jest uzależnione od jego wydania. Państwo nabyliście nieruchomość z dniem 2.10.1990 roku co potwierdził Sąd postanowieniem w dn. 28.03.2000r. Istotną datą przy rozpatrywaniu istnienia zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości jest zatem rok 1990 . Przepisy powołanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt. 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagające do wystąpienia obowiązku zapłaty podatku dochodowego z tytułu zbycia nieruchomości przed upływem pięciu lat od jej nabycia, nie mają w przedmiotowej sprawie zastosowania.

Reasumując, przychód uzyskany przez Pana ze sprzedaży w 2006 roku nieruchomości nabytej w 1990 roku, nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, (Dz. U z 2000r. Nr 14, poz. 176 z póź. zm.).

Interpretacja udzielona została na podstawie stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia. Zgodnie z art.14b § 1, 2 i 5 ustawy - Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, natomiast obowiązuje organ podatkowy i kontroli skarbowej do czasu zmiany lub uchylenia postanowienia na podstawie decyzji w trybie określonym w art. 14b § 5 ustawy- Ordynacja podatkowa.