POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja Podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr. 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

Uzasadnienie

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Strona - spółka prawa niemieckiego zarejestrowana w Niemczech jako podatnik podatku od wartości dodanej, działająca na terytorium Polski za pośrednictwem oddziału i zarejestrowana na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny - zawarła z innymi spółkami z grupy, tj. spółką polską oraz francuską, Umowę Konsorcjum w celu realizacji projektu obejmującego dostawę, budowę i montaż "pod klucz" nowego bloku energetycznego na rzecz elektrowni usytuowanej na terytorium kraju (Polski). Na podstawie ww. umowy spółka francuska jest stroną prowadzącą projekt, odpowiedzialną za dostarczenie części maszynowni, obiektów i instalacji zewnętrznych, układów elektrycznych i wyposażenia; spółka polska za dostarczenie turbiny, generatora oraz części maszynowni, obiektów i instalacji zewnętrznych oraz układów elektrycznych i wyposażenia, a także realizację prac budowlanych i instalacyjno-montażowych. Strona natomiast za dostarczenie kotła, instalacji odsiarczania spalin, wyposażenia pomocniczego oraz część obiektów i instalacji zewnętrznych. W drugiej połowie 2004 r. spółki tworzące konsorcjum, w tym Strona, zawarły z elektrownią Umowę, na podstawie której zobowiązały się do dostarczenia i montażu nowego bloku energetycznego. Zgodnie z Umową każda spółka konsorcjum wystawia na rzecz elektrowni oddzielną fakturę za wykonaną przez nią część projektu. Ponadto zgodnie z umową każda ze spółek może zatrudniać podwykonawców dla realizacji swoich zobowiązań.

Oprócz poszczególnych elementów bloku energetycznego, do dostawy których Strona zobowiązała się w ww. umowie Konsorcjum i Umowie z elektrownią, planuje Ona w charakterze podwykonawcy spółki polskiej świadczyć poprzez Oddział usługi instalacyjno - montażowe dotyczące ww. bloku energetycznego.

W związku z tym Strona zwróciła się o potwierdzenie, iż z tytułu ww. dostawy towarów z terytorium Niemiec nie powstanie po stronie jej oddziału działającego w Polsce obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług, gdyż przedmiotowa transakcja stanowi po stronie elektrowni wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w rozumieniu art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz nie istnieją przesłanki do uznania tej transakcji za dostawę towarów, które są instalowane lub montowane z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy, lub podmiot działający na jego rzecz, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Po pierwsze wskazać należy, iż z punktu widzenia przepisów o podatku od towarów i usług Strona - spółka prawa niemieckiego i jej polski oddział, stanowią jeden i ten sam podmiot opodatkowania. Poza przypadkami określonymi w ust. 3b art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), gdy za zgodą naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla osoby prawnej podatnikami mogą być również jednostki organizacyjne osoby prawnej, podatnikami są zgodnie z ust. 1 ww. artykułu osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Powyższe znalazło również potwierdzenie w orzeczeniu Europejskiego Trybynału Sprawiedliwości z dnia 23.03.2006r. w sprawie FCE Bank plc. (sygn. akt C-210/04), w którym Trybunał stwierdził, iż ze względu na brak podmiotowości prawnej zagraniczny oddział przedsiębiorcy nie jest odrębnym od niego podatnikiem VAT.

Po drugie, o tym czy dana czynność - mieszcząca się zgodnie z art. 5 ust. 1 ww. ustawy w przedmiotowym zakresie opodatkowania - faktycznie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, powodując powstanie obowiązku podatkowego po stronie sprzedawcy, decydują przepisy o miejscu świadczenia. Na podstawie obowiązującej na gruncie VAT zasady terytorialności opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają bowiem tylko te czynność, których miejsce świadczenia - ustalone zgodnie z przepisami o miejscu świadczenia (art. 22 i nast. ustawy) - przypada na terytorium kraju (Polski).

Należy zatem zauważyć, iż w myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejscem dostawy jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. Niemniej zgodnie z pkt 2 w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz - miejscem dostawy jest miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane; przy tym nie uznaje sie za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

Jak wynika z ostatniego z cyt. przepisów, gdy towary są montowane lub instalowane przez dokonującego ich dostawy (lub przez podmiot działający na jego rzecz), miejscem ich dostawy, a w konsekwencji i opodatkowania VAT, jest miejsce, w którym są one montowane (instalowane), a nie miejsce, w którym znajdowały się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. Zastosowanie ww. przepisu nie zostało przy tym uzależnione od tego, czy zgodnie z zawartą z nabywcą umową dostawca jest zobowiązany do zainstalowania (montażu) dostarczonego towaru, czy też nie. Zgodnie z jego literalnym brzmieniem wystarczy sam fakt, iż "towary są montowane lub instalowane przez dokonującego ich dostawy". Opierając się zatem wyłącznie na wynikach wykładni językowej (gramatycznej) stanowisko Strony należałoby uznać za nieprawidłowe.

Niemniej w ocenie Naczelnika Urzędu Skarbowego należy w tym miejscu odwołać się również do genezy rozpatrywanej regulacji, a konkretnie art. 8 ust. 1 lit. a) zd. 2 i nast. VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - Wspólny system podatku od wartości dodanej ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EWG). Zgodnie z uzasadnieniem do Dyrektywy wprowadzenie takiego rozwiązania było konieczne ze względu na różnice w traktowaniu tego typu transakcji przez prawodawstwa narodowe Państw Członkowskich. W tego typu transakcjach często usługa instalacji (montażu) stanowi element kalkulacyjny ceny towaru. Zastosowanie do takich transakcji zasady ogólnej (przyjęcie za miejsce opodatkowania kraju wysyłki towaru) dawałoby sprzedawcy w większości przypadków prawo do zwolnienia od podatku dostarczanych towarów z jednoczesnym prawem do odliczenia podatku naliczonego. Jeżeli na podstawie przepisów celnych, wartość usług wykonanych w kraju przeznaczenia (instalacja, montaż) nie byłaby wliczona do wartości celnej importowanego towaru, nabywca płaciłby podatek wyłącznie od wartości samego towaru. W takim przypadku dochodziłoby do całkowitego braku opodatkowania usługi. Przyjęte rozwiązanie powoduje, że podatek jest naliczony i zapłacony od pełnej wartości świadczenia (towaru i usługi) w kraju przeznaczenia.

Mając zatem na uwadze, iż zgodnie z przedstawionym opisem cena dostarczonych przez Stronę towarów nie obejmuje ich montażu (instalacji), którego koszty są w myśl zawartej z nabywcą umowy mają być odrębnie rozliczone, potwierdzić należy stanowisko Strony co do zastosowania w sprawie art. 22 ust. 1 pkt 1 a nie pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy miejscem dokonywanej przez Stronę dostawy towarów będzie więc terytorium RFN, tj. państwa, na terytorium którego towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki.

Jednocześnie Naczelnik Urzędu Skarbowego zauważa, iż zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości, na pisemny wniosek podatnika, (płatnika lub inkasenta) ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Z powyższego wynika, że warunkiem udzielenia interpretacji w ww. trybie jest złożenie wniosku przez podatnika (płatnika lub inkasenta) dotyczącego jego indywidualnej sprawy.

Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego nie jest zatem uprawniony ani też obowiązany do oceny stanowiska Strony dot. skutków, jakie dokonana przez Nią dostawa wywoła w zakresie podatku od towarów i usług u nabywcy. W tym miejscu pragnie jedynie zauważyć, że zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług okoliczność, iż zarówno nabywca, jak i dostawca towarów posiadają status podatnika podatku od towarów i usług, nie stanowi przeszkody dla uznania transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w razie spełnienia warunków z ust. 1 ww. artykułu. W myśl art. 9 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu wymieniony przepis stosuje się pod warunkiem, że nabywca oraz dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy, (tj. osobą prawną, jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej lub osobą fizyczną wykonującą samodzielnie działalność gospodarczą określoną w art. 15 ust. 2 ustawy, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności), lub podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak na wstępie.