POSTANOWIENIE

Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie, działając na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu Państwa wniosku znak RN-1/AS/06 z dnia 14.06.2006 r. (data wpływu do tut. Urzędu 3.07.2006 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych odnośnie podatkowych skutków zapłaty prowizji od kredytu przeznaczonego na zakup środków trwałych stwierdza, że stanowisko przedstawione w zapytaniu nie jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W złożonym wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego Wnioskodawca (Spółka) przedstawił następujący stan faktyczny. Spółka kupuje środki trwałe. Część zakupów finansowana jest z kredytu bankowego. Zawarta z bankiem umowa określa limit kredytowy dostępny dla Spółki. Przy zaciąganiu każdej z transz kredytu Spółka płaci prowizję określoną w umowie. Niektóre z zaciąganych transz są przeznaczane bezpośrednio na zapłatę faktur z tytułu zakupu środków trwałych. Pytanie Spółki dotyczy kwestii, czy pobrana przez bank prowizja od transzy kredytu przeznaczonego na sfinansowanie zakupów środków trwałych stanowi koszt uzyskania przychodu w momencie jej poniesienia, czy też stanowi element nabycia środka trwałego. Zdaniem Spółki prowizje od kredytu przeznaczonego na zakup środków trwałych należy zaliczyć do kosztów nie związanych bezpośrednio z nabyciem środków trwałych. W związku z powyższym prowizje te stanowić będą koszt uzyskania przychodu w momencie ich zapłaty.

Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego nie podziela stanowiska podatnika i stwierdza, co następuje.
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodu, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a i b ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, a także wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione wyżej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia. Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia. Na podstawie art.16g ust. 3 ww. ustawy za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W ocenie tut. organu z powyższego przepisu wprost wynika, że pobrana przez bank prowizja od transzy kredytu przeznaczonego na sfinansowanie zakupów środków trwałych naliczona do dnia przekazania środka trwałego do używania stanowi element ceny nabycia środka trwałego i jest wyłączona z kosztów uzyskania przychodów na podstawie cyt. wyżej art. 16 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy do momentu odpłatnego zbycia tego środka.
Mając na uwadze powyższe postanowiono jak w sentencji.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.
Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

W dacie wydania postanowienia w sprawie objętej wnioskiem nie toczyło się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.
Na niniejsze postanowienie przysługuje prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie ul. Wadowicka 10 za pośrednictwem Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego, w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia. Zażalenie podlega opłacie skarbowej uiszczanej w postaci znaków opłaty skarbowej, która wynosi 5 zł od podania (50 gr za każdy załącznik).