P O S T A N O W I E N I E

Działając na podstawie art. 14a § 4 i § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) – Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu stwierdza, że stanowisko Spółki w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych przedstawione w piśmie z dnia 31 października 2006 r. jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Pismem z dnia 31 października 2006 r. Spółka zwróciła się do tut. organu podatkowego z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w jej indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Spółka przedstawiła następujący stan faktyczny:

Spółka udziela swoim pracownikom, zgodnie z regulaminem gospodarowania środkami ZFŚS, nieoprocentowanych pożyczek mieszkaniowych m.in. na remont mieszkania lub domu oraz na zakup mieszkania lub budowę domu. Spółka nie prowadzi działalności w zakresie udzielania kredytów lub pożyczek. Pożyczki przyznawane są dla wszystkich pracowników na tych samych zasadach.

Wątpliwości Spółki dotyczą zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm. – zwanej dalej „ustawą”). Zdaniem Spółki udzielenie nie oprocentowanej pożyczki z środków ZFŚS nie stanowi przychodu pracownika ponieważ pracodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie udzielania ogólnodostępnych pożyczek lub kredytów na rzecz osób fizycznych.

W stanie faktycznym przedstawionym przez Spółkę Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje:

Zasady tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i zasady gospodarowania środkami tegoż funduszu określa ustawa z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm.). Natomiast zasady przeznaczania środków funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej oraz zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń z tego funduszu ustala pracodawca w regulaminie uzgodnionym z zakładowymi organizacjami związkowymi. Przy czym, jeżeli pracownicy danego pracodawcy nie są zrzeszeni w związku zawodowym, regulamin uzgadnia pracodawca z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów. Zgodnie z art. 2 ww. ustawy o ZFŚS, przez działalność socjalną rozumie się usługi świadczone przez pracodawców m.in. udzielanie zwrotnej i bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową. Warunki te generalnie wynikają z regulaminu korzystania z funduszu przez uprawnione osoby, który zawiera postanowienie o preferencyjnym oprocentowaniu pożyczek udzielonych na cele mieszkaniowe lub o braku takiego oprocentowania.Co do zasady brak oprocentowania pożyczki należy traktować jako nieodpłatne świadczenia. Nieodpłatnym świadczeniem jest bowiem uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, w którym korzyść majątkową ma otrzymać tylko jedna strona. W przypadku udzielenia pożyczki pracownikom przez zakład bez naliczania odsetek, zakład rezygnuje z wynagrodzenia jakie stanowią odsetki od pożyczek, a zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy nie pobrane odsetki stanowią nieodpłatne świadczenie na rzecz pracowników. Wysokość tego świadczenia równa jest kwocie odsetek, jakie należałoby uiścić w wolnym i niespekulacyjnym obrocie i stanowią dla pracownika przychód.Jednakże zasady gospodarowania środkami ZFŚS nie wskazują, aby był on nastawiony na generowanie zysków, jest on bowiem tworzony na zaspokojenie socjalnych potrzeb pracowników. W takim przypadku nie można twierdzić o rezygnacji z jakiegokolwiek wynagrodzenia przez zakład pracy. Konsekwentnie zatem brak oprocentowania pożyczki mieszkaniowej udzielonej pracownikom z ZFŚS zgodnie z regulaminem obowiązującym w Jednostce nie będzie stanowił nieodpłatnego świadczenia na rzecz tych pracowników.

Wobec powyższego postanowiono jak w sentencji.

Jednocześnie Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje, iż niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w czasie zaistnienia opisanej sytuacji. Interpretacja ta nie jest wiążąca dla Spółki, natomiast jest ona wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla Jednostki – do czasu jej zmiany lub uchylenia przez organ odwoławczy oraz do czasu zmiany przepisów. Na podstawie art. 14a § 4 i art. 236 § 2 oraz art. 223 § 1 w związku z art. 239 powołanej ustawy Ordynacja podatkowa, na niniejsze postanowienie służy zażalenie, które wnosi się do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu, za pośrednictwem tut. organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia otrzymania niniejszego postanowienia.